Page 192 - kpi16531

นวัตกรรมการพัฒนารายได้ 1
ขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น

กรณีตัวอย่างที่ : การให้เอกชนจัดเก็บค่าธรรมเนียมแทน

บันทึกสำนักงานคณะกรรมการกฤษฎีกาเรื่อง การให้เอกชนจัดเก็บค่าธรรมเนียม
จอดยานยนตร์ในทางหลวงหรือที่สาธารณะแทนเทศบาล

คณะกรรมการกฤษฎีกา (คณะที่ 1) เห็นว่า พระราชบัญญัติจัดระเบียบการจอด
ยานยนตร์ในเขตเทศบาลและสุขาภิบาล พ.ศ.2503 เป็นกฎหมายที่กำหนดอำนาจและ

หน้าที่ของเทศบาลเกี่ยวกับการจัดระเบียบการจอดยานยนตร์ไว้เป็นการเฉพาะโดย
มาตรา 4 แห่งพระราชบัญญัติดังกล่าว กำหนดให้เทศบาลมีอำนาจตราเทศบัญญัติ
กำหนดอัตราค่าธรรมเนียมจอดยานยนตร์ และวิธีการเก็บค่าธรรมเนียมจอดยานยนตร์

ประกอบกับมาตรา 5 และมาตรา 6 (2)ได้กำหนดบุคคลผู้เป็นพนักงานเจ้าหน้าที่ที่มี
อำนาจเรียกเก็บค่าธรรมเนียมจอดยานยนตร์ไว้แล้ว จึงเป็นกรณีที่กฎหมายกำหนดไว้
ชัดเจนว่าผู้ที่มีอำนาจเรียกเก็บค่าธรรมเนียมจอดยานยนตร์ตามพระราชบัญญัตินี้มีผู้ใด

บ้าง และหากมีผู้ไม่ปฏิบัติตามคำสั่งของพนักงานเจ้าหน้าที่ก็ได้กำหนดบทลงโทษไว้ใน
มาตรา 8 ดังนั้น การเรียกเก็บค่าธรรมเนียมจอดยานยนตร์ในกรณีนี้จึงเป็นอำนาจของรัฐ
ซึ่งเมื่อมิได้มีบทบัญญัติของกฎหมายใดกำหนดให้เทศบาลสามารถแต่งตั้งหรือมอบหมาย

ให้เอกชนเป็นผู้ดำเนินการจัดเก็บค่าธรรมเนียมจอดยานยนตร์แทนเทศบาลได้ เทศบาล
จึงไม่อาจมอบอำนาจให้เอกชนใช้อำนาจของรัฐดำเนินการจัดเก็บค่าธรรมเนียมแทน
เทศบาลได้

ส่วนการที่เทศบาลจะอาศัยอำนาจตามมาตรา 22 และมาตรา 29 วรรคสามแห่ง
พระราชบัญญัติกำหนดแผนและขั้นตอนการกระจายอำนาจให้แก่องค์กรปกครอง
ส่วนท้องถิ่นมอบให้เอกชนจัดเก็บค่าธรรมเนียมจอดยานยนตร์แทนเทศบาลนั้น เห็นว่า

แม้มาตรา 22 ซึ่งบัญญัติไว้ในหมวด 2 การกำหนดอำนาจและหน้าที่ในการจัดระบบการ
บริการสาธารณะ โดยมาตรา 22 บัญญัติให้องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นอาจมอบให้
เอกชนดำเนินการตามอำนาจและหน้าที่แทนได้ก็ตาม แต่เมื่อพระราชบัญญัติจัดระเบียบ

การจอดยานยนตร์ในเขตเทศบาลและสุขาภิบาลฯ ซึ่งเป็นกฎหมายเฉพาะเกี่ยวกับการจัด
ระเบียบการจอดยานยนตร์ภายในเขตเทศบาลและสุขาภิบาล ไม่มีบทบัญญัติที่ให้อำนาจ
เทศบาลที่จะแต่งตั้งเอกชนเป็นพนักงานเจ้าหน้าที่ตามพระราชบัญญัตินี้ได้ ดังนั้น

เทศบาลจึงไม่อาจมอบอำนาจและหน้าที่ในการเก็บค่าธรรมเนียมจอดยานยนตร์ให้แก่
เอกชน นอกจากนี้ มาตรา 29 วรรคสาม ซึ่งบัญญัติไว้ในหมวด 3 การจัดสรรสัดส่วน
ภาษีและอากร ได้บัญญัติให้องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นจะมอบให้ส่วนราชการ

รัฐวิสาหกิจ หรือองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นอื่น จัดเก็บภาษีอากร ค่าธรรมเนียม
ค่าใบอนุญาต ค่าตอบแทน หรือรายได้อื่นใด เพื่อองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นนั้นก็ได้
ซึ่งบทบัญญัติดังกล่าวไม่มีการบัญญัติถึงเอกชนไว้ ดังนั้น จึงเป็นการแสดงให้เห็นชัดเจน
ว่า เทศบาลไม่อาจมอบอำนาจและหน้าที่ให้เอกชนจัดเก็บค่าธรรมเนียมจอดยานยนตร์

ในเขตเทศบาลหรือสุขาภิบาลแทนเทศบาลได้