Page 28 - kpiebook64015
P. 28
อนุญาตให้มีการพิมพ์ชื่อพรรคการเมืองลงไปในบัตรเลือกตั้งสำหรับผู้สมัครประสงค์จแจ้งชื่อพรรคของตน แม้ว่าจะยัง
ไม่มีการรับรองพรรคการเมืองอย่างเป็นทางการผ่านการบังคับให้จดทะเบียนพรรคการเมืองอย่างเป็นทางการในการ
ลงสมัครรับเลือกตั้งสำหรับพรรคการเมืองและผู้สมัครในนามของพรรคการเมือง เพราะในขณะที่มีการบังคับใช้
พระราชบัญญัติว่าด้วยการเป็นตัวแทนของประชาชน หรือ the Representation of the People Act 1969
ผู้สมัครลงแข่งขันเลือกตั้งก็ยังสามารถลงสมัครในแบบเดิมที่กระทำต่อเนื่องกันมาตั้งแต่มีการเลือกตั้งทั่วไปในสหราช
อาณาจักร นั่นคือ สมัครในฐานะปัจเจกบุคคลหรือเป็นผู้สมัครอิสระ ซึ่งในความเป็นจริงที่ปฏิบัติกันมาก่อนหน้า
พระราชบัญญัติด้วยการเป็นตัวแทนของประชาชน หรือ the Representation of the People Act 1969
ผู้สมัครรับเลือกตั้งก็มีทั้งประเภทที่สมัครโดยสังกัดพรรคการเมืองและไม่สังกัดพรรคการเมือง เพียงแต่ยังไม่ได้มีการ
อนุญาตให้พิมพ์ชื่อพรรคลงไปบนบัตรเลือกตั้ง แต่ประชาชนรู้ว่าผู้สมัครคนใดเป็นผู้สมัครของพรรคการเมืองหรือ
สมัครแบบอิสระ
เจ็ด แม้ว่าในช่วงต่อจากนี้ จะมีความพยายามที่จะตราพระราชบัญญัติว่าด้วยพรรคการเมืองขึ้นมาโดยตรง
แต่พรรคอนุรักษ์นิยมก็ออกมาต่อต้านด้วยเหตุผลที่ว่า การมีกฎหมายพรรคการเมืองจะขัดกับโครงสร้างของพรรค
และทำให้การปฏิบัติงานของพรรคในแต่ละเขตเลือกตั้งกระทำได้ยากขึ้น นั่นคือ วิธีการแต่งตั้งหัวหน้าพรรค หรือ
การที่หัวหน้าพรรคหรือบุคคลระดับนำของพรรคไม่ต้องการที่จะต้องมาตอบสนองรับผิดชอบหรืออธิบายเหตุผลต่อ
สมาชิกของพรรคเท่ากับกลุ่มคนที่เป็นฐานเสียงสำคัญของพวกตน ดังที่ผู้วิจัยได้ขยายความไปแล้วข้างต้น นอกจากนี้
ยังมีฝ่ายต่อต้านที่ให้เหตุผลว่า หากมีกฎหมายพรรคการเมืองอาจจะเป็นการสร้างเงื่อนไขให้ “เจ้าของพรรค
การเมือง” หรือผู้มีอำนาจอิทธิพลในพรรคหรือหัวหน้าพรรคมีอำนาจอิทธิพลในการตัดสินใจเหนือผู้สมัครโดยการ
อ้างข้อบังคับในกฎหมายพรรคการเมืองเป็นเครื่องมือ
แปด ต่อจากพระราชบัญญัติว่าด้วยการเป็นตัวแทนของประชาชน หรือ the Representation of the
People Act 1969 หลังจากนั้น 6 ปี ในปี ค.ศ. 1975 จากรายงานที่เรียกว่า Kilbrandon report, Cmnd 4460-I
(1973) ที่มุ่งเน้นให้มีการปฏิรูปโครงสร้างระบอบการเมืองของสหราชอาณาจักรต้อโดยเน้นไปพรรคการเมืองเป็น
สำคัญในฐานะที่เป็น “แรงขับเคลื่อนหลักของสถาบันทางการเมือง” ทำให้รัฐสภาตัดสินใจจ่ายเงินอุดหนุน (short
money) ให้แก่พรรคฝ่ายค้านทุกพรรคที่มี สส. ตั้งแต่สองคนขึ้นไปและได้รับคะแนนเสียงจากทั้งประเทศรวมกัน
มากกว่า 150,000 เสียง เพื่อสนับสนุนการทำหน้าที่ในรัฐสภาของสมาชิกสภาฝ่ายค้านทุกพรรคที่ผ่านเงื่อนไข
ดังกล่าว โดยการออกนโยบายดังกล่าวเท่ากับเป็นการรับรองสถานะของพรรคการเมืองมากขึ้น
เก้า หลังจากการเริ่มให้มีการจ่ายเงินสนับสนุนให้พรรคฝ่ายค้านในสภาสามัญในปี ค.ศ. 1975
ต่อมาในปี ค.ศ. 1990 มีการออกพระราชบัญญัติ Broadcasting Act 1990 ที่ระบุห้ามมิให้พรรคการเมืองใดใดทำ
การโฆษณาหาเสียงในโทรทัศน์หรือวิทยุ แต่สามารถซื้อโฆษณาบนหน้าหนังสือพิมพ์หรือแผ่นป้ายโฆษณาตาม
สถานที่ต่าง ๆ ได้ ขณะเดียวกัน ก็มีกฎหมายอื่นๆในลักษณะนี้ที่ออกมาควบคุมพฤติกรรมและการดำเนินการของ
นักการเมืองและพรรคการเมืองที่มุ่งเพื่อให้เกิดการเลือกตั้งที่ผู้ลงคะแนนเสียงสามารถลงคะแนนเสียงได้อย่างอิสระ
และมีความเป็นธรรมระหว่างผู้สมัครแข่งขัน
28
