Page 197 - kpiebook62008
P. 197

๑๖๖

               ๓๔๗.  ปัญหาการใช้ระบบงบประมาณขาเดียวที่กระทบต่อสิทธิของผู้เสียภาษี เนื่องจากระบบงบประมาณของ

               ประเทศไทยเป็นระบบงบประมาณขาเดียวซึ่งบังคับให้อำนาจรัฐสภาควบคุมตรวจสอบเฉพาะงบประมาณรายจ่าย

               ในขณะที่การควบคุมตรวจสอบงบประมาณรายรับ รัฐสภามีอำนาจควบคุมตรวจสอบโดยอาศัยกระบวนการตรา

               กฎหมายเพื่อจัดเก็บภาษีซึ่งแยกต่างหากจากกระบวนการงบประมาณ รัฐบาลจึงมีความเสี่ยงที่จะไม่ปฏิบัติตามไม่

               ตามหลักวินัยการเงินการคลังซึ่งก่อให้เปิดผลกระทบต่อสิทธิของผู้เสียภาษีดังนี้

                       (๑) ปัญหาความแน่นอนและความน่าเชื่อถือของงบประมาณรายรับ ตามระบบงบประมาณของ

               ประเทศไทยในปัจจุบัน ประมาณการรายได้เป็นเพียงเอกสารประกอบของพระราชบัญญัติงบประมาณรายจ่าย

               รัฐบาลไม่จำต้องรับผิดชอบต่อประมาณการรายได้ดังกล่าว รัฐบาลจึงอาจตั้งประมาณการรายได้ให้สูงหรือต่ำเกิน

               ระดับที่เหมาะสม เพื่อเป็นประโยชน์แก่ฝ่ายบริหาร ด้วยเหตุดังกล่าว รัฐสภาซึ่งเป็นผู้แทนของผู้เสียภาษีจึงไม่อาจ

               รับรู้ถึงงบประมาณรายรับที่แน่นอนและมีความน่าเชื่อถือในแต่ละปีและไม่อาจควบคุมตรวจสอบงบประมาณ

               รายรับแทนผู้เสียภาษีได้

                       (๒) ปัญหาการควบคุมนโยบายหรือมาตรการจัดเก็บภาษี ในระบบงบประมาณขาเดียว รัฐสภาไม่อาจ

               ควบคุมตรวจสอบการจัดเก็บภาษีได้โดยผ่านกฎหมายงบประมาณ แต่รัฐสภาจำต้องควบคุมตรวจสอบโดยใช้การ

               ควบคุมตรวจสอบการตรากฎหมายเพื่อจัดเก็บภาษี ในการตรากฎหมายเพื่อจัดเก็บภาษี รัฐสภามักให้อำนาจแก่

               รัฐบาลในการลด หรือยกเว้นภาษีได้โดยการตรากฎหมายลำดับรอง รัฐบาลจึงมักใช้ช่องทางดังกล่าวในการหาเสียง

               ทางการเมือง ดังตัวอย่างเช่น โครงการลดภาษีรถยนต์คันแรกในสมัยนางสาวยิ่งลักษณ์ ชินวัตร นโยบายช๊อปช่วย
               ชาติในสมัยพลเอกประยุทธ จันทร์โอชา เป็นต้น การลดหรือยกเว้นภาษีตามตัวอย่างดังกล่าวดังกล่าวย่อมทำให้

                                                                                        ๒๓๙
               รายได้ที่แท้จริงมีความแตกต่างจากประมาณการรายได้ในเอกสารประกอบงบประมาณ  ทั้งยังแสดงให้เห็นถึง
               การกำหนดนโยบายหรือมาตราการจัดเก็บภาษีโดยอำเภอใจของรัฐบาลซึ่งปราศจาการควบคุมตรวจสอบของ

               รัฐสภา ในแง่ของสิทธิของผู้เสียภาษี โดยหลักแล้ว สิทธิของผู้เสียภาษีพึงถูกจำกัดสิทธิโดยรัฐสภา แต่รัฐบาลกลับ

               เป็นผู้มีอำนาจจำกัดสิทธิของผู้เสียภาษีได้เอง การจำกัดสิทธิของผู้เสียภาษีย่อมไม่เป็นไปตามความมุ่งประสงค์อัน

               แท้จริงของรัฐสภา นอกจากนี้ พระราชบัญญัติภาษีของประเทศไทยเป็นกฎหมายที่กำหนดทั้งโครงสร้างทางภาษี

               และให้อำนาจในการจัดเก็บภาษีไว้ในฉบับเดียวกัน เมื่อรัฐสภาอนุมัติพระราชบัญญัติภาษีแล้ว รัฐบาลจึงสามารถใช้

               กฎหมายดังกล่าวจัดเก็บภาษีได้อย่างถาวรจนกว่าจะมีการแก้ไข หรือยกเลิกกฎหมายฉบับนั้น ดังนั้น รัฐสภาใน

               ระบบงบประมาณขาเดียวไม่อาจทบทวนพระราชบัญญัติภาษีเพื่อให้เกิดความเหมาะสมแก่สถานการณ์และ


               ๒๓๙  พิสิฐ ลี้อาธรรม, “การปฏิรูประบบการคลังและการงบประมาณภาครัฐเพื่อวินัยการคลัง,” JOURNAL OF ECONOMICS ๒๐,๑
               (มกราคม-มิถุนายน ๒๕๕๘): ๕-๖.
   192   193   194   195   196   197   198   199   200   201   202