Page 22 - kpiebook62002

การค้ามนุษย์ การย้ายถิ่นแบบไม่ปกติ อาชญากรรมข้ามชาติ เป็นต้น โดยมีลักษณะร่วมคือ เป็นภัยคุกคามข้าม

ชาติ มีการเปลี่ยนแปลงรวดเร็วตามกระแสโลกาภิวัตน์และการพัฒนาการด้านเทคโนโลยีสารสนเทศและการ
สื่อสาร และรัฐไม่สามารถแก้ไขปัญหาได้ตามล าพังต้องอาศัยความร่วมมือระหว่างประเทศและภูมิภาค

ขณะที่ Jörn Dosch (2006) ได้สรุป 10 ภัยคุกคามความมั่นคงรูปแบบใหม่ที่มีผลกระทบมากที่สุดต่อ

ภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ได้แก่ 1) การเสื่อมโทรมของสภาพแวดล้อม 2) ความมั่นคงทางอาหาร 3)
ประเด็นการพัฒนา 4) สิทธิมนุษยชนและประชาธิปไตย 5) ปัญหาแรงงานข้ามชาติ 6) อาชญากรรมข้ามชาติ

(ยาเสพติด การค้ามนุษย์ เป็นต้น) 7) ช่องว่างทางรายได้/เศรษฐกิจระหว่างประเทศเพื่อนบ้าน 8) การขาด

ประสิทธิภาพในการจัดการทางเศรษฐกิจภายใต้การเปลี่ยนแปลงในยุคโลกาภิวัตน์ 9) การก่อการร้ายและ
ขบวนการแบ่งแยกดินแดน และ 10) โจรสลัด ซึ่งเป็นปัญหาที่บั่นทอนการพัฒนาและการยกระดับคุณภาพชีวิต

ของคนในภูมิภาคอันต้องการความร่วมมืออย่างใกล้ชิดของชาติสมาชิกในภูมิภาค

ส าหรับประเทศไทยได้มียุทธศาสตร์ชาติ 20 ปี ซึ่งมองภัยคุกคามความมั่นคงทั้งรูปแบบเดิมและใหม่มี
ความเกี่ยวพันกัน โดยเรียกว่า “ความมั่นคงแบบองค์รวม” (comprehensive security) เนื่องจากการ

เปลี่ยนแปลงต่างๆ ทั้งโลกาภิวัตน์และความก้าวหน้าทางด้านเทคโนโลยี ท าให้มิติทางการเมือง เศรษฐกิจ และ

สังคมมีความสัมพันธ์อย่างสลับซับซ้อน ซึ่งภัยคุกคามใดภัยคุกคามหนึ่งย่อมส่งผลกระทบต่อทุกมิติ ดังนั้นงาน
ด้านความมั่นคงจึงจ าเป็นต้องพัฒนาไปพร้อมๆ กันในทุกหน่วยงานและทุกภาคส่วน

Amitav Acharya ยังเสนอว่า ภัยคุกคามความมั่นคงรูปแบบใหม่กับความมั่นคงของมนุษย์ไม่สามารถ

แยกออกกันได้ เพราะภัยคุกคามความมั่นคงรูปแบบใหม่ส่งผลกระทบต่อความมั่นคงของมนุษย์อย่างหลีกเลี่ยง
ไม่ได้ เช่นเดียวกับคุณลักษณะของภัยคุกคามความมั่นคงรูปแบบใหม่ ความมั่นคงของมนุษย์ก็มี 7 ประการ

ส าคัญตามการนิยามของโครงการพัฒนาแห่งสหประชาชาติ (United Nations’ Development Program:

UNDP) ว่าด้วยการพัฒนามนุษย์ปี 1994 ได้แก่ (1) ความมั่นคงทางเศรษฐกิจ (รายได้ขั้นต่ า) (2) ความมั่นคง
ทางอาหาร (การเข้าถึงอาหารทั้งทางกายภาพและทางเศรษฐกิจ) (3) ความมั่นคงด้านสาธารณสุข (โรคระบาด

และโรคติดต่อ) (4) ความมั่นคงด้านสิ่งแวดล้อม (การเข้าถึงแหล่งน้ าสะอาด อากาศบริสุทธิ์ และพื้นดินที่อุดม

สมบูรณ์) (5) ความมั่นคงต่อชีวิตและทรัพย์สิน (จากความรุนแรงและอาชญากรรม) (6) ความมั่นคงของชุมชน
(อัตลักษณ์ทางวัฒนธรรม) และ (7) ความมั่นคงทางการเมือง (การปกป้องสิทธิขั้นพื้นฐานและเสรีภาพ)

ดังนั้นโครงการวิจัยนี้จึงมุ่งศึกษาภัยคุกคามความมั่นคงรูปแบบใหม่ในลักษณะรายประเด็นที่ส่งผล

กระทบต่อความมั่นคงของรัฐและปัจเจกชนทั้งในระดับประเทศและอาเซียน โดยให้ความสนใจในประเด็น
การค้ามนุษย์และการย้ายถิ่นฐานแบบไม่ปกติ ซึ่งเป็นภัยคุกคามข้ามชาติที่มีผลกระทบต่อภูมิภาคอย่างมากมา

ตลอดสองทศวรรษที่ผ่าน โดยเฉพาะในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา ความรุนแรงในรัฐยะไข่กลายเป็นปัจจัยผลักดันให้

เกิดการค้ามนุษย์และการย้ายถิ่นฐานแบบไม่ปกติที่ไม่เพียงเป็นปัญหาระดับภูมิภาคเท่านั้น แต่ยังกลายเป็น
ประเด็นที่ทั่วโลกให้ความสนใจ ขณะเดียวกันภัยคุกคามทางไซเบอร์ก็เป็นประเด็นที่ไม่อาจมองข้ามได้ เพราะ

สร้างความเสียหายทางเศรษฐกิจซึ่งส่งผลกระทบต่อทั้งรัฐและปัจเจกชนที่ตกเป็นเหยื่อของกลุ่มผู้ไม่หวังดี

การศึกษาภัยคุกคามที่เกิดจากการค้ามนุษย์ การย้ายถิ่นฐานแบบไม่ปกติ และความมั่นคงปลอดภัยไซเบอร์ จึง

[6]