Page 75 - kpi20680
P. 75
51
(2) แนวคิดการพัฒนาแบบองค์รวม คือ ต้องวางแผนการจัดการร่วมกับเรื่องอื่นๆที่เกี่ยวข้อง
กับทรัพยากรน ้า เช่น ระบบการผลิต-ระบบการเกษตร การจัดการพลังงานหมุนเวียน การจัดการ
ทรัพยากรลุ่มน ้าชายฝั่ง การจัดการที่ดิน การจัดการพื้นที่ริมฝั่งและระบบนิเวศน์ริมฝั่งน ้า เช่น ป่าบุ่ง
ป่าทาม ป่าพรุ ฯลฯ การมองในมิติการจัดการร่วม เน้นการกระจายอ านาจ และการวางทิศทางการ
พัฒนาลุ่มน ้าที่จะท าให้มีการบริหารจัดการแบบการวางโซนนิ่ง การวางผังเมือง หรือการจัดการ
ทรัพยากรตั้งแต่ระดับลุ่มน ้าย่อย จนถึงระดับลุ่มน ้าใหญ่ และแนวคิด “การจัดการร่วม” Co-
management และ“ระบบสิทธิเชิงช้อน”
เป้าหมายมีทรัพยากรน ้าเพียงพอและปลอดภัยจากสารเคมีในภาคเกษตรและ
ภาคอุตสาหกรรม
ปฎิรูปกฎหมายและกลไกจัดการน ้าการจัดสรรทรัพยากรน ้าเพื่อสนับสนุนระบบเกษตรราย
ย่อย
เกษตรยั่งยืน เกษตรปลอดสารเคมี และสนับสนุนเศรษฐกิจรายย่อยของท้องถิ่น ไม่ใช่เอา
ไปหนุนภาคอุตสาหกรรมขนาดใหญ่
การพัฒนาศักยภาพในการจัดการน ้า การพัฒนาศักยภาพกลุ่มองค์กรผู้ใช้น ้าในการ
พัฒนาการใช้เทคโนโลยีที่เหมาะสมกับระบบนิเวศน์ในพื้นที่ลุ่มน ้านั้นๆ แทนการสร้างเขื่อนและ
โครงการผันน ้าขนาดใหญ่
กลไกในการจัดการหรือจัดท าแผนการบริหารจัดการน ้า เป็น“กลไกการจัดการร่วม” ที่
ค านึงถึงระบบนิเวศวัฒนธรรม และบริบทการจัดการในระดับลุ่มน ้าย่อย และระดับพื้นที่เป็นตัวตั้งที่
มีองค์ประกอบของคนในพื้นที่มีส่วนร่วม ชุมชนเข้มแข็งมีระบบการจัดการน ้าของตนเอง มีระบบ
ข้อมูลเพื่อวางแผนการจัดการน ้า
กลไกที่ภาครัฐควรด าเนินการให้ประชาชนเข้ามีส่วนร่วมในการจัดการทรัพยากรน ้า
“การจัดการร่วม”การจัดการน ้าภาคประชาชนมีส่วนร่วม มีกลไก มีการจัดตั้ง
คณะกรรมการลุ่มน ้าย่อยลุ่มน ้าย่อยใน 25 ลุ่มน ้า จะต้องมีคณะกรรมการระดับลุ่มน ้าและในระดับ
ลุ่มน ้าย่อย (สาขา) จะต้องมีองค์ประกอบของภาคประชาชน ที่มาจากการคัดเลือกกันเอง ขึ้นมาเชื่อม
กับคณะกรรมการลุ่มน ้า และคณะกรรมการระดับชาติต้องมีภาคประชาชนเข้าไปอยู่ด้วย
เน้นระบบการจัดการลุ่มน ้าย่อย ลุ่มน ้าสาขา มียุทธศาสตร์ร่วมที่เชื่อมตั้งแต่ลุ่มน ้าสาขาขึ้น
ไปสู่ลุ่มน ้าใหญ่ โดยเน้นระบบการพึ่งพาตัวเอง ให้พึ่งพาท้องถิ่นได้
ทิศทางการพัฒนาแบบบูรณาการ ทั้งการจัดการเรื่องความมั่นคงทางด้านอาหาร พื้นที่คน
ทรัพยากร การกระจายอ านาจ มีการจัดท าฐานข้อมูลทรัพยากรลุ่มน ้าร่วมกับประชาชนเพื่อวาง
