Page 349 - kpi16531

332 นวัตกรรมการพัฒนารายได้
ขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น

. .1 ข้อจำกัดหรืออุปสรรคด้านกรอบกฎหมาย

ผลจากการประชุมสนทนากลุ่มย่อย (Focus groups) โครงการศึกษาวิจัย เรื่อง ข้อเสนอ

5
เชิงนโยบายนวัตกรรมการพัฒนารายได้ขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น ในหัวข้อการพัฒนาเศรษฐกิจ
ในพื้นที่พบว่า กฎหมายบางบทก่อให้เกิดข้อจำกัดในการพัฒนาเศรษฐกิจในพื้นที่ขององค์กรปกครอง
ส่วนท้องถิ่น เช่น

< รัฐธรรมนูญ มาตรา 87 กำหนดแนวทางของรัฐในการดำเนินการตามแนวนโยบาย
ด้านเศรษฐกิจ ดังนี้ สนับสนุนระบบเศรษฐกิจแบบเสรีและเป็นธรรมโดยอาศัยกลไก
ตลาด และสนับสนุนให้มีการพัฒนาเศรษฐกิจอย่างยั่งยืน โดยต้องยกเลิกและละเว้น

การตรากฎหมายและกฎเกณฑ์ที่ควบคุมธุรกิจซึ่งมีบทบัญญัติที่ไม่สอดคล้องกับความ
จำเป็นทางเศรษฐกิจ และต้องไม่ประกอบกิจการที่มีลักษณะเป็นการแข่งขันกับ
เอกชน เว้นแต่มีความจำเป็นเพื่อประโยชน์ในการรักษาความมั่นคงของรัฐ รักษา

ผลประโยชน์ส่วนรวม หรือการจัดให้มีสาธารณูปโภค

จากการที่รัฐธรรมนูญ มาตรา 87 กำหนดให้รัฐไม่สามารถประกอบกิจการที่มี
ลักษณะเป็นการแข่งขันกับเอกชนได้นั้น และจากการตีความรัฐธรรมนูญมาตรา

ดังกล่าวของสำนักงานคณะกรรมการกฤษฎีกาโดยการพิจารณากรณีตัวอย่างเกี่ยวกับ
การที่เทศบาลตำบลแม่สอด จังหวัดตาก และเทศบาลตำบลแหลมฉบัง จังหวัดชลบุรี
มีความประสงค์จะทำธุรกิจเคเบิลทีวีในเขตเทศบาลนั้น (สำนักงานคณะกรรมการ
6
กฤษฎีกา, 2544) พบว่า กฎหมายดังกล่าวเป็นข้อจำกัดสำคัญที่ทำให้องค์กร
ปกครองส่วนท้องถิ่นของไทยไม่สามารถริเริ่มหรือดำเนินโครงการพัฒนาเศรษฐกิจ
ในพื้นที่ได้เท่าที่ควร เนื่องจากหลายๆ โครงการมักถูกตีความว่าเป็นการประกอบ

กิจการแข่งกับเอกชน

5 การประชุมสนทนากลุ่มย่อย (Focus groups) โครงการศึกษาวิจัย เรื่อง ข้อเสนอเชิงนโยบายนวัตกรรม
การพัฒนารายได้ขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น จัดขึ้นในวันที่ 30-31 กรกฎาคม 2557 โดยการประชุมในหัวข้อ
การพัฒนาเศรษฐกิจในท้องถิ่นจัดขึ้นในวันที่ 31 กรกฎาคม 2557
6 คณะกรรมการกฤษฎีกาได้พิจารณาและให้ความเห็นว่า “เทศบาลจะประกอบกิจการเคเบิลทีวีได้หรือไม่นั้น
ต้องพิจารณาจากบทบัญญัติอันเป็นอำนาจของเทศบาล ซึ่งอาจเป็นบทบัญญัติในพระราชบัญญัติเทศบาล

พ.ศ. 2496 หรือกฎหมายอื่นใดที่บัญญัติให้เป็นหน้าที่ของเทศบาลที่จะกระทำได้ ในส่วนของบทบัญญัติที่เกี่ยวกับ
อำนาจและหน้าที่ของเทศบาลในพระราชบัญญัติเทศบาลฯ นั้น แม้จะมิได้มีบัญญัติไว้โดยตรงว่า เทศบาลสามารถ
กระทำกิจการเคเบิลทีวีได้ แต่เมื่อพิจารณามาตรา 16*[1] แห่งพระราชบัญญัติกำหนดแผนและขั้นตอนการกระจาย
อำนาจให้แก่องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น พ.ศ. 2496 กำหนดให้เทศบาลมีอำนาจและหน้าที่ในการจัดระบบบริการ
สาธารณะเพื่อประโยชน์ของประชาชนในท้องถิ่นของตนเองได้ และให้มีการจัดการสาธารณูปโภคเป็นอำนาจหน้าที่
ประการหนึ่ง ฉะนั้นหากพิจารณาได้ว่าการจัดทำกิจการเคเบิลทีวีของทั้งสองเทศบาลได้กระทำไปโดยมีวัตถุประสงค์
หลักเพื่อเป็นการให้บริการและตอบสนองความต้องการของประชาชน โดยมิใช่เป็นการทำเพื่อการค้าแล้ว (กล่าวคือ
มิได้เรียกเก็บเงินค่าสมาชิกหรือค่าบริการใดๆ จากประชาชนผู้ใช้บริการนอกจากการมีค่าใช้จ่ายสำหรับการต่อสายจาก
สายส่งหลักของเทศบาล และค่าซ่อมแซมบำรุงรักษาเล็กน้อย) ก็ชอบที่จะกระทำได้ (บันทึกสำนักงานคณะกรรมการ
กฤษฎีกา, 2544)”