Page 42 - kpi20889

บทที่ 2 การดําเนินงานของโรงเรียนคริสตและโรงเรียนจีนกอนรัชสมัยพระบาทสมเด็จพระปกเกลาเจาอยูหัว 31

หนังสือใหแกบุตรหลานของตน แตถาหากคนในครอบครัวไมรูหนังสือ ไมสามารถเปนคนสอนหนังสือใหบุตร

32
หลานดวยตัวเองแลว ลูกจีนเหลานั้นก็จะไมไดเรียนหนังสือเลย31
ตอมา เมื่อเขาสูยุคที่มีโรงเรียนจีนแลว โรงเรียนจีนบางโรงเรียนจะเปดสอนโดยไมเก็บคาเลาเรียน ทํา

ใหชาวจีนที่ไมมีทุนทรัพยมีโอกาสทางการศึกษามากขึ้น

2.3.2 กําเนิดโรงเรียนจีนในสยาม

โรงเรียนจีนถือไดวาเปนแหลงสืบทอดวัฒนธรรมของชาวจีน ความพยายามในการรักษาอัตลักษณของ

33
ตนเองของชาวจีน สะทอนใหเห็นไดจากเมื่อครั้งที่ฮูไวตั๊ก32 ราชทูตจีนประจํากรุงปารีสในขณะนั้น เขามาเยี่ยม
เยียนชุมชนชาวจีนในกรุงเทพฯ เมื่อเดือนมีนาคม พ.ศ. 2455 (ค.ศ. 1912) ไดมีคนตั้งคําถามกับฮูไวตั๊กวา ทํา

อยางไรจึงจะไมใหลูกหลานจีนซึ่งอยูในสยามลืมชาติจีน ฮูไวตั๊กไดตอบวา การซึ่งจะไมใหลูกหลานจีนลืมชาติ ก็

34
ควรตั้งโรงเรียนสอนภาษาจีนใหรูไวจึงจะไมลืมชาติ 33 ซึ่งสอดคลองกับความคิดของชาวจีน ดังที่หนังสือ
อิทธิพลของชาวจีนโพนทะเล และ บทบาทของคนจีนในประเทศไทยสมัยปจจุบัน ความวา

คนจีนนั้นไมวาจะมีการศึกษาหรือไมเพียงใด แตความคิดในการที่จะไมเปนคนจีน หรือการที่
ลูกหลานของตนทําเชนนั้น ถือวาเปนสิ่งที่รายแรง เพราะพวกเขาคือผูรับมรดกในประวัติศาสตร ธรรม

เนียมประเพณี และสังคมที่สืบทอดมารุนตอรุนมาเปนเวลานับพันป คนจีนจํานวนไมนอยที่ยังรูสึกวา

ทุกสิ่งทุกอยางที่เปนวัฒนธรรมแบบจีน คือสิ่งที่ดีที่สุด คนที่อยูนอกกรอบออกไปคือคนปาเถื่อน แต
เหนือสิ่งอื่นใด ตามประเพณีจีน ชีวิตในปรโลกจะเปนสุขหรือไมขึ้นอยูกับการสืบเนื่องของตระกูลเปน

สําคัญ ลูกหลานที่เปนชายจะตองเซนสรวงปายวิญญาณบูชาบรรพบุรุษเสมอ ถาหากลูกหลานเลิกเปน

จีน กลับกลายเปนไทยหรือชาติอื่น ก็คงจะเลิกบวงสรวงวิญญาณโดยสิ้นเชิง34
35

32 วิเทศนปริทัศน, “การศึกษาของคนจีนในประเทศไทย,” ใน คนจีน 200 ป ภายใตพระบรมโพธิสมภาร, 112.

33 ฮูไวตั๊ก (พ.ศ. 2406-2476/ ค.ศ. 1863-1933) เปนนักการเมืองและนักการทูตในสมัยราชวงศชิงและสาธารณรัฐ
จีน เคยดํารงตําแหนงทูตประจําประเทศรัสเซีย ญี่ปุน และฝรั่งเศส.
34 หจช. ร.6 น.20/7 หนังสือของพระอธิกรณประกาศ ถึงเจาพระยายมราช ลงวันที่ 27 มีนาคม พ.ศ. 2455, อาง

จาก เพ็ญพิสุทธิ์ อินทรภิรมย, เซียวฮุดเสง สีบุญเรือง: ทัศนะและบทบาทของจีนสยามในสังคมไทย (กรุงเทพฯ: ศูนย

ประวัติศาสตรความสัมพันธไทยกับประเทศในเอเชีย ภาควิชาประวัติศาสตร คณะอักษรศาสตร จุฬาลงกรณมหาวิทยาลัย,
2547), 98.
35 ลัวส มิทธิสัน และ ริชารด เจ. คัฟลิน, อิทธิพลของชาวจีนโพนทะเล และบทบาทของคนจีนนประเทศไทยสมัย

ปจจุบัน, แปลโดย กมล จันทรสร (พระนคร: โอเดียนสโตร, 2506), 86-87.