Page 181 - kpiebook62008
P. 181
๑๕๐
๓๑๔. ตัวอย่างการกำหนดหลักเกณฑ์การจำกัดสิทธิในทรัพย์สินเป็นการเฉพาะของรัฐธรรมนูญของประเทศ
ไทย หากพิจารณาบทบัญญัติเกี่ยวกับการจำกัดสิทธิในทรัพย์สินตามรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย
พุทธศักราช ๒๕๖๐ ได้มีการกำหนดการจำกัดสิทธิในทรัพย์สินไว้เป็นการเฉพาะด้วยนั่นคือ การจำกัดสิทธิใน
ทรัพย์สินโดยการเวนคืนอสังหาริมทรัพย์ การจำกัดสิทธิของผู้เสียภาษีจึงอาจถูกกำหนดไว้เป็นการเฉพาะได้เช่นกัน
โดยการกำหนดเพิ่มไว้ในมาตรา ๓๗ แห่งรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พุทธศักราช ๒๕๖๐ หรืออาจกำหนด
เป็นบทบัญญัติใหม่ก็ได้
๓๑๕. ข้อดีของการกำหนดหลักเกณฑ์ไว้ในรัฐธรรมนูญ หลักเกณฑ์การตรากฎหมายเพื่อจำกัดสิทธิของผู้เสีย
ภาษีเป็นการรับรองหลักความยินยอมทางภาษีซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของหลักความชอบด้วยกฎหมายภาษี จึงจำเป็นต้อง
รักษาหลักเกณฑ์ดังกล่าวไว้อย่างมั่นคง การกำหนดหลักเกณฑ์ไว้ในรัฐธรรมนูญย่อมทำให้การแก้ไขเปลี่ยนแปลง
หลักเกณฑ์ดังกล่าวเป็นไปได้ยาก อีกทั้งการตรากฎหมายย่อมต้องอยู่ภายใต้หลักเกณฑ์ดังกล่าวไม่อาจขัดหรือแย้ง
ได้ การกำหนดหลักเกณฑ์ไว้ในรัฐธรรมนูญย่อมมีความมั่นคงมากกว่าการบัญญัติไว้ในพระราชบัญญัติวินัยการเงิน
การคลังของรัฐ พ.ศ.๒๕๖๑ เนื่องจากแม้จะเป็นรายละเอียดหน้าที่ของรัฐ แต่พระราชบัญญัติดังกล่าวอาจถูกแก้ไข
เปลี่ยนแปลงได้ง่ายกว่ารัฐธรรมนูญ และอาจมีการตราพระราชบัญญัติอื่นกำหนดหลักเกณฑ์อื่นไว้เป็นการเฉพาะ
เพื่อไม่บังคับตามหลักเกณฑ์ดังกล่าว ความไม่มั่นคงดังกล่าวย่อมส่งผลกระทบให้สิทธิของผู้เสียภาษีไม่มั่นคงด้วย
เช่นกัน นอกจากเป็นการสร้างความมั่นคงให้แก่หลักเกณฑ์ดังกล่าวแล้วยังเป็นการให้ความสำคัญแก่สิทธิของผู้เสีย
ภาษีไม่ยิ่งหย่อนไปกว่าการกำหนดให้การเสียภาษีเป็นหน้าของปวงชนชาวไทย
๕.๒.๒.๒ เนื้อหาสาระของหลักเกณฑ์
๓๑๖. ตามรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พุทธศักราช ๒๕๖๐ ประกอบพระราชบัญญัติวินัยการเงินการคลัง
ของรัฐ พ.ศ.๒๕๖๑ ที่กำหนดหลักเกณฑ์การตรากฎหมายเพื่อจำกัดสิทธิของผู้เสียภาษีไว้โดยให้มีสถานะเป็น
รายละเอียดของหน้าที่ของรัฐในการรักษาวินัยการเงินการคลัง ผู้วิจัยจึงเห็นควรนำเนื้อหาสาระของบทบัญญัติ
ดังกล่าวมาพิจารณาความเหมาะสมในการนำไปบัญญัติไว้ในรัฐธรรมนูญ ทั้งนี้ มาตรา ๓๒ วรรคแรกแห่ง
พระราชบัญญัติวินัยการเงินการคลังของรัฐ พ.ศ.๒๕๖๑ กำหนดไว้ว่า
“การจัดเก็บรายได้แผ่นดินที่เป็นภาษีอากรจะกระทำได้ก็แต่โดยอาศัยอำนาจตามกฎหมาย และการยกเว้น
หรือการลดภาษีอากรใด จะกระทำได้ก็แต่โดยอาศัยอำนาจตามกฎหมายที่ให้อำนาจจัดเก็บภาษีอากรนั้น ทั้งนี้ ให้