Page 134 - 23154_Fulltext
P. 134

129


               ว่า “สภาผู้แทน” อีกครั้ง นอกจากนั้นเมื่อพิจารณาจากรัฐธรรมนูญฉบับนี้แล้วพบว่ามี 3 ประการส าคัญที่เกิดความ

               เปลี่ยนแปลงในความรัฐธรรมนูญว่าด้วยความสัมพันธ์เชิงอ านาจที่เกี่ยวข้องกับระบบรัฐสภา
                       ประการแรก ความสัมพันธ์ระหว่างบทบาทด้านนิติบัญญัติของรัฐสภากับพระราชอ านาจของ
               พระมหากษัตริย์ เริ่มจากมาตราว่าด้วยพระราชอ านาจโต้แย้งร่างพระราชบัญญัติตามมาตรา 75 โดย

               พระมหากษัตริย์สามารถแสดงความไม่เห็นชอบต่อพระราชบัญญัติกลับมายังรัฐสภาภายใน 90 วัน เช่นนั้นรัฐสภา
               ต้องยืนยันความเห็นชอบต่อพระราชบัญญัติฉบับดังกล่าวไม่ต่ ากว่า 2 ใน 3 ของสมาชิกสภาทั้งหมดเพื่อยืนยัน

               ตามเดิม
                       ประการที่สอง ความสัมพันธ์ระหว่างวุฒิสภากับสภาผู้แทนราษฎรได้โน้มเอียงไปทางสนับสนุนอ านาจของ

               วุฒิสภา โดยล าดับแรกในบทเฉพาะกาล มาตรา 177 ได้ก าหนดให้จ านวนและที่มาของวุฒิสภาเป็นดังนี้
                              “มาตรา 177 ภายใน 15 วันนับแต่ใช้รัฐธรรมนูญนี้ พระมหากษัตริย์จะได้ทรงแต่งตั้งวุฒิสมาชิก

                       จ านวน 120 คน เมื่อได้มีการเลือกตั้งสภาผู้แทนแล้ว ให้เพิ่มหรือลดจ านวนสมาชิกให้มีจ านวนเท่าที่
                       ก าหนดในมาตรา 78”

                       โดยจ านวนตามมาตรา 78 นั้นก าหนดไว้ว่าให้มีจ านวนสมาชิกวุฒิสภาเท่ากับ 3 ใน 4 ของสภาผู้แทน ซึ่ง
               จ านวน 120 คนในเบื้องต้นนี้มากกว่าที่เคยบัญญัติในรัฐธรรมนูญ พ.ศ. 2492 ที่มาจากพระราชอ านาจแต่งตั้ง

               วุฒิสมาชิก 100 คน
                       ล าดับต่อมาเป็นการก าหนดต าแหน่งประธานรัฐสภาตามมาตรา 72 ที่บัญญัติว่า “ประธานวุฒิสภาเป็น

               ประธานรัฐสภา ประธานสภาผู้แทนเป็นรองประธานรัฐสภา” ซึ่งในทางหนึ่งสามารถสังเกตได้ว่าเป็นความพยายาม
               ลดทอนความเป็นการเมืองของสภาผู้แทนราษฎรผ่านการน าเอาต าแหน่งประธานรัฐสภาออกจากสภาผู้แทนราษฎร

               ที่เป็นตัวแทนจากการเลือกตั้งของประชาชน และแสดงให้เห็นถึงความเหนือกว่าของอ านาจวุฒิสภาต่อสภา
               ผู้แทนราษฎร ขณะที่ล าดับถัดมา มาตรา 78 ได้ก าหนดที่มาและสัดส่วนของวุฒิสมาชิกไว้ดังนี้

                              “มาตรา 78 วุฒิสภาประกอบด้วยสมาชิกซึ่งพระมหากษัตริย์ทรงแต่งตั้งจากผู้ทรงคุณวุฒิใน
                       วิชาการหรือกิจการต่าง ๆ อันจะยังประโยชน์ให้เกิดแก่การปกครองแผ่นดิน มีสัญชาติไทยโดยก าเนิด และ

                       มีอายุไม่ต่ ากว่า 40 ปีบริบูรณ์
                              สมาชิกวุฒิสภาให้มีจ านวน 3 ใน 4 ของจ านวนสมาชิกทั้งหมดของสภาผู้แทน หากจ านวนที่
                       ค านวณได้มีเศษให้ปัดทิ้ง”

                       ระยะเวลาในการด ารงต าแหน่งยังเพิ่มขึ้นเป็นคราวละ 6 ปีดังบัญญัติในมาตรา 79 โดยระยะเริ่มแรกจะให้

               มีการจับสลากสมาชิกพ้นวาระกึ่งหนึ่งของวุฒิสมาชิก เช่นเดียวกันนี้ จากมาตรา 119 ก็ได้มีการขยายระยะเวลาของ
               วุฒิสภาในการท าหน้าที่พิจารณาร่างพระราชบัญญัติจากสภาผู้แทนภายในกรอบเวลา 60 วัน หรือหากเป็น
               พระราชบัญญัติการเงินให้พิจารณาภายใน 30 วัน

                       จากทั้ง 3 มาตรา ได้แก่ มาตรา 72 78 และ 79 จึงสังเกตได้ว่าความสัมพันธ์เชิงอ านาจของระบบรัฐสภา
               ภายใต้รัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พ.ศ. 2511 ได้แฝงเจตนารมณ์ลดทอนความส าคัญระบบรัฐสภาในฐานะ

               พันธกิจทางการเมืองระหว่างผู้แทนราษฎรในสภากับประชาชนที่พวกเขาเหล่านั้นเป็นตัวแทน และสร้างระบบการ
   129   130   131   132   133   134   135   136   137   138   139