Page 130 - kpi20889

บทที่ 5 การวิเคราะหเปรียบเทียบการดําเนินงานของโรงเรียนคริสตและโรงเรียนจีน 119

ตอมา พระราชบัญญัติโรงเรียนราษฎร พ.ศ. 2461 ฉบับแกไขเพิ่มเติม พ.ศ. 2470 ก็ออกมาเพื่อหาม

การสอนลัทธิทางการเมืองที่สงผลตอความมั่นคง ซึ่งก็คือแนวความคิดชาตินิยมจีนและคอมมิวนิสตจีน

ประกาศหนังสือตองหาม เพิ่มอํานาจผูตรวจการศึกษา หากมีจดหมายตักเตือนไปแลว ยังไมแกไข ทางการก็มี
อํานาจสั่งปดโรงเรียนได ปรากฏวา กฎหมายฉบับนี้ไมไดสงผลมากมายอะไรกับฝงโรงเรียนคริสต แตมาตรการ

นี้พุงเปามาที่โรงเรียนจีนหลายแหงตองปดตัวจากการลงดาบของภาครัฐ
ดังที่กลาวแลววา ครูในโรงเรียนจีนสวนหนึ่งจะไดรับเชิญมาจากประเทศจีน ไมตองพูดถึงเรื่องตํารา

เรียนที่ก็นําเขามาจากจีนดวยเชนกัน การเรียนการสอนก็เนนภาษาจีน โดยไมสอนภาษาไทย จึงหลีกเลี่ยงไมได

วา เนื้อหาการเรียนการสอนจะเปนไปตามหลักสูตรของประเทศจีน เนื้อหาจึงฝกใฝไปในแนวลัทธิการเมือง
แบบปฏิวัติลมลางราชวงศ เชิดชูระบอบสาธารณรัฐแบบชาตินิยมจีนหรือแบบคอมมิวนิสตจีน สั่งสอนให

ชวยเหลือคนจีนดวยกัน โดยเฉพาะการตอสูขับไลญี่ปุน และกลับไปสรางความเจริญที่ถิ่นฐานบานเกิดเมือง

นอน สภาพการตกแตงโรงเรียนที่มีธง รูปภาพ สัญลักษณ แผนที่ที่เชื่อมโยงไปที่จีน รวมไปถึงกิจกรรมทั้ง
ภายในและภายนอกโรงเรียนที่สมเสี่ยงที่จะถูกตีความวาเปนปฏิปกษตอการปกครองในยุคนั้น ซึ่งแนนอนวา

รัฐบาลสยามยังเปนรัฐสมบูรณาญาสิทธิราชยจะนิ่งนอนใจไมได เพราะการรณรงคความเปนชาตินิยมแบบไทย
และคาดหวังใหโรงเรียนเปนที่ขัดเกลาทางสังคม ใหนักเรียนโตขึ้นเปนไปตามอุดมการณของรัฐไทย ขัดแยง

อยางสิ้นเชิงกับการเรียนการสอนของโรงเรียนจีน

5.2.3 การเงิน

แตเดิมโรงเรียนคริสตจะไดรับการสนับสนุนทั้งกําลังคนและกําลังทรัพยจากองคกรมิชชันารีประเทศ

แมขาย เนื่องจากสมัยรัชกาลที่ 7 การสนับสนุนทุกดานจากตางประเทศไดลดลงอยางรวดเร็ว เหลามิชชันนารี

ในสยามไมวานิกายใดหรือคณะใดก็ตองหาทางปรับตัว จนผลักดันใหโรงเรียนคริสตตองเก็บคาเลาเรียนใน
อัตราสูง เพื่อใหโรงเรียนดําเนินการตอไปไดอยางราบรื่น หลายครั้งเหตุผลเรื่องการสงเคราะหเพื่อนนักเรียนที่

กําพราและยากจนก็ถูกสําทับเขามาดวย การเก็บคาเลาเรียนแพงจึงเหมือนการที่นักเรียนที่มีกําลังทรัพย

ชวยเหลือเพื่อนนักเรียนที่ขาดแคลนทางออม
สวนโรงเรียนจีนที่มีโครงสรางการบริหารจากกลุมชาติพันธุภาษา จะมีการเลือกตั้งคณะกรรมการ

โรงเรียนทุกป และคณะกรรมการนี้เองก็ตองหาเงินมาเพื่อหลอเลี้ยงใหโรงเรียนอยูรอดใหไดควบคูกับการเก็บ

คาเลาเรียน โดยทั่วไปจะมีการขอรับบริจาคจากกลุมเครือขายของคณะกรรมการโรงเรียนที่เปนพอคาคหบดีใน
กลุมชาติพันธุภาษาหรือในชุมชนชาวจีนละแวกโรงเรียน นอกจากนี้ ยังมีรูปแบบการหารายไดมาเติมใหกับ

โรงเรียนที่แปลกออกไป อยางเชนการตั้งรานน้ําชาอันเปนที่พบปะสังสรรคของชุมชน แลวนํากําไรมาเปน
รายไดของโรงเรียนอีกทางหนึ่ง

ทางดานคาเลาเรียน ซึ่งดูจะเปนรายไดหลักของโรงเรียน ชวงเริ่มรัชกาลนี้ โรงเรียนจีนทั่วไปเรียกเก็บ

คาเลาเรียนเฉลี่ย 2 บาทตอเดือน โดยมีอัตราสูงสุด 4 บาท และต่ําสุด 1 บาท ตอมาในชวงทศวรรษ 2470
(ราว ค.ศ. 1927 เปนตนมา) คาเลาเรียนขยับตัวสูงขึ้น อัตราเฉลี่ยอยูที่ 3 บาทตอเดือน และสูงสุด 5 บาท หาก