Page 187 - kpi20761
P. 187
186
การคุ้มครองอย่างใดภายใต้บทบัญญัติกฎหมาย อย่างไรก็ตาม ความใน
มาตรา ๓๖ พระราชบัญญัติคุ้มครองแรงงาน พ.ศ. ๒๕๔๑ ได้ก�าหนดสิทธิ
ในการลาเพื่อเพิ่มพูนความรู้ให้กับลูกจ้าง และต่อมากฎกระทรวงฉบับที่ ๕
พ.ศ. ๒๕๔๑ ได้ก�าหนดหลักและเงื่อนไขในการลาเพื่อฝึกอบรมไว้ โดยอาจ
ลาได้ด้วย ๒ สาเหตุ กล่าวคือ การลาเพื่อประโยชน์ต่อการแรงงานและ
สวัสดิการหรือเพิ่มทักษะความช�านาญหรือประสิทธิภาพในการท�างาน
ให้กับลูกจ้าง หรือ อาจเป็นการลาเพื่อสอบวัดผลทางการศึกษาซึ่งทาง
ราชการจัดหรืออนุญาตให้จัด โดยต้องมีโครงการหลักสูตรและช่วงเวลา
ของโครงการหลักสูตรแน่นอน โดยการลาประเภทนี้ต้องมีการแจ้งการลา
ให้ทราบล่วงหน้าไม่น้อยกว่าเจ็ดวันก่อนวันลา แต่ถ้านายจ้างเห็นว่า
ได้ลาเพื่อการนี้ครบ ๓๐ วันหรือสามครั้ง หรือการลาจะท�าให้เกิด
ความเสียหายต่อภาคธุรกิจก็สามารถที่จะไม่อนุมัติก็ได้ อันจะเห็นได้ว่า
เมื่อเทียบกับ “หลักการลา” ซึ่งมีองค์ประกอบส�าคัญ ๒ ข้อ คือจ�านวน
วันลา และจ�านวนค่าจ้างที่จะได้รับในระหว่างวันลา แต่การลาเพื่อพัฒนา
ฝีมือแรงงาน (ภายใต้บทบัญญัติกฎหมาย) ไม่มีส่วนใดกล่าวถึงกรอบ
ของหลักเกณฑ์ดังกล่าวเลย การก�าหนดกรอบจ�านวนวันที่พึงลาได้โดย
ประมาณก็ย่อมท�าให้มีความชัดเจนในการวางแผนเพื่อการลาข้อนี้ของ
ลูกจ้างได้มากขึ้น นอกจากนี้แล้วอาจก�าหนดให้นายจ้างต้องจ่ายค่าจ้าง
ระหว่างวันลาภายใต้เกณฑ์และเงื่อนไขที่ก�าหนดด้วย อันย่อมสะท้อน
ถึงการสนับสนุนให้ลูกจ้างได้รับการพัฒนาฝีมือแรงงาน ซึ่งเมื่อผ่านการ
ฝึกอบรมและกลับมาท�างานแล้วนายจ้างเองก็จะกลายเป็นฝ่ายได้
ประโยชน์ จากแรงงานที่มีประสิทธิภาพมากขึ้นนั่นเอง
inside_ThLabourLaw_c3-5.indd 186 13/2/2562 16:37:43
