Page 120 - 23154_Fulltext

115

แนวทางประชาธิปไตย โดยเฉพาะอย่างยิ่งอ านาจร่วมพิจารณาประเด็นที่มีความละเอียดอ่อนทางการเมือง ได้แก่

ข้อ (1) (3) อันเป็นการเมืองสัมพันธ์ต่อประมุขแห่งรัฐ ข้อ (4) อันเป็นบทบาทด้านนิติบัญญัติที่เคยถูกจ ากัดไว้เฉพาะ
สภาผู้แทนในฐานะของตัวแทนที่มาจากการเลือกตั้งของประชาชน ข้อ (9) อันเป็นการดึงวุฒิสภามาเป็นส่วนหนึ่ง
ของอ านาจแต่งตั้งองค์กรทางการเมืองที่จะมีอ านาจและหน้าที่ตีความรัฐธรรมนูญ และข้อ (10) (11) อันเป็นการ

ขยายขอบเขตอ านาจให้วุฒิสภาร่วมตีความและแก้ไขรัฐธรรมนูญ
เช่นนี้แล้วจึงจ าเป็นต้องตั้งข้อสังเกตอย่างน้อยใน 2 เรื่อง ได้แก่ ข้อสังเกตแรก อ านาจของวุฒิสภาไม่ได้มี

ความได้สัดส่วนระหว่างที่มาจากการแต่งตั้งกับอ านาจทางการเมืองที่มีความเทียบเท่าและไม่เป็นธรรมต่อสภา
ผู้แทนที่มาจากการเลือกตั้ง และยังเป็นการเปิดโอกาสให้ผู้ที่มาจากการแต่งตั้งสามารถขัดขวางบรรยากาศความ

เป็นประชาธิปไตยของกระบวนการทางนิติบัญญัติให้สอดคล้องกับสิ่งที่ประชาชนต้องการ แต่วุฒิสภาสามารถ
แทรกแซงในกระบวนการนิติบัญญัติ สามารถขัดขวางหรือท าให้การตัดสินใจผลประโยชน์ของประชาชนสามารถถูก

เหนี่ยวรั้งการตัดสินใจของสภาให้ล่าช้าลงไปจนเกิดเป็นต้นทุนด้านเวลาที่ท าให้ระบอบประชาธิปไตยต้องล่าช้าลงไป
จากอ านาจในมาตรา 137 (4) (10) และ (11) ซึ่งน ามาสู่ข้อสังเกตที่สองคือ การแต่งตั้งวุฒิสภาเข้ามาแทรกแซง
กระบวนการนิติบัญญัติของระบบรัฐสภาจะถือเป็นการสร้างความเสียพระเกียรติแก่พระมหากษัตริย์ซึ่งเป็นผู้แต่งตั้ง

วุฒิสมาชิกด้วยหรือไม่หากวุฒิสภาท าการตัดสินใจที่เป็นการต่อต้านความคิดทางการเมืองของมวลชน ตลอดจนเป็น
การเปิดช่องทางให้เกิดข้อครหาต่อหลักการ “อยู่เหนือการเมือง” ของพระมหากษัตริย์ที่เป็นผู้แต่งตั้งวุฒิสมาชิก

เหล่านั้นอีกด้วย
ต่อเนื่องจากบทบัญญัติมาตรา 137 (9) ว่าด้วยอ านาจของรัฐสภาในการแต่งตั้งคณะตุลาการรัฐธรรมนูญ

แม้ว่าจะสังเกตได้เป็นการน าเอาระบบเดิมที่มีอยู่ในรัฐธรรมนูญ พ.ศ. 2489 และเคยหายไปในรัฐธรรมนูญฉบับ
ชั่วคราว พ.ศ. 2490 กลับมา ทว่าสิ่งที่เปลี่ยนแปลงไปอย่างชัดเจนสามารถสังเกตได้จากมาตรา 168 ที่บัญญัติไว้ว่า

“มาตรา 168 คณะตุลาการรัฐธรรมนูญประกอบด้วย ประธานวุฒิสภา ประธานสภาผู้แทน
ประธานศาลฎีกา อธิบดีศาลอุทธรณ์ อธิบดีกรมอัยการ และบุคคลอื่นอีก 4 คน ซึ่งรัฐสภาแต่งตั้งจาก

ผู้ทรงคุณวุฒิในทางกฎหมาย
ประธานวุฒิสภาเป็นประธานตุลาการรัฐธรรมนูญ”

โดยความเปลี่ยนแปลงที่ต่างไปจากบทบัญญัติเดิมในมาตรา 89 ของรัฐธรรมนูญ พ.ศ. 2489 อย่างน้อยใน

2 ประการ ได้แก่ ประการแรก รัฐสภาคงอ านาจเดิมในการแต่งตั้งคณะตุลาการรัฐธรรมนูญจ านวน 4 คน ทว่าสิ่งที่
เพิ่มเติมคือ จ านวนสมาชิกอีก 5 คนที่เป็นการแต่งตั้งโดยต าแหน่ง ได้แก่ ประธานวุฒิสภา ประธานสภาผู้แทน

ประธานศาลฎีกา อธิบดีศาลอุทธรณ์ อธิบดีกรมอัยการ ซึ่งแม้จะสามารถอธิบายได้ว่าเป็นความเหมาะสมในด้าน
วิชาชีพ แต่ในทางกลับกันก็หมายถึงการที่เป็นการเพิ่มสัดส่วนของตัวแทนที่ไม่ได้มาจากประชาชนด้วยเช่นกัน จึง
สังเกตได้ชัดถึงอ านาจของตัวแทนจากประชาชนที่ถูกตัดทอนแบ่งส่วนให้แก่ตัวแทนที่ได้รับการแต่งตั้งโดยวิชาชีพ

อย่างน้อย 4 คน โดยอาจถือว่าประธานสภาผู้แทนถือเป็นสัดส่วนตัวแทนที่มาจากประชาชนเลือกตั้งมา
นอกจากนั้นประการที่สอง การที่บังคับในวรรคที่สองของบทบัญญัติมาตรา 168 เป็นการที่ขยายขอบเขตอ านาจ