Page 45 - kpiebook67039
P. 45
44 กลยุทธ์การจัดกระบวนการเกมเพื่อส่งเสริมทักษะความเป็นพลเมือง
ในมาเลเซีย ฟิลิปปินส์ และไทย : กรณีศึกษาเกม Sim Democracy
ในประเด็นเครือข่ายส่วนบุคคล Collins and Clark (2003) ศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างวิธีการ
พัฒนาบุคลากร เครือข่ายของคณะผู้บริหาร และประสิทธิภาพองค์กร ผลการศึกษาพบว่าวิธีการ
พัฒนาบุคลากรที่น�ามาสู่การพัฒนาเครือข่ายของคณะผู้บริหารส่งผลต่อประสิทธิภาพองค์กรที่สูงขึ้น
ในแง่นี้กล่าวได้ว่าเครือข่ายส่วนบุคคลเป็นทรัพยากรที่ส�าคัญขององค์กร ในท�านองเดียวกัน
หนึ่งในข้อค้นพบจากการศึกษาโดย Love et al. (2021) คือความสัมพันธ์ระหว่างบุคคลในหมู่
นักวิทยาศาสตร์ที่มาจากสาขาวิชาที่แตกต่างหลากหลายเป็นหนึ่งในปัจจัยที่ช่วยให้เกิด
ความก้าวหน้าในการสร้างความรู้ทางวิทยาศาสตร์ที่มีลักษณะสหวิทยาการ อันเป็นประเด็นส�าคัญ
ในโลกยุคปัจจุบันที่ปัญหาหรือความท้าทายมีความซับซ้อน และการพึ่งพาองค์ความรู้ชุดเดียว
อาจไม่เพียงพอ บทเรียนที่ส�าคัญจากงานชิ้นนี้ คือการให้ความส�าคัญกับภูมิหลังของแต่ละคน
ซึ่งเปรียบเสมือนสิ่งมีค่า (Asset) ที่แต่ละคนถือครอง หากน�ามาใช้ร่วมกัน ก็อาจจะช่วยให้เกิด
ผลลัพธ์เชิงบวกในระดับที่ใหญ่ขึ้น
อีกปัจจัยหนึ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ในการประสานสร้างความร่วมมือระหว่างบุคคลคือ
มิติทางอารมณ์ความรู้สึก แน่นอนว่ามนุษย์ย่อมมีความรู้สึกดีหรือไม่ดีกับอีกบุคคลหนึ่งซึ่งก็เป็น
ปัจจัยที่มองข้ามไม่ได้ในการพิจารณาแรงจูงใจของบุคคลในการเข้าสู่ความร่วมมือกับอีกคนหนึ่ง
งานศึกษาชิ้นส�าคัญของ Parker and Hackett (2012) น�าเสนอผลการศึกษาว่าอารมณ์ความรู้สึก
มีความสัมพันธ์กับการเติบโตและพัฒนาการของกลุ่ม กล่าวคือ อารมณ์ความรู้สึกมีศักยภาพ
ในการน�าบุคคลเข้ามาใกล้ชิดกันหรือตรึงบุคคลเหล่านั้นไว้ด้วยกัน ดังนั้นความสัมพันธ์ทางอารมณ์
และปฏิสัมพันธ์ระหว่างบุคคลที่มีประสิทธิภาพเป็นสิ่งที่อยู่ในการประสานสร้างความร่วมมือ
(Mansilla et al., 2006) ในประเด็นสุดท้ายที่เกี่ยวกับความร่วมมือระหว่างบุคคล งานศึกษา
ในสาขาจิตวิทยา เช่น Porter and Woo (2015) พยายามจะตอบค�าถามว่าเพราะเหตุใดบุคคล
จึงร่วมมือกันจากมุมมองทางจิตวิทยา การศึกษานี้เริ่มต้นจากการมองว่าการเข้าสู่เครือข่ายเป็น
ปรากฏการณ์ทางจิตวิทยา จากมุมมองนี้พฤติกรรมการเข้าสู่เครือข่ายจึงเกี่ยวข้องกับองค์ประกอบ
เช่น ความรู้ความเข้าใจ (Cognitive) โดยเฉพาะในเรื่องข้อมูลเกี่ยวกับบุคคลอื่น ข้อมูลดังกล่าว
จะได้รับการปรับปรุงให้ทันสมัย (Update) อยู่เสมอในทุกครั้งที่มีปฏิสัมพันธ์กับผู้อื่น และเป็น
หนึ่งในปัจจัยที่ท�าให้แต่ละคนตัดสินใจอย่างมีกลยุทธ์ว่าจะปฏิบัติตนในความร่วมมือกับผู้อื่นอย่างไร
บทเรียนที่ส�าคัญจากการทบทวนวรรณกรรมในกลุ่มนี้ คือ การสร้างความเข้าใจว่าความร่วมมือ
ระหว่างบุคคลเป็นปรากฏการณ์ที่มีมิติภายในของแต่ละบุคคล (Intra-individual dimension)
ไม่ว่าจะเป็นเรื่องอารมณ์ความรู้สึก และการท�าความเข้าใจกับบุคคลอื่นอย่างสม�่าเสมอ
ในแต่ละครั้งที่มีปฏิสัมพันธ์เกิดขึ้น ซึ่งสิ่งเหล่านี้จะสะท้อนออกมาในจังหวะที่มีการตัดสินใจว่า
จะเข้าสู่ความร่วมมือกับบุคคลอื่นหรือไม่
