Page 98 - kpiebook62008

๖๗

การกำหนดหลักเกณฑ์เพิ่มเติมดังกล่าวสะท้อนให้เห็นถึงหน้าที่ของรัฐในการรักษาวินัยการเงินการคลังดังที่เสนอไป

แล้วในหัวข้อ (๓.๒.๑)

๓.๔.๒.๓ การตรากฎหมายเพื่อจำกัดสิทธิของผู้เสียภาษีโดยฝ่ายบริหาร: การตราพระราช

กำหนดภาษี

๑๒๔. ประเภทของพระราชกำหนดตามรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พุทธศักราช ๒๕๖๐ แม้ตาม

หลักการแบ่งแยกอำนาจ หน้าที่ในการตรากฎหมายเป็นหน้าที่หลักของฝ่ายนิติบัญญัติ แต่การตราพระราชบัญญัติ

โดยฝ่ายนิติบัญญัตินั้นมีมีกระบวนการซับซ้อน และในบางกรณี การแก้ไขปัญหาต่าง ๆ จำเป็นมีการแก้ไขอย่าง

รวดเร็วเพื่อให้ทันต่อสถานการณ์ จึงจำเป็นต้องให้อำนาจแก่ฝ่ายบริหารในการตรากฎหมายในรูปของพระราช

กำหนด การตราพระราชกำหนดตามรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พุทธศักราช ๒๕๖๐ แบ่งออกเป็น ๒ กรณี

อันได้แก่ การตราพระราชกำหนดกรณีทั่วไปตามมาตรา ๑๗๒ และการตราพระราชกำหนดที่เกี่ยวกับภาษีอากร

หรือเงินตราตามมาตรา ๑๗๔

๑๒๕. เงื่อนไขการตราพระราชกำหนดกรณีทั่วไป การตราพระราชกำหนดกรณีทั่วไปถูกกำหนดไว้ในมาตรา

๑๗๒ แห่งรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พุทธศักราช ๒๕๖๐ โดยกำหนดเงื่อนไขไว้ว่า

“ในกรณีเพื่อประโยชน์ในอันที่จะรักษาความปลอดภัยของประเทศ ความปลอดภัยสาธารณะ ความมั่นคง

ในทางเศรษฐกิจของประเทศ หรือป้องปัดภัยพิบัติสาธารณะ พระมหากษัตริย์จะทรงตราพระราชกำหนดให้ใช้

บังคับดังเช่นพระราชบัญญัติก็ได้

การตราพระราชกำหนดตามวรรคหนึ่ง ให้กระทำได้เฉพาะเมื่อคณะรัฐมนตรีเห็นว่าเป็นกรณีฉุกเฉินที่มี

ความจำเป็นรีบด่วนอันมิอาจจะหลีกเลี่ยงได้

ในการประชุมรัฐสภาคราวต่อไป ให้คณะรัฐมนตรีเสนอพระราชกำหนดนั้นต่อรัฐสภาเพื่อพิจารณาโดยไม่

ชักช้า ถ้าอยู่นอกสมัยประชุมและการรอการเปิดสมัยประชุมสามัญจะเป็นการชักช้า คณะรัฐมนตรีต้องดำเนินการ

ให้มีการเรียกประชุมรัฐสภาสมัยวิสามัญเพื่อพิจารณาอนุมัติหรือไม่อนุมัติพระราชกำหนดโดยเร็วถ้าสภา

ผู้แทนราษฎรไม่อนุมัติหรือสภาผู้แทนราษฎรอนุมัติแต่วุฒิสภาไม่อนุมัติและสภาผู้แทนราษฎรยืนยันการอนุมัติด้วย