Page 184 - 23154_Fulltext

179

“มาตรา 193 ในกรณีต่อไปนี้ ให้รัฐสภาประชุมร่วมกัน

(1) การให้ความเห็นชอบในการตั้งผู้ส าเร็จราชการแทนพระองค์ตามมาตรา 19
(2) การปฏิญาณตนของผู้ส าเร็จราชการแทนพระองค์ต่อรัฐสภาตามมาตรา 21

(3) การรับทราบการแก้ไขเพิ่มเติมกฎมณเฑียรบาลว่าด้วยการสืบราชสันตติวงศ์ พระพุทธศักราช
2467 ตามมาตรา 22

(4) การรับทราบหรือให้ความเห็นชอบในการสืบราชสมบัติตามมาตรา 23
(5) การปรึกษาร่างพระราชบัญญัติใหม่หรือร่างพระราชบัญญัติประกอบรัฐธรรมนูญใหม่ตาม

มาตรา 94
(6) การมีมติให้รัฐสภาพิจารณาเรื่องอื่นในสมัยประชุมสามัญนิติบัญญัติได้ตามมาตรา 159

(7) การให้ความเห็นชอบในการปิดสมัยประชุมตามมาตรา 160
(8) การเปิดประชุมรัฐสภาตามมาตรา 161

(9) การให้ความเห็นชอบพิจารณาร่างพระราชบัญญัติใหม่หรือร่างพระราชบัญญัติประกอบรั

ฐธรรมนูญใหม่ตามมาตรา 173
(10) การให้ความเห็นชอบพิจารณาร่างแก้ไขรัฐธรรมนูญเพิ่มเติม ร่างพระราชบัญญัติ หรือร่าง
พระราชบัญญัติประกอบรัฐธรรมนูญต่อไปตามมาตรา 178 วรรคสอง

(11) การตราข้อบังคับการประชุมรัฐสภาตามมาตรา 194

(12) การแถลงนโยบายตามมาตรา 211
(13) การเปิดอภิปรายทั่วไปตามมาตรา 213

(14) การให้ความเห็นชอบในการประกาศสงครามตามมาตรา 223
(15) การให้ความเห็นชอบหนังสือสัญญาตามมาตรา 224

(16) การแก้ไขเพิ่มเติมรัฐธรรมนูญตามมาตรา 313”
แม้ว่าอ านาจในการประชุมร่วมของทั้งสองสภาจะไม่มีความแตกต่างเป็นพิเศษจากรัฐธรรมนูญ พ.ศ. 2534

แต่ทว่าสิ่งที่สังเกตได้คือ ความชอบธรรมของวุฒิสภาที่เปลี่ยนแปลงไป เนื่องจากวุฒิสภาในรัฐธรรมนูญ พ.ศ. 2540
มาจากการเลือกตั้งโดยไม่สังกัดพรรคการเมือง ส่งผลให้ความสัมพันธ์เชิงอ านาจระหว่างวุฒิสภากับสภา

ผู้แทนราษฎรเป็นความเท่ากันบนฐานของความชอบธรรมอันมีที่มาสัมพันธ์กับการเลือกตั้งตามหลักประชาธิปไตย
ทั้งคู่ โดยที่ส่วนใหญ่แล้วอ านาจของวุฒิสภาจะเป็นการพิจารณาร่างกฎหมายจากสภาผู้แทนราษฎร ต่างกับสภา

ผู้แทนราษฎรที่รับหน้าที่นิติบัญญัติในเชิงรุกด้วยการเสนอกฎหมายเอง อย่างไรก็ตาม วุฒิสภาตามรัฐธรรมนูญ พ.ศ.
2540 มีอ านาจส าคัญประการหนึ่งที่จะควบคุมพฤติกรรมการแสวงผลประโยชน์สูงสุดทางเศรษฐกิจและการเมือง

ของสภาผู้แทนราษฎรผ่านอ านาจของการเสนอแนะรายชื่อเพื่อแต่งตั้งองค์กรอิสระ
หลังจากนั้นประการที่สามว่าด้วยองค์กรอิสระ ซึ่งเป็นสถาบันที่มีบทบาทส าคัญในการร่วมถ่วงดุล
ตรวจสอบฝ่ายการเมืองในระบบรัฐสภาไทย โดยมีวุฒิสภาเป็นผู้ควบคุมอ านาจในการแต่งตั้งองค์กรอิสระเหล่านี้

โดยที่รัฐธรรมนูญ พ.ศ. 2540 ได้บัญญัติให้เกิดการตั้งองค์กรอิสระส าคัญที่จะมีผลควบคุมพฤติกรรมในการแสวง