Page 72 - kpi16607
P. 72

ดุลอำนาจ   ในการเมืองการปกครองไทย





               ส่งเสริมสถานะของอุดมการณ์ชุดองค์สามให้กลายเป็น “ศูนย์กลางของจักรวาล”

               ในโลกของทหารมากขึ้นไปอีก และแนวคิดเช่นนี้เป็นสิ่งที่ถูกสร้างให้เป็น
               กระบวนการหล่อหลอมทางสังคมภายในสถาบันทหารมาโดยตลอด จนก่อให้เกิด
               ความคิดที่ตกผลึกภายในกองทัพว่า รัฐบาลไม่ใช่องค์อธิปัตย์ (Sovereign) ของ

               ทหาร ซึ่งก็อาจจะรวมถึงการเป็นอุดมการณ์ของกลุ่มขวา ตลอดรวมถึงกลุ่ม
               อนุรักษ์นิยมไทยโดยรวมอีกด้วย ดังนั้นจึงไม่ใช่เรื่องน่าแปลกใจแต่อย่างใดที่ทหาร
               จะถือว่ากองทัพไม่ใช่ “เครื่องมือ” ของรัฐบาลในการดำเนินนโยบายต่างประเทศ

               และความมั่นคงเช่นที่เป็นแนวคิดหลักทางรัฐศาสตร์ในโลกตะวันตก หากแต่
               กองทัพอยู่ในสถานะของการเป็น “ผู้พิทักษ์” (National Guardian) ในการปกป้อง
               และคุ้มครองสามสถาบันหลักของประเทศ และการทำหน้าที่เช่นนี้ในทัศนะ

               ของทหารจึงเป็นการปกป้องและคุ้มครอง “อิสรภาพและเอกราชของชาติไทย”
               พร้อมกันไป


                     สภาพเช่นนี้ในอีกด้านหนึ่งก็เห็นได้ชัดเจนว่า สงครามต่อต้านคอมมิวนิสต์
           4   ในไทยกลายเป็นปัจจัยส่งเสริมอย่างมีนัยสำคัญให้สถาบันทหารกลับมามีสถานะ
               สูงขึ้นในทางการเมือง ซึ่งก็เห็นได้ชัดเจนว่าหลังจากรัฐประหาร พ.ศ. 2490 และ

               2501 แล้ว สถาบันทหารมีสถานะเข้มแข็งมากขึ้นเรื่อยๆ และไม่ว่าจะผ่านความ
               เปลี่ยนแปลงทางการเมืองในช่วงตุลาคม พ.ศ. 2516, ตุลาคม พ.ศ. 2519 หรือ
               พฤษภาคม พ.ศ. 2535 ก็ตาม สถานะเช่นนี้กลับไม่ได้ถูกลดทอนลง แม้ทหาร

               จะพ่ายแพ้ทางการเมืองถึง 2 ครั้งใหญ่คือ ในเหตุการณ์ 14 ตุลาคม พ.ศ. 2516
               และเหตุการณ์พฤษภาคม พ.ศ. 2535 แต่ก็กลับพบว่าหลังจากนั้น ทหารก็
               สามารถพลิกฟื้นบทบาทกลับเข้าสู่เวทีการเมืองได้อีก ในสงครามการเมืองใหญ่

               ทั้ง 2 ครั้ง แม้กองทัพจะเป็น “ผู้แพ้” แต่ก็ไม่ได้ถูกทำลายลงจนหมดศักยภาพ
               ทางการเมือง ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าสภาพเช่นนี้ทำให้ระยะเปลี่ยนผ่านทางการเมือง
               ของไทยมีความซับซ้อนในตัวเอง เพราะไม่ว่าจะเปลี่ยนผ่านอย่างไร กองทัพก็ยังคง

               เป็น “ตัวแสดงสำคัญ” ไม่ต่างไปจากเดิม 17

                  17    ดูพัฒนาการของบทบาททหารในการเมืองไทยได้ใน สุรชาติ บำรุงสุข, ทหารกับ
               ประชาธิปไตยไทย: จาก 14 ตุลา สู่ปัจจุบันและอนาคต (กรุงเทพฯ : ศูนย์วิจัยและผลิตตำรา
               มหาวิทยาลัยเกริก, โครงการอเมริกาศึกษาและแคนาดาศึกษา จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 2541)
               และ ประจวบ อัมพะเศวต, พลิกแผ่นดิน: ประวัติการเมืองไทย 24 มิถุนายน 2475-
               14 ตุลาคม 2516 (กรุงเทพฯ: สุขภาพใจ, 2543).


         สถาบันพระปกเกล้า
   67   68   69   70   71   72   73   74   75   76   77