Page 39 - kpi16531
P. 39

22     นวัตกรรมการพัฒนารายได้
                ขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น


               การไม่สามารถทำได้ และ 2). การนิยามให้กิจการพาณิชย์สามารถดำเนินบริการสาธารณะประเภท
               “สาธารณูปโภค” ทำให้จำกัดขอบเขตของการจัดบริการสาธารณะของท้องถิ่น แม้ว่าท้องถิ่นบางแห่ง

               จะจำเป็นในการจัดบริการ เช่น การไม่อนุญาตให้เทศบาลตำบล สามารถพัฒนาที่อยู่อาศัยเพื่อแก้ไข
               ปัญหาชุมชนแออัด เพราะพระราชบัญญัติเทศบาลพ.ศ.2496 อนุญาตเฉพาะเทศบาลนครและ
               เทศบาลเมือง เป็นต้น


                    = ข้อจำกัดจากการแข่งขันกับเอกชน

                      เนื่องจากรัฐธรรมนูญ พ.ศ. 2540 มาตรา 87 และรัฐธรรมนูญ พ.ศ. 2550 มาตรา 84 (1)
               กำหนดให้รัฐต้องสนับสนุนระบบเศรษฐกิจแบบเสรีโดยอาศัยกลไกตลาดและรัฐต้องไม่ประกอบกิจการ

               ที่แข่งกับเอกชน ทำให้การดำเนินกิจการประเภทใดที่มีลักษณะแข่งขันกับเอกชน มุ่งแสวงหากำไร
               หรือมีเอกชนเข้ามาดำเนินกิจการในพื้นที่อยู่แล้ว องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นไม่สามารถดำเนินการได้
               โดยคณะกรรมการกฤษฎีกาได้ตีความบทบัญญัติในรัฐธรรมนูญฉบับนี้เมื่อพ.ศ.2544 ที่เห็นว่าการ

               ดำเนินการในเรื่องใดขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นที่แข่งขันกับเอกชนไม่สามารถกระทำได้เพราะ
               ขัดกับรัฐธรรมนูญพ.ศ.2540 มาตรา 87 ยกเว้นแต่การดำเนินการขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น
               มีวัตถุประสงค์เพื่อให้บริการตอบสนองความต้องการของประชาชนโดยไม่ได้ทำเพื่อการค้าที่แสวงหา

               ผลกำไรจึงสามารถทำได้แม้ว่าจะแข่งขันกับเอกชนเพราะได้รับการยกเว้นตามมาตรา 87 ของ
                         2
               รัฐธรรมนูญ  ซึ่งการตีความนี้กลายเป็นบรรทัดฐานการพิจารณาของกรมส่งเสริมการปกครองท้องถิ่น
               และหน่วยงานรัฐ การจัดบริการสาธารณะของท้องถิ่นนั้นขัดกับบทบัญญัติของรัฐธรรมนูญหรือไม่


                    = ข้อจำกัดในการเลือกรูปแบบของกิจการพาณิชย์

                      การเลือกรูปแบบของกิจการพาณิชย์ถูกจำกัดด้วยกฎหมายจัดตั้งองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น
               2 ประการ คือ ประการแรก รูปแบบของกิจการพาณิชย์ขึ้นอยู่กับประเภทขององค์กรปกครอง

               ส่วนท้องถิ่นโดยไม่คำนึงถึงปัจจัยอื่น ในด้านความพร้อมของท้องถิ่น งบประมาณ บุคลากร ฯลฯ
               เช่น เทศบาลที่ก่อตั้งได้ 4 รูปแบบ (ดำเนินการด้วยตนเอง ก่อตั้งในบริษัทหรือถือหุ้นในบริษัทเกิน
               ร้อยละ 50 ก่อตั้งสหการ และเอกชนร่วมทุน) ต่างจากองค์การบริหารส่วนตำบลได้เพียง 2 รูปแบบ

               (การดำเนินการด้วยตนเองและเอกชนร่วมลงทุน) และประการที่สอง การขาดความสมเหตุสมผล
               ในการจำกัดรูปแบบกิจการพาณิชย์ เช่น เมืองพัทยาพระราชบัญญัติระเบียบบริหารราชการเมือง
               พัทยา พ.ศ. 2542 มาตรา 64 และมาตรา 70 (4) ไม่ได้กำหนดให้เมืองพัทยาสามารถจัดตั้งกิจการ

               พาณิชย์รูปแบบบริษัททั้งที่เมืองพัทยามีประชากร ฐานะทางการคลัง และศักยภาพเทียบเท่าเทศบาล
               ที่สามารถก่อตั้งบริษัทหรือถือหุ้นในบริษัทได้

                    = ข้อจำกัดการจัดตั้งและถือหุ้นในบริษัทจำกัดขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น


                      แม้ว่ากฎหมายจัดตั้งองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นอนุญาตให้กรุงเทพมหานคร องค์การ
               บริหารส่วนจังหวัด และเทศบาลสามารถจัดตั้งหรือถือหุ้นในบริษัทเพื่อดำเนินกิจการพาณิชย์ได้แต่ใน
               ทางปฏิบัติแทบไม่มีองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นประเภทใดที่ดำเนินการจัดตั้งบริษัทหรือถือหุ้น

               ในบริษัทเพื่อดำเนินกิจการพาณิชย์ เนื่องจาก

                  2   บันทึกสำนักงานคณะกรรมการกฤษฎีกาเรื่อง การประกอบกิจการเคเบิลทีวีของเทศบาล เลขเสร็จ 542/
               52544
   34   35   36   37   38   39   40   41   42   43   44