Page 79 - kpi16607
P. 79
ดุลอำนาจ ในการเมืองการปกครองไทย
ในเดือนกันยายนนี้เองที่กลุ่มอนุรักษ์นิยมได้เปิดตัวครั้งใหญ่ในการต่อต้านรัฐบาล
ทักษิณด้วยการจัดรายการโทรทัศน์ “เมืองไทยรายสัปดาห์” โดยนายสนธิ ลิ้มทองกุล
และต่อมาการจัดรายการในเดือนตุลาคม นายสนธิถึงกับใส่เสื้อที่มีข้อความว่า
“เราจะสู้เพื่อในหลวง” ขึ้นเวที พร้อมกับประกาศจัดตั้ง “ขบวนการกู้ชาติ” ขึ้น
โดยมีข้อเรียกร้องที่ชัดเจนให้ พ.ต.ท.ทักษิณ คืนอำนาจทางการเมืองให้แก่
พระมหากษัตริย์ เพื่อให้มีการจัดตั้งรัฐบาลขึ้นบริหารประเทศแทนรัฐบาลที่มาจาก
การเลือกตั้ง 26
การต่อต้านรัฐบาลทักษิณขยายตัวออกไปอย่างกว้างขวาง ชนชั้นนำและ
กลุ่มอนุรักษ์นิยมสามารถรวบรวมคนเข้าร่วมการต่อสู้ทางการเมืองครั้งนี้ได้เป็น
จำนวนมาก ประกอบกับตัวของ พ.ต.ท.ทักษิณเองก็ตกอยู่ในสภาพเพลี่ยงพล้ำ
ทางการเมือง เมื่อบริษัทของเขาขายหุ้นให้แก่บริษัทของสิงคโปร์ ซึ่งก็ทำให้ถูก
โจมตีทางการเมืองอย่างมาก พร้อมกันนี้กลุ่มต่อต้านก็จัดตั้ง “กลุ่มพันธมิตร
ประชาชนเพื่อประชาธิปไตย” ขึ้น การปลุกระดมครั้งใหญ่เช่นนี้ทำให้ชนชั้นกลาง
ในเมืองเป็นจำนวนมากตัดสินใจเข้าร่วมการต่อสู้ จากเดิมในปี พ.ศ. 2535
1
พวกเขาเคยทำหน้าที่เป็น “จักรกล” ในการต่อสู้กับระบอบอำนาจนิยมของทหาร
แต่จากกลางปี พ.ศ. 2548 เป็นต้นมา พวกเขาดูจะเปลี่ยนจุดยืนอย่างชัดเจน
ชนชั้นกลางไทยตัดสินใจเข้าร่วมเป็นส่วนหนึ่งของ “ขบวนการอนุรักษ์นิยม”
ในการต่อสู้กับรัฐบาลทักษิณ พร้อมกันนี้ขบวนการต่อต้านทหารในปี พ.ศ. 2535
อีกส่วนได้แก่ ปัญญาชน สื่อมวลชน และกลุ่มเอ็นจีโอ ก็หันไปสนับสนุนแนวคิด
ของกลุ่มอนุรักษ์นิยม จนอาจกล่าวได้ว่า “สี่พลังหลัก” ของการต่อสู้กับระบอบ
ทหารในปี พ.ศ. 2535 ได้เปลี่ยนไปเป็น “พันธมิตร” กับกลุ่มอนุรักษ์นิยม และ
แสดงจุดยืนที่ไม่ยอมรับระบอบการเลือกตั้ง พร้อมกับมองเห็นแต่ “ด้านลบ”
ของระบบประชาธิปไตยแบบผู้แทน (Representative Democracy) โดยเฉพาะ
อย่างยิ่งการสร้างวาทกรรมต่อต้านประชาธิปไตยว่า “เสียงข้างมากในสภา” คือ
“เผด็จการรัฐสภา”
26 ดูลำดับเหตุการณ์การเมืองไทยได้ใน โสภณ เพชรสว่าง และทนงศักดิ์ ม่วงมณี,
ล้มรัฐบาล เลิกรัฐธรรมนูญ สืบทอดอำนาจเผด็จการทางการเมือง (กรุงเทพฯ: ทองกมล,
2551) ; สุธาชัย ยิ้มประเสริฐ, สายธารประวัติศาสตร์ประชาธิปไตยไทย (กรุงเทพฯ: มูลนิธิ
สายธารประชาธิปไตย, 2551).
สถาบันพระปกเกล้า
