Page 25 - b29416_Fulltext
P. 25
23
ข้อดีของระบบนี้คือ ข้อดีทั้งหลายของระบบสัดส่วนที่ได้กล่าวไปแล้ว ระบบ STV ได้ชื่อว่าเป็นระบบ
การเลือกตั้งผู้แทนที่ซับซ้อนที่สุด และข้อดีของมันคือ นอกจากสะท้อนความเป็นสัดส่วนได้อย่าง
ยุติธรรมแล้วมันยังรักษาข้อดีของการเชื่อมโยงระหว่างผู้แทนกับประชากรในเขตเลือกตั้งได้ด้วย
ซึ่งคุณลักษณะนี้ขาดหายไปในระบบปาร์ตี้ลิสต์
ข้อเสีย ของระบบนี้ก็คือข้อเสียทั่วไปของระบบสัดส่วนที่กล่าวถึงแล้ว รวมทั้งข้อเสียเพิ่มเติม
คือ ต้องใช้การค านวณที่ยุ่งยากซับซ้อนเกินไป นอกจากนี้ยังท าให้มีความแตกแยกภายในพรรคเพราะ
ผู้ใช้สิทธิเลือกตั้งสามารถเลือกผู้สมัครมากกว่าเลือกพรรค และผู้สมัครจากพรรคเดียวกันต้องแข่ง
กันเองด้วย (Reynolds, Reily, and Ellis 2005, 77)
ประเทศไอร์แลนด์ใช้ระบบนี้โดยไม่เกิดปัญหาเรื่องความแตกแยกภายในพรรค เพราะ
ประเทศมีขนาดเล็กท าให้ความสัมพันธ์ระหว่างผู้สมัครกับประชากรในเขตเลือกตั้งมีมากกว่าประเทศ
ขนาดใหญ่อยู่แล้ว ไม่ว่าจะใช้ระบบการเลือกตั้งแบบใด และไอร์แลนด์ยังเป็นประเทศที่ประชากร
มีระดับการศึกษาสูงจึงไม่มีอุปสรรคในการใช้ระบบการเลือกตั้งที่ซับซ้อน นอกจากนี้ยังไม่มีความ
แตกต่างทางสังคมวัฒนธรรมและเชื้อชาติมากนัก
ค) ระบบผสม (mixed system)
คือระบบที่ผสมผสานทั้งระบบ ก และ ข เข้าด้วยกัน มีสองแบบหลัก คือ
1) แบบคู่ขนาน (parallel systems) ซึ่งใช้ทั้งแบบเสียงข้างมากและแบบสัดส่วนคู่กันแต่เป็น
อิสระจากกันและกัน
ประเทศไทยใช้ระบบนี้ในการเลือกตั้งหลังรัฐธรรมนูญ 2540 รวมทั้งญี่ปุ่นและลิทัวเนีย
ผู้เลือกตั้งมีสองคะแนนเสียงในมือ คะแนนหนึ่งส าหรับเลือกพรรค อีกคะแนนหนึ่งส าหรับเลือกตัว
ผู้สมัคร
ประเทศอื่นๆ ที่ใช้ระบบนี้ ได้แก่ อาร์มีเนีย กินี ปากีสถาน ฟิลิปปินส์ รัสเซีย สาธารณรัฐ
เซเซลส์ ติมอร์ ยูเครน (กลุ่มนี้ใช้ระบบ FPTP ส าหรับระบบเขต) อีกห้าประเทศใช้ระบบการเลือกตั้ง
สองรอบส าหรับเขต ได้แก่ อาเซอร์ไบจาน จอร์เจีย คาซัคสถาน ลิทัวเนีย และ ทาจิกิสถาน ส่วน
อันดอร์รา เซเนกัล และตูนีเซียใช้ระบบ PBV ส าหรับระบบเขต โมนาโกเป็นประเทศเดียวที่ใช้ BV
ส าหรับระบบเขต (รวมกรณีของไทยตามรัฐธรรมนูญปี 2550) ในขณะที่ไต้หวันเป็นประเทศเดียวที่ใช้
SNTV ในระบบเขต รวมแล้วมี 21 ประเทศทั่วโลกที่ใช้ระบบนี้ในปัจจุบัน โดยในช่วงทศวรรษที่ผ่านมา
ระบบนี้ได้รับความนิยมจากหลายประเทศที่ปฏิรูประบบการเลือกตั้งใหม่ เนื่องจากเห็นว่าระบบนี้
สามารถผนวกเอาข้อดีของทั้งระบบสัดส่วนกับระบบเสียงข้างมาก แต่ว่าแต่ละประเทศแบ่งสัดส่วนที่
นั่งระหว่างระบบเขตกับปาร์ตี้ลิสต์ไม่เท่ากัน อันดอร์รา รัสเซีย และยูเครนแบ่งในสัดส่วน 50:50
เกาหลีใต้เป็นประเทศที่ให้น้ าหนักกับเขตมากที่สุดคือ 81:19 ในขณะที่ติมอร์เป็นกรณีที่ให้น้ าหนักกับ
ปาร์ตี้ลิสต์มากที่สุด คือ 75 ที่นั่งมาจากปาร์ตี้ลิสต์และเพียง 13 ที่นั่งมาจากระบบเขต อย่างไรก็ตาม
ประเทศส่วนใหญ่มักจะแบ่งสัดส่วนที่นั่งทั้งสองประเภทในสัดส่วนที่ใกล้เคียงกันคือ 60:40
(Reynolds, Reily, and Ellis 2005, 104)
