Page 56 - kpi20899
P. 56

“การถอดบทเรียนชุมชนเพื่อการปฏิรูปกระบวนการจัดการทรัพยากร : พลวัตแห่งการมีส่วนร่วมในการจัดการทรัพยากรน ้า
                        ในพื นที่ต้าบลหนองพันจันทร์ อ้าเภอบ้านคา จังหวัดราชบุรี”  โดย  ดร.ปริชัย ดาวอุดม และนายเจษฎา เนตะวงศ์







                  ภายหลังที่การก่อสร้างอ่างเก็บน้้าเสร็จสิ้น ได้มีการออกแบบระบบชลประทานที่ปล่อยน้้าจากอ่างสู่พื้นที่

                  ผ่านล้าห้วยธรรมชาติ ซึ่งในช่วงแรกชาวบ้านยังไม่ได้ตระหนักถึงความส้าคัญต่อการน้าน้้าจากล้าห้วยมาใช้

                  เนื่องจากยังสามารถพึ่งพาน้้าฝนได้ ประโยชน์หลักๆ ที่ชาวบ้านรับรู้และเข้าใจคือการใช้เป็นแหล่งหาปลา

                  เพื่อยังชีพ ประโยชน์ที่เกิดขึ้นจากอ่างเก็บน้้าจึงไม่ส่งผลต่อการท้าการเกษตรและการใช้ประโยชน์ด้านอื่นๆ

                  ต่อชาวบ้านและชุมชนโดยทั่วไปมากนัก มีเพียงบริษัทเอกชนบางรายที่ได้เข้ามาปลูกพืชเชิงธุรกิจในพื้นที่

                  ซึ่งได้ใช้ประโยชน์จากอ่างเก็บน้้าเป็นหลัก


                                 “บริษัทเขาถือหนังสือไปชลประทาน ไปขอให้เปิดน ้ามาตามล้าห้วย ชาวบ้าน

                         ที่อยู่ตามล้าห้วยก็ได้ใช้ ก็มีอยู่แค่นั น พอถึงปีน ้าแล้ง แต่สวนมะม่วงเขาน ้าแล้งไม่ได้ เขาก็

                         ต้องสูบน ้าไปใส่สวนเขา เขาท้าฝายชะลอไว้ พอเปิดน ้าเขาก็ทดน ้าเข้าฝายแล้วเอาลงสระ
                         เขาก็ท้ากันอยู่อย่างนั น” (สัมภาษณ์ลุงด้า 14 พฤษภาคม 2560)


                             ต่อมานายทุนและชาวบ้านบางส่วนที่เห็นประโยชน์จากอ่างเก็บน้้า จึงได้ส่งเสริมให้มีการปลูก

                  อ้อยในพื้นที่ โดยได้ประสานความร่วมมือกับหน่วยงานรัฐเพื่ออ้านวยความสะดวกในการกระจายน้้าสู่พื้นที่

                  ปลูกอ้อยอย่างครอบคลุม การเข้ามาของอ้อย ซึ่งเป็นพืชเศรษฐกิจเชิงเดี่ยวจึงเร่งเร้าให้เกิดการใช้ประโยชน์


                  จากน้้าในอ่างเก็บน้้า โดยมีเพียงเกษตรกรผู้ปลูกอ้อยบางกลุ่มเท่านั้นที่จะได้รับประโยชน์โดยตรง

                         4.3.2 การต่อสู้และเรียนรู้เพื่อสิทธิในการจัดการทรัพยากรน้้า


                             การเกิดขึ้นของอ่างเก็บน้้าในพื้นที่ แม้โดยเป้าประสงค์หลักจะน้าความมั่นคงด้านทรัพยากรน้้า

                  มาสู่ชุมชน หากแต่การใช้ประโยชน์จากอ่างเก็บน้้าชาวบ้านทั่วไปไม่ได้เข้าถึงประโยชน์อย่างครอบคลุม

                  ขณะที่การเข้ามาของพืชเศรษฐกิจเชิงเดี่ยว เป็นเงื่อนไขที่ส่งผลให้สภาพแวดล้อมและทรัพยากรธรรมชาติ

                  ต่างๆ เริ่มเสื่อมโทรม ความต้องการการใช้น้้า ซึ่งเป็นทรัพยากรพื้นฐานในการท้าการเกษตรเริ่มมีความ

                  ต้องการเพิ่มสูงขึ้น วิถีการผลิตของชาวบ้านเริ่มได้รับผลกระทบ เพราะไม่สามารถจัดการทรัพยากรให้ได้

                  ตามเป้าหมายการผลิตที่เน้นเศรษฐกิจเชิงการค้ามากกว่าเพื่อการยังชีพเหมือนอดีตที่ผ่านมา

                  การเปลี่ยนแปลงเหล่านี้จึงเป็นจุดเริ่มต้นต่อการตั้งค้าถามเกี่ยวกับสิทธิในการใช้และจัดการทรัพยากรน้้า

                  จากอ่างเก็บน้้าของชาวบ้านอย่างทั่วถึงและเป็นธรรม โดยเริ่มจากผู้น้าชุมชนที่ลุกขึ้นมาตั้งค้าถามกับการใช้

                  ประโยชน์จากน้้าในอ่างเก็บน้้า


                                 “ตอนนั นมันเกิดจากพอเราได้อ่างเก็บน ้าในพื นที่ ผู้น้าเขาคิดว่ามีน ้าแต่ก็ไม่ได้ใช้

                         ได้แต่นั่งมองว่าจะท้าอย่างไร ให้แปลงการเกษตรเราได้ใช้น ้าจากตรงนี  เราก็ท้าโครงการ





                                                            55
   51   52   53   54   55   56   57   58   59   60   61