Page 178 - kpiebook62008

๑๔๗

ของหน้าที่ของผู้เสียภาษี วิธีการตรากฎหมายภาษีจึงใช้วิธีการเช่นเดียวกับการตรากฎหมายที่จำกัดสิทธิในทรัพย์สิน

ของประชาชนเนื่องจากการจัดเก็บภาษีเป็นการจำกัดสิทธิในทรัพย์สินประเภทหนึ่ง จึงเกิดปัญหาว่าฝ่ายบริหารอาจ

กำหนดเนื้อหาหลักของกฎหมายภาษีซึ่งทำให้สิทธิของผู้เสียภาษีมิได้รับการคุ้มครองและมิได้เป็นไปตามหลัก

ความชอบด้วยกฎหมายภาษีอย่างแท้จริง (๕.๒.๑) จึงจำเป็นต้องวิเคราะห์แนวทางการแก้ไขปัญหาที่เหมาะสม

(๕.๒.๒)

๕.๒.๑ สภาพปัญหาเกี่ยวกับการตรากฎหมายภาษีเพื่อจำกัดสิทธิของผู้เสียภาษี

๓๐๗. การให้ความสำคัญกับหน้าที่ของผู้เสียภาษี การพิจารณาการเสียภาษีอาจพิจารณาได้เป็นสองแง่มุมอัน

ได้แก่ การเสียภาษีในฐานะที่เป็นหน้าที่ของผู้เสียภาษี และการเสียภาษีในฐานะที่เป็นการจำกัดสิทธิของผู้เสียภาษี

ในแง่ฐานะหน้าที่ของปวงชนชาวไทย รัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทยได้มีการกำหนดให้เป็นหน้าที่หนึ่งของปวง
ชนชาวไทยเพื่อนำเงินภาษีเหล่านั้นมาบริหารราชการแผ่นดิน ในการกำหนดหน้าที่ดังกล่าวมิได้มีสภาพบังคับ

บัญญัติไว้ในรัฐธรรมนูญ เพียงแต่ประสงค์ให้ปวงชนชาวไทยเห็นความสำคัญของการเสียภาษี อย่างไรก็ตาม สภาพ

บังคับเมื่อมีการฝ่าฝืนหน้าที่ดังกล่าวจะปรากฏในกฎหมายระดับพระราชบัญญัติ อาทิ ประมวลรัษฎากร

พระราชบัญญัติภาษีอื่น การกำหนดให้การเสียภาษีเป็นหน้าที่หนึ่งของปวงชนชาวไทยในลักษณะดังกล่าวปรากฏให้

เห็นตั้งแต่รัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรสยาม พุทธศักราช ๒๔๗๕ ตราบจนรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย

พุทธศักราช ๒๕๖๐ ด้วยเหตุดังกล่าวแสดงให้เห็นว่ารัฐธรรมนูญให้ความสำคัญกับการเสียภาษีในฐานะที่เป็นหน้าที่

เพื่อให้เกิดความตระหนักถึงความสำคัญของการเสียภาษี

๓๐๘. การให้ความสำคัญกับสิทธิของผู้เสียภาษี เมื่อพิจารณาการเสียภาษีในฐานะเป็นการจำกัดสิทธิของผู้เสีย

ภาษี จะพบว่าตั้งแต่รัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรสยาม พุทธศักราช ๒๔๗๕ จบจนรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักร

ไทย พุทธศักราช ๒๕๖๐ ไม่ปรากฏบทบัญญัติเกี่ยวกับสิทธิของผู้เสียภาษีไว้เป็นการเฉพาะดังเช่นปรากฏในฐานะ

เป็นหน้าที่ของปวงชนชาวไทย แต่เมื่อพิจารณารัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พุทธศักราช ๒๕๖๐ แล้วจะ
พบว่าแม้มิได้มีการบัญญัติสิทธิของผู้เสียภาษีไว้เป็นการเฉพาะ แต่การจัดเก็บภาษีเป็นการใช้อำนาจรัฐโดยการ

จำกัดสิทธิในทรัพย์สินของประชาชนประการหนึ่งเนื่องจากเงินภาษีเป็นทรัพย์สินประการหนึ่ง การจัดเก็บภาษีจึง

ต้องอยู่ภายใต้หลักเกณฑ์ต่าง ๆ เกี่ยวกับการจำกัดสิทธิในทรัพย์สินของประชาชนซึ่งนับเป็นการรับรองหลัก

ความชอบด้วยกฎหมายภาษีที่กำหนดให้การตรากฎหมายภาษีจำต้องได้รับความยินยอมจากฝ่ายนิติบัญญัติ