Page 38 - kpiebook63014
P. 38
37
2. บุคคลมีความรู้เกี่ยวกับโครงสร้าง และบทบาททางการเมือง เกี่ยวกับผู้นำาทางการเมือง
ทางเลือกทางนโยบาย ที่เข้าสู่ระบบการตัดสินใจทางการเมืองอย่างไรบ้าง เขามีความรู้สึก
และทัศนคติต่อโครงสร้าง ผู้นำา และข้อเสนอเหล่านี้ประการใด
3. บุคคลมีความรู้เกี่ยวกับปัจจัยนำาออกของระบบการเมือง เช่น การบังคับใช้กฎหมาย นโยบาย
โครงสร้างที่กระทำาการนี้ บุคคลที่ทำาหน้าที่ และการตัดสินใจในกระบวนการนี้อย่างไรบ้าง
เขามีความรู้สึกและทัศนคติประการใดเกี่ยวกับสิ่งเหล่านี้
4. บุคคลมองตัวเขาเองในฐานะสมาชิกของระบบการเมืองอย่างไร เขามีความรู้เกี่ยวกับสิทธิ
ภาระหน้าที่ ตลอดจนช่องทางในการที่เขาจะเข้าไปมีอิทธิพลต่อนโยบายอย่างไร เขารู้สึกว่า
ตัวเขาเองมีประสิทธิภาพทางการเมืองเพียงใด เขายึดถืออะไรเป็นบรรทัดฐานในการตัดสินใจ
ทางการเมือง
กล่าวได้ว่า วัฒนธรรมการเมืองของประชาชน หมายถึง ทัศนคติ ความเชื่อ ค่านิยมของสมาชิก
ในสังคมหนึ่งๆ ที่มีต่อ “การเมือง” วัฒนธรรมการเมืองของแต่ละบุคคลเป็นผลมาจากกระบวนการอบรม
กล่อมเกลาทางการเมือง (political socialization process) ในระดับครอบครัว โรงเรียน และสถาบัน
การศึกษาในระดับต่างๆ และสถานที่ทำางาน เป็นต้น ดังนั้น กระบวนการอบรมกล่อมเกลาทางการเมือง
จึงเป็นการที่บุคคลได้รับการสอนให้เรียนรู้ทุกสิ่งทุกอย่างในช่วงชีวิตหนึ่ง ซึ่งมีผลกระทบต่อการกำาหนดทัศนคติ
ความเชื่อ ความรู้สึก ค่านิยม และพฤติกรรมทางการเมืองของบุคคลนั้นๆ ซึ่งหมายถึงวัฒนธรรมทาง
การเมือง และวัฒนธรรมทางการเมืองนี้เองเป็นปัจจัยสำาคัญประการหนึ่งที่มีอิทธิพลต่อการเปลี่ยนแปลง
ทางการเมือง พัฒนาการทางการเมือง และรูปแบบของระบอบการเมืองการปกครองที่เป็นอยู่ในแต่ละ
ประเทศ รูปแบบการปกครองหรือโครงสร้างของรัฐบาลในแต่ละประเทศจะมีลักษณะเป็นประชาธิปไตย
เผด็จการทหาร หรือเผด็จการเบ็ดเสร็จนิยมนั้น ส่วนหนึ่งมาจากลักษณะวัฒนธรรมทางการเมืองของ
ประชาชนในประเทศนั้นๆ (วิวัฒน์ เอี่ยมไพรวัน, 2551, 379-380)
งานศึกษาของ Almond and Verba ได้นำาไปสู่ข้อเสนอในการสร้างตัวแบบในอุดมคติ โดยแบ่ง
วัฒนธรรมการเมืองออกเป็น 3 ประเภทดังนี้
1. วัฒนธรรมการเมืองแบบคับแคบ (parochial political culture) เมื่อคนในสังคมมีความ
โน้มเอียงน้อยมากต่อวัตถุทางการเมือง ทั้งในแง่การรู้จัก ความรู้สึก และการประเมินค่า
ไม่ว่าจะเกี่ยวกับระบบการเมืองโดยทั่วไป หรือเกี่ยวกับสถาบัน บุคคลหรือประเด็นนโยบาย
กล่าวคือบุคคลแทบจะไม่มีความสัมพันธ์กับระบบการเมืองเลย โดยไม่คิดว่าการเมือง
ระดับชาติที่กระทบเขาได้ และคาดหวังว่าระบบการเมืองระดับชาติจะตอบสนองความ
ต้องการของเขาได้ (พฤทธิสาณ, 2556, 101)
2. วัฒนธรรมการเมืองแบบไพร่ฟ้า (subject political culture) เมื่อคนส่วนใหญ่ในสังคมรู้จัก
สถาบันทางการเมืองเฉพาะอย่าง และมีความรู้สึกต่อสถาบันนั้นทั้งในแง่บวกหรือลบ
