Page 157 - kpi16607
P. 157

ดุลอำนาจ   ในการเมืองการปกครองไทย





                   ดีแต่พูด เข่นฆ่าประชาชน ไม่เคารพเสียงประชาชน เป็นต้น เมื่อประกอบสร้าง

                   วาทกรรมความขัดแย้งด้วยชิ้นส่วนโมเซอิคขึ้นมาแล้ว ชิ้นส่วน (เรื่องเล่า อุปมา)
                   ใดเข้าไม่ได้กับลายภาพเชิงวาทกรรมของเรา ก็จะถูกปฏิเสธว่าไม่จริง ถูกหลอก
                   หรือฟังเพียงเพื่อคิดหาเรื่องเล่ามาแก้ลำ ชิ้นส่วนที่ถูกกับลายภาพของเราก็จะมาให้

                   กำลังใจ และตอกย้ำความเชื่อว่าเราเป็นฝ่ายถูกให้แน่นหนายิ่งขึ้นไปอีก

                         มีศัพท์ทางวิชาการอยู่คำหนึ่งคือ attractor ซึ่งขอแปลว่า “พื้นที่ลุ่มหลง”

                   ลุ่มหมายถึงสถานที่ที่น้ำ (ซึ่งเป็นอุปมาของความคิด) จะไปรวมกัน ส่วนหลง
                                                                                  11
                   หมายถึงสถานที่ที่เข้าไปแล้วจะหลงติดอยู่ในนั้น ปีเตอร์ โคลแมนและคณะ  ให้คำ
                   อธิบายแนวคิดนี้ว่า “ในกรณีที่ไม่มีพื้นที่ลุ่มหลง บุคคลหรือกลุ่มบุคคลอาจ

                   เปลี่ยนแปลงได้เมื่อตอบสนองต่ออิทธิพลหรือพลังใดที่ประสบ อย่างไรก็ดี เมื่อ
                   มีพื้นที่ลุ่มหลงมากำกับพลวัตทางความคิดและพฤติกรรม บุคคลหรือกลุ่ม
                   บุคคลจะแสดงออกซึ่งการต้านทานอย่างแรงกล้าต่ออิทธิพลภายนอกที่มิฉะนั้น

                   จะมาส่งเสริมแบบแผนความคิดและพฤติกรรมที่ต่างออกไป” พื้นที่ลุ่มหลงเป็น
                   ปัจจัยที่ทำให้ความซับซ้อนของความขัดแย้งพังทลายลงจนเหลือเป็นความเรียบง่าย   14
                                                              12
                   ที่ไม่ได้ความ ซึ่งเข้าสูตร DMA ของโจฮัน กัลตุง  คำคำนี้ย่อมาจาก Dualism-
                   Manicheism-Armageddon ซึ่งขอแปลง่าย ๆ ตามภาษาผมว่า ภาวะเป็นสอง-
                   ฝ่ายเทพกับฝ่ายมาร-ต้องสู้ให้แตกหัก แนวคิดเรื่องวาทกรรม พื้นที่ลุ่มหลงและ
                   DMA ช่วยอธิบายว่าทำไมในกรณีความขัดแย้งที่ยืดเยื้อ การคลี่คลายความขัดแย้ง

                   หรือการสร้างความปรองดองจึงยากนัก เพราะต่างฝ่ายต่างคิดว่า เราเป็นฝ่ายถูก
                   และจะต้องเอาชนะให้จงได้ แม้ว่าบางที เราเพียงแต่ติดกับดักของวาทกรรมอยู่ใน
                   พื้นที่ลุ่มหลงนั่นแหละ โคลแมนและคณะได้เสนอแนะแนวทางกว้าง ๆ เพื่อออก

                   จากพื้นที่ลุ่มหลงคือ ให้วิเคราะห์นิเวศเชิงพลวัตของความขัดแย้งให้ชัด มองหา


                   
  11   Peter T. Coleman, Robin Vallacher, Andrea Bartoli, Andrzej Nowak, Lan Bui-
                   Wrzosinska 2011, “Navigating the Landscape of Conflict: Applications of Dynamical
                   Systems Theory to Addressing Protracted Conflict.” In The Non-linearity of Peace
                   Processes, Daniela Krppen, Norbert Ropers, Han J. Giessmann eds. pp. 42. Michican:
                   Barbara Budruch Pubishers
                      12   Johan Galtung 2002. Rethinking Conflict: the Cultural Approach. Council of
                   Europe, Strasbourg. pp. 24-25.




                                                                                   สถาบันพระปกเกล้า
   152   153   154   155   156   157   158   159   160   161   162