Page 92 - kpi16607
P. 92
ดุลอำนาจ ในการเมืองการปกครองไทย
ของทหาร ซึ่งสิ่งเหล่านี้ย่อมถูกมองว่าเป็นการแสดงพลังอำนาจของทหารในรูปของ
“การขู่” และ “คุกคาม” เพื่อให้ผู้ที่เห็นตรงข้ามหยุดการเคลื่อนไหว โดยเฉพาะ
อย่างยิ่งการนำเสนอวาทกรรม “คิดต่างได้ แต่ห้ามแสดงออก” เป็นต้น
แรงต้าน
อย่างไรก็ตาม สิ่งที่สร้างความ “ปวดหัว” ให้แก่ฝ่ายทหาร น่าจะเป็น
การประท้วงในรูปแบบใหม่ๆ เช่น การรับประทานแซนด์วิช การชู 3 นิ้ว (เหมือน
ในภาพยนตร์เรื่อง “The Hunger Game”) การอ่านหนังสือ “1984” ของ
จอร์จ ออร์เวลล์ แต่ที่ดูจะมีพลังอย่างมากก็คือ การล้อเลียนทหารในรูปแบบต่างๆ
และนำออกเผยแพร่ผ่าน “สื่อใหม่” หรือสื่อสังคมออนไลน์ การต่อต้านเช่นนี้ทำให้
การมีอำนาจรัฐบาลทหารกลายเป็น “เรื่องตลก” ทำให้ผู้นำทหารที่ดูน่ากลัวและน่า
เกรงขามในทางการเมืองกลายเป็น “ตัวตลก” และทำให้การรัฐประหารกลายเป็น
หัวข้อของการ “เสียดสี” และการ “ล้อเลียน” ทางการเมืองอย่างน่าขบขัน ซึ่ง
4 เรื่องของการต่อต้านในลักษณะเช่นนี้พบได้ทั่วไปใน “โลกออนไลน์” การต่อต้าน
ของคนรุ่นใหม่ไม่ใช่การชุมนุมประท้วงของฝูงชน หรือการเตรียมการจับอาวุธลุก
ขึ้นสู้ หากแต่พวกเขากำลังแสดงออกแบบ “อารยะขัดขืน” (civil disobedience)
ต่อการรัฐประหารอย่างชัดเจน และเป็นปรากฏการณ์ที่รัฐบาลทหารยังไม่สามารถ
จัดการได้ อย่างน้อยจะเห็นได้ว่า เมื่อรัฐบาลทหารออกคำสั่งห้ามรับประทาน
“แซนด์วิช” ในที่สาธารณะ เพราะถือเป็นการต่อต้านรัฐประหาร คำสั่งนี้ก็กลาย
เป็นเรื่อง “ชวนขัน” ทั้งในประเทศและนอกประเทศทันที ไม่แตกต่างกับคำสั่ง
ที่ห้าม “ชูสามนิ้ว” ในที่สาธารณะ ก็กลายเป็นเรื่อง “ชวนหัว” อย่างหลีกเลี่ยง
ไม่ได้... การต่อต้านรัฐบาลทหารด้วยรูปแบบใหม่ๆ เช่นนี้ต้องถือว่าเป็นเรื่อง
“นำสมัย” ของการเมืองไทยอย่างยิ่ง และเป็นการต่อต้านที่ผู้นำทหารไทยไม่เคย
เผชิญ อันทำให้ทหารเป็นเสมือน “ตัวตลกการเมือง” ไปโดยปริยาย ความน่ากลัว
ของการต่อต้านทางการเมืองในโลกปัจจุบันจึงไม่ใช่การต่อสู้ด้วยกำลังอาวุธ หาก
แต่เป็นการทำให้ระบอบการปกครองที่ดำรงอยู่กลายเป็น “ตัวตลก” ขณะเดียวกัน
การดำเนินการของรัฐบาลทหารถูกทำให้กลายเป็นเรื่อง “ชวนหัว” ในเวทีการเมือง
สถาบันพระปกเกล้า
