Page 197 - kpi16607
P. 197
ดุลอำนาจ ในการเมืองการปกครองไทย
รูปแบบองค์กรบริหารท้องถิ่นต้องสอดคล้องกับ “ภูมิสังคม” ของแต่ละ
พื้นที่ โดยภูมิสังคมมีความหมายครอบคลุมทั้งด้านภูมิประเทศทางภูมิศาสตร์และ
ทางสังคมศาสตร์ ให้พิจารณาตามสภาพความเป็นจริงของท้องถิ่นตามสภาพ
ภูมิศาสตร์ในด้านที่ดิน แหล่งน้ำ ทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม รวมทั้ง
ลักษณะเฉพาะทางสังคมวิทยาในด้านลักษณะเฉพาะของชีวิตความเป็นอยู่ ความเชื่อ
ศาสนา ภาษาประจำถิ่นพื้นฐานทางวัฒนธรรมของชุมชน และจารีตประเพณีที่มี
คุณค่าในแต่ละพื้นที่
3) องค์กรบริหารท้องถิ่นเป็นหน่วยงานหลักในการจัดทำบริการ
สาธารณะและสร้างความมั่นคงและเข้มแข็งทางเศรษฐกิจและ
สังคมเพื่อประโยชน์ของประชาชน
การให้องค์กรบริหารท้องถิ่นเป็นหน่วยงานหลักในการจัดทำบริการ
สาธารณะยังคงหลักการใน มาตรา 283 ของรัฐธรรมนูญ พ.ศ. 2550 แต่ได้ 1
กำหนดอำนาจหน้าที่ขั้นต่ำโดยไม่จำเป็นต้องมีกฎหมายมอบอำนาจให้เป็น
การเฉพาะอีกให้ท้องถิ่นอย่างน้อยต้องมีอำนาจหน้าที่ในด้านการพัฒนาคุณภาพ
ชีวิตของประชาชนในท้องถิ่น การสาธารณูปโภคและสาธารณูปการ การจัดการ
ทรัพยากรธรรมชาติ การส่งเสริมและรักษาคุณภาพสิ่งแวดล้อม การพัฒนา
เศรษฐกิจพื้นฐาน การศึกษาอบรม และการส่งเสริมศิลปวัฒนธรรมของท้องถิ่น
โดยท้องถิ่นสามารถมีอำนาจหน้าที่นอกเหนือไปจากที่กำหนดไว้เป็นหน้าที่ขั้นต่ำ
ก็ได้
4) การเปิดโอกาสให้ชุมชนหรือบุคคลอื่นมาจัดบริการสาธารณะ
ของท้องถิ่น
โดยเปิดโอกาสองค์กรบริหารท้องถิ่นในกรณีถ้าการจัดทำบริการสาธารณะ
ใดที่ชุมชนหรือบุคคลสามารถดำเนินการได้โดยมีมาตรฐาน คุณภาพ และ
ประสิทธิภาพไม่น้อยกว่าองค์กรบริหารท้องถิ่น รัฐหรือองค์กรบริหารท้องถิ่น
ต้องกระจายภารกิจดังกล่าวให้ชุมชนหรือบุคคล โดยยึดหลักความสามารถในการ
สถาบันพระปกเกล้า
