Page 84 - kpi16607
P. 84
ดุลอำนาจ ในการเมืองการปกครองไทย
ร่วมกันระหว่างนายกรัฐมนตรีหญิงกับผู้บัญชาการเหล่าทัพ จนทำให้เกิดการ
ตีความว่า มหาอุทกภัยที่ประเทศไทยต้องเผชิญนั้นอาจจะเป็นปัจจัยที่ทำให้ผู้นำ
ฝ่ายการเมืองและผู้นำกองทัพมีความ “สนิทสนม” กันมากขึ้น และอาจจะเป็น
โอกาสที่ทำให้เกิดความเข้าใจระหว่างสองฝ่ายมากขึ้น รัฐบาลที่มาจากการเลือกตั้ง
สามารถฝ่า “วิกฤตน้ำท่วม” ไปได้
อย่างไรก็ตาม สถานการณ์คู่ขนานกับการต่อสู้ทางการเมืองภายในของไทย
ก็คือ ขบวนการอนุรักษ์นิยมที่มีพันธมิตรประชาชนเพื่อประชาธิปไตยเป็นตัวแทน
ได้หยิบเอา “ปัญหาพระวิหาร” ที่รัฐบาลกัมพูชาได้ยื่นขอต่อองค์การยูเนสโก
(UNESCO) ขึ้นทะเบียนเป็นมรดกโลก (World Heritage) ปัญหานี้ได้กลายเป็น
“ประเด็นร้อน” ในการเมืองไทยและในความสัมพันธ์ระหว่างประเทศของไทย
32
ด้วย กลุ่มอนุรักษ์นิยมปลุกระดม “กระแสชาตินิยม” โดยหวังว่าลัทธิชาตินิยม
จะทำให้มวลชนหันมาอยู่กับแนวคิดอนุรักษ์นิยมมากขึ้น และขณะเดียวกันก็อาศัย
การปลุกกระแสนี้เป็นเครื่องมือในการต่อสู้กับรัฐบาล และในอีกด้านหนึ่งก็ใช้เป็น
เครื่องมือในการต่อต้าน พ.ต.ท. ทักษิณ ไปด้วย ไม่ว่าการปลุกระดมถึงความ
ใกล้ชิดระหว่างอดีตนายกรัฐมนตรีของไทยกับนายกรัฐมนตรีปัจจุบันของกัมพูชา
หรือการสร้างกระแสว่าอดีตนายกรัฐมนตรีไทยยกปราสาทพระวิหารให้กัมพูชา
เพื่อแลกกับผลประโยชน์ด้านทรัพยากรในอ่าวไทย เป็นต้น อีกทั้งการปลุกกระแส
ชาตินิยมเช่นนี้ก็ยังหวังจะถึงให้บรรดานายทหารเข้าร่วมการต่อสู้กับขบวน
อนุรักษ์นิยมมากขึ้น เช่นพยายามแสดงให้เห็นว่ากลุ่มพันธมิตรเป็นตัวแทนของ
“ผู้รักชาติ” ที่พยายามปกป้องผลประโยชน์ของชาติ ทั้งที่ในความเป็นจริงแล้ว ข้อ
เรียกร้องที่ถูกฉาบไปด้วยกระแสชาตินิยมอย่างมากนั้น ละเลยต่อข้อเท็จจริงที่เกิด
ขึ้นในประวัติศาสตร์ของสยามรัฐในยุคอาณานิคม แต่ดูเหมือนการเรียกร้องเช่นนี้
มีวัตถุประสงค์ที่ชัดเจนในการยกระดับความขัดแย้งระหว่างรัฐบาลไทยกับกัมพูชา
ให้กลายเป็น “สงคราม” และหวังว่าสงครามที่เกิดขึ้นอาจจะทำให้ไทยได้ปราสาท
พระวิหารกลับมาอยู่ในเส้นเขตแดนของไทยเช่นที่เคยเกิดขึ้นในยุคสงครามอินโดจีน
32 ดูปัญหาเขาพระวิหารกับการเมืองไทยได้ใน สุรชาติ บำรุงสุข, ภูมิศาสตร์แห่งความ
ขัดแย้ง: ทฤษฎีและกรณีไทยกัมพูชา (กรุงเทพฯ: โครงการความมั่นคงศึกษา, 2557) และ
ชาญวิทย์ เกษตรศิริ และกาญจนี ละอองศรี (บรรณาธิการ), รัฐชาติ-พรมแดน (กรุงเทพฯ:
มูลนิธิตำราสังคมศาสตร์และมนุษยศาสตร์, 2553).
สถาบันพระปกเกล้า
