Page 291 - kpi21190

291

ข้อเท็จจริงที่ 1 ปัญหาความเหลื่อมล้ำไม่ดีขึ้นเลยจากเมื่อสามทศวรรษที่ผ่านมา

ข้อเท็จจริงที่ 2 กลุ่มที่ใหญ่ที่สุดในครอบครัวคนจนคือ ครอบครัวคนชรา ส่วนครอบครัว
คนรวยมีอาชีพเฉพาะทางกับเจ้าของธุรกิจ

ข้อเท็จจริงที่ 3 เกือบครึ่งของครอบครัวไทยมีรายได้ต่ำกว่า 15,000 บาทต่อเดือน

ข้อเท็จจริงที่ 4 ความเหลื่อมล้ำจริงมากกว่าที่รายงานทั่วไปอย่างน้อย 25 %

ข้อเท็จจริงที่ 5 ความเหลื่อมล้ำด้านความมั่งคั่งของไทยอยู่อันดับท้ายๆ ของโลก

ข้อเท็จจริงที่ 6 ทรัพย์สินเฉลี่ยของครอบครัว ส.ส. รวยกว่าอีก 99.999 % ของ
ครอบครัวไทย

ข้อเท็จจริงที่ 7 นอกจากรายได้และทรัพย์สินยังมีความเหลื่อมล้ำด้านอื่นๆ เช่น
การศึกษา สาธารณสุข

ข้อเท็จจริงที่ 8 ความเหลื่อมล่ำที่สำคัญที่สุดที่ควรแก้ไขคือ ความเหลื่อมล้ำด้านโอกาส

จากรายงานของ Oxfam ในปี 2016 ได้จัดอันดับประเทศไทยอยู่ลำดับสามของโลกที่มี
ความเหลื่อมล้ำมากที่สุดของโลกรองจากรัสเซียและอินเดีย โดยที่ช่องว่างระหว่างคนรวยกับ
คนจนขยายห่างออกมากขึ้น และจากการศึกษาของดวงมณี เลาวกุล แห่งศูนย์ศึกษา
ความเหลื่อมล้ำและนโยบายสาธารณะ คณะเศรษฐศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์

ในปี 2013 พบว่า ความเหลื่อมล้ำทางด้านทรัพย์สินของประเทศไทยยังอยู่ในระดับที่สูงอย่าง
ต่อเนื่อง มูลค่าทรัพย์สินครึ่งหนึ่งของทั้งหมด ยังคงกระจุกตัวอยู่ในกลุ่มครัวเรือน 10 % แรก
ที่มีมูลค่าทรัพย์สินมากที่สุด โดยครัวเรือนกลุ่ม 10 % แรกนี้มีมูลค่าทรัพย์สินเฉลี่ยสูงกว่า
ครัวเรือนกลุ่มที่มีมูลค่าทรัพย์สินต่ำสุด 10 % สุดท้ายถึง 375.2 เท่า และเมื่อพิจารณาถึง

การถือครองที่ดินพบว่า ผู้ถือครองที่ดิน 10 % แรกที่ถือครองที่ดินมากที่สุด ถือครองที่ดิน
61.48 % ของที่ดินที่มีโฉนดทั้งหมด ผู้ถือครองที่ดิน top 1 % ถือครองที่ดินคิดเป็น 1 ใน 4
ของที่ดินที่มีโฉนดทั้งหมด (ดวงมณี เลาวกุล, 2561)

กล่าวสำหรับความเหลื่อมล้ำทางสังคม พบว่า มีความเหลื่อมล้ำด้านการศึกษาอยู่มาก

โดยเฉพาะระหว่างการศึกษาในเมืองกับชนบทที่มีความเหลื่อมล้ำมากในเชิงปริมาณและ
คุณภาพ กล่าวคือ สถานศึกษาในเมืองมีความพร้อมด้านจำนวนบุคลากรการศึกษา
งบประมาณ วัสดุอุปกรณ์ทางการศึกษา ในเชิงคุณภาพ ได้แก่ มาตรฐานการศึกษา คุณภาพ
บุคลากรทางการศึกษา ล้วนแต่มีมากกว่าในชนบทอย่างเห็นได้ชัด และในระหว่างเมืองใหญ่กับ

เมืองเล็กก็มีความเหลื่อมล้ำทางการศึกษาเกิดขึ้นเช่นกัน และความเหลื่อมล้ำระหว่างสถาน
ศึกษาขนาดใหญ่กับสถานศึกษาขนาดเล็กก็เป็นปัญหาใหญ่ของการศึกษาไทยโดยเฉพาะใน การประชุมกลุ่มย่อยที่ 5
ระดับขั้นพื้นฐาน ซึ่งความเหลื่อมล้ำทางการศึกษาที่เกิดขึ้นดังกล่าวนี้ส่งผลต่ออนาคตของเด็ก
และเยาวชนของครอบครัวที่มีฐานะเศรษฐกิจที่แตกต่างกัน ทำให้โอกาสในการได้งานทำที่มั่นคง