Page 52 - kpiebook64014
P. 52

รายงานวิจัยฉบับสมบูรณ2 “บทบัญญัติทางกฎหมายเพื่อการป@องกันและปราบปรามการทรมานและการกระทำใหFบุคคลสูญหาย”  สถาบันพระปกเกลFา


                                                                193
               ผู;บังคับบัญชาจะมีความรับผิดทางอาญาเฉพาะของตนได;  ซึ่งถือเป_นการกำหนดหน;าที่ความรับผิดชอบของ
               ผู;บังคับบัญชาที่จะต;องรับรู;การกระทำของผู;ใต;บังคับบัญชาไว;สูงมาก ในขณะที่อนุสัญญา CED กำหนดมาตรฐาน
               ความรับรู;ของผู;บังคับบัญชาว<า ผู;บังคับบัญชาจะต;องรับรู;ถึงขนาดว<ามีเจตนาละเลย มาจากคำในภาษาอังกฤษว<า

               “consciously disregard” ซึ่งข;อมูลเกี่ยวกับการบังคับให;หายสาบสูญที่กระทำโดยผู;ใต;บังคับบัญชา ดังนั้น เพื่อมิ

               ให;เกิดความสับสนในการเลือกนำมาตรฐานมาใช; อนุสัญญา CED จึงได;กำกับไว;ชัดเจนว<ามาตรฐานภายใต;
               อนุสัญญา CED จะไม<กระทบต<อมาตรฐานความรับผิดชอบที่สูงกว<าซึ่งใช;บังคับต<อผู;บังคับบัญชาทางทหารหรือ

               บุคคลซึ่งปฏิบัติหน;าที่เสมือนเป_นผู;บังคับบัญชาทางทหาร “ภายใต;กฎหมายระหว<างประเทศที่เกี่ยวข;อง” ซึ่ง
               หมายความรวมถึงธรรมนูญกรุงโรมนั่นเอง


                     3.3.2  การกำหนดเขตอำนาจเหนือความผิด

                     การกำหนดเขตอำนาจเหนือความผิด (Jurisdiction over the Offences) มีวัตถุประสงค,หลักเพื่อเป_นฐาน

               ให;รัฐภาคีสามารถดำเนินคดีเกี่ยวกับการทรมานและการกระทำให;บุคคลสูญหายให;ได;มากที่สุดเพื่อมิให;ผู;กระทำผิด
               สามารถใช;ช<องโหว<ของกฎหมายเพื่อหลบหนีและส<งผลให;ผู;เสียหายมิได;รับการอำนวยความยุติธรรม ดังนั้น

               อนุสัญญาทั้ง 2 ฉบับจึงได;กำหนดพันธกรณีให;รัฐภาคีจะต;องดำเนินมาตรการต<าง ๆ เพื่อให;ตนมีเขตอำนาจเหนือ
               ความผิด ดังนี้


                                     CAT                                            CED

                 ข7อ 5                                         ข7อ 9
                     “1. ให7รัฐภาคีแต1ละรัฐดำเนินมาตรการต1าง ๆ ที่อาจ  “1. ให7รัฐภาคีแต1ละรัฐดำเนินมาตรการต1าง ๆ ที่อาจ
                 จำเป”นเพื่อให7ตนมีเขตอำนาจเหนือความผิดที่อ7างถึงในข7อ 4  จำเป”นเพื่อให7ตนมีเขตอำนาจเหนือความผิดฐานบังคับให7หาย

                 ในกรณีต1าง ๆ ดังต1อไปนี้                      สาบสูญ
                 (a)  เมื่อความผิดเหล1านั้นเกิดขึ้นในอาณาเขตใดที่อยู1ภายใต7 (a)  เมื่อความผิดเหล1านั้นเกิดขึ้นในอาณาเขตใดที่อยู1ภายใต7
                 เขตอำนาจของตน หรือบนเรือ หรืออากาศยานที่จดทะเบียน เขตอำนาจของตน หรือบนเรือ หรืออากาศยานที่จดทะเบียน
                 ในรัฐนั้น                                     ในรัฐนั้น

                 (b)  เมื่อผู7ถูกกล1าวหาเป”นคนชาติของรัฐนั้น   (b)  เมื่อผู7ถูกกล1าวหาเป”นคนชาติของรัฐนั้น
                 (c)  เมื่อผู7เสียหายเป”นคนชาติของรัฐนั้น หากรัฐนั้นเห็นเป”น (c)  เมื่อผู7ถูกบังคับให7หายสาบสูญเป”นคนชาติของรัฐนั้น
                 การสมควร                                      หากรัฐนั้นเห็นเป”นการสมควร

                     2. ในทำนองเดียวกัน ให7รัฐภาคีแต1ละรัฐดำเนิน    2. ในทำนองเดียวกัน ให7รัฐภาคีแต1ละรัฐดำเนิน
                 มาตรการเท1าที่จำเป”น เพื่อให7ตนมีเขตอำนาจเหนือความผิดทั้ง มาตรการเท1าที่จำเป”น เพื่อให7ตนมีเขตอำนาจเหนือความผิด
                 ปวงเช1นว1า ในกรณีที่ผู7ถูกกล1าวหาอยู1ในอาณาเขตใดที่อยู1 ฐานบังคับให7หายสาบสูญ ในกรณีที่ผู7ถูกกล1าวหาอยู1ในอาณา
                 ภายใต7เขตอำนาจรัฐของตน และรัฐนั้นไม1ยอมส1งบุคคลนั้นเป”น เขตใดที่อยู1ภายใต7เขตอำนาจรัฐของตน เว7นแต1รัฐนั้นส1งบุคคล

                 ผู7ร7ายข7ามแดนตามข7อ 8 ให7แก1รัฐที่ระบุไว7ในวรรค 1 ของข7อนี้   นั้นเป”นผู7ร7ายข7ามแดนหรือส1งมอบบุคคลนั้นให7รัฐอื่นภายใต7


                     193  Supra Note 91, Rome Statute, Art. 28.



                                                             52
   47   48   49   50   51   52   53   54   55   56   57