Page 164 - 23154_Fulltext

159

มีหลักการเดียวกับร่างพระราชบัญญัติที่ต้องยับยั้งไว้หรือไม่ และหากคณะตุลาการรัฐธรรมนูญเห็นว่าเป็นหลักการที่

ต้องยับยั้ง ก็ให้ร่างพระราชบัญญัติดังกล่าวเป็นอันตกไป
นอกจากนั้นเมื่อพิจารณาในส่วนของอ านาจนิติบัญญัติที่เพิ่มขึ้นของวุฒิสภาจนเทียบเท่ากับสภา
ผู้แทนราษฎร จากมาตรา 143 ว่าด้วยการประชุมร่วมของรัฐสภาจึงแสดงให้เห็นถึงอ านาจนิติบัญญัติที่เท่ากัน

ระหว่างวุฒิสภากับสภาผู้แทนราษฎรในประเด็นส าคัญ 14 ประเด็น

“มาตรา 143 ในกรณีต่อไปนี้ให้รัฐสภาประชุมร่วมกัน
(1) การให้ความเห็นชอบในการตั้งผู้ส าเร็จราชการแทนพระองค์ตามมาตรา 16 และมาตรา 17
(2) การปฏิญาณตนของผู้ส าเร็จราชการแทนพระองค์ต่อรัฐสภาตามมาตรา 19

(3) การแก้ไขเพิ่มเติมกฎมณเฑียรบาลว่าด้วยการสืบราชสันตติวงศ์ พ.ศ. 2467 ตามมาตรา 20
(4) การให้ความเห็นชอบในการสืบราชสมบัติตามมาตรา 21

(5) การปรึกษาร่างพระราชบัญญัติใหม่ตามมาตรา 78
(6) การให้ความเห็นชอบในการปิดสมัยประชุมตามมาตรา 116

(7) การเปิดสมัยประชุมตามมาตรา 117
(8) การตีความรัฐธรรมนูญตามมาตรา 141

(9) การแถลงนโยบายตามมาตรา 151
(10) การเปิดอภิปรายทั่วไปตามมาตรา 153
(11) การให้ความเห็นชอบในการประกาศสงครามตามมาตรา 161

(12) การให้ความเห็นชอบแก่หนังสือสัญญาตามมาตรา 162
(13) การแต่งตั้งตุลาการรัฐธรรมนูญตามมาตรา 184

(14) การแก้ไขเพิ่มเติมรัฐธรรมนูญตามมาตรา 194”
จากการสังเกตเปรียบเทียบระหว่างมาตรา 143 ของรัฐธรรมนูญ พ.ศ. 2521 กับมาตรา 165 ของ

รัฐธรรมนูญ พ.ศ. 2517 อันดับแรกสิ่งที่สืบทอดอ านาจมาอย่างเท่ากันระหว่างวุฒิสภากับสภาผู้แทนราษฎรใน
รัฐธรรมนูญ พ.ศ. 2517 ยังคงเดิมทั้งในประเด็นของการให้ความเห็นชอบต่อผู้ส าเร็จราชการแทนหรือผู้สืบราช

สันตติวงศ์ ประเด็นการปรึกษาพระราชบัญญัติใหม่ ประเด็นการตีความรัฐธรรมนูญที่เกี่ยวข้องกับรัฐสภาหรือแก้ไข
เพิ่มเติมรัฐธรรมนูญ ประเด็นเปิด-ปิดสภาหรืออภิปรายในรัฐสภา ประเด็นความมั่นคงของชาติ (โดยน าอ านาจ
เห็นชอบสนธิสัญญาออกไป) และประเด็นการแต่งตั้งตุลาการรัฐธรรมนูญ ขณะที่ประเด็นใหม่ที่เปลี่ยนแปลงไปคือ

ประเด็นการยกเลิกระบบผู้ตรวจเงินแผ่นดินของรัฐสภาออกจากรัฐธรรมนูญฉบับนี้ และย้ายเอาอ านาจการ
ประกาศใช้กฎอัยการศึกออก อย่างไรก็ตามโดยสรุปแล้วอ านาจส าคัญในระบบรัฐสภามีการจัดวางความสัมพันธ์

อย่างเท่ากันระหว่างสภาจากการเลือกตั้งและสภาจากการแต่งตั้ง การคานอ านาจในลักษณะนี้จึงสามารถพิจารณา
ได้ว่า เป็นการเพิ่มขอบเขตอ านาจของวุฒิสภาอย่างมากเพื่อไม่ให้ระบบรัฐสภาสามารถด าเนินได้ด้วยล าพังจาก

ตัวแทนจากการเลือกตั้ง หากแต่ต้องมีตัวแทนชนชั้นน าร่วมสร้างฉันทามติร่วมไม่ว่าจะเป็นประเด็นการสืบทอดราช
สมบัติ ประเด็นทางนิติบัญญัติในรัฐสภา หรือความมั่นคงของชาติที่สภาต้องให้ความเห็นก็ตาม