Page 295 - kpi12821

ณรงค์เดช สรุโฆษิต

73
จะได้การปฏิบัติที่เหมือนกันมิได้ ทั้งนี้ เพื่อป้องกันมิให้รัฐใช้อำนาจกระทบสิทธิเสรีภาพ
ของบุคคลได้ตามอำเภอใจ กรณีเช่นนี้ย่อมถือว่า บุคคลย่อมมีสิทธิในความเสมอภาค
(Right to Equality) ใช้ยันรัฐและผูกพันการใช้อำนาจรัฐของทุกองค์กร รวมทั้งองค์กร
ตุลาการ ซึ่งแน่นอนว่า ย่อมต้องผูกพันการใช้อำนาจอธิปไตยในทางตุลาการของศาล
รัฐธรรมนูญด้วย เพราะบุคคลต่างๆ ล้วนแล้วแต่มี “...มีสิทธิเรียกร้องกับการให้รัฐใช้
กฎหมายที่ตรงกับกรณีของตน” 74

การที่ศาลรัฐธรรมนูญตีความบทบัญญัติรัฐธรรมนูญ มาตรา 237 วรรคสอง
ให้มีผลเป็นการเพิกถอนสิทธิเลือกตั้งของกรรมการบริหารพรรคการเมืองทุกคน โดยไม่

คำนึงว่า บุคคลนั้นได้กระทำผิดหรือไม่ บุคคลนั้นได้มีส่วนรู้เห็นในการกระทำผิดหรือไม่
บุคคลนั้นได้ปล่อยปละละเลยให้มีการกระทำผิดหรือไม่ บุคคลนั้นได้ทราบถึงการกระทำ
ผิดนั้นแล้วมิได้ยับยั้งแก้ไขหรือไม่ บุคคลนั้นไม่รู้ไม่เห็น ไม่ทราบ ไม่ปล่อยปละละเลย

มิหน่ำซ้ำยังได้กำชับให้มีการปฏิบัติตามกฎหมายและประฌามการซื้อสิทธิขายเสียง
75
หรือไม่ หรือแม้แต่กรณีที่บุคคลนั้นๆ มิได้มี “การกระทำ” ใดๆ ในทางกฎหมายเลย
แต่ก็ยังคงได้รับผลทางกฎหมายอย่างเท่าเทียม ทุกถ้วนหน้า เสมอกันนั้น ย่อมเป็นการ
ใช้บังคับกฎหมายที่ไม่คำนึงถึงความแตกต่างอันเป็นสาระสำคัญของพฤติการณ์หรือ

73 เป็นการอธิบายตามแนวคิดของ Gerhard Leibholz ซึ่งได้รับการยอมรับโดยศาลรัฐธรรมนูญเยอรมัน;
Gerhard Leibholz, Die GleichheitvordemGesetz, 1. Aufl., 1925, อ้างถึงใน บรรเจิด สิงคะเนติ, เรื่องเดิม,
น. 159; Lord Denning ก็อธิบายเช่นนี้โดยอ้างอิงว่าเป็นคำอธิบายเกี่ยวกับความยุติธรรมในทรรศนะของ
อริสโตเติล; โปรดดู ภาคผนวก: ความเห็นของวิชา มหาคุณ ใน ธานินทร์ กรัยวิเชียร, เรื่องเดิม, น. 65; และโปรดดู
Kenneth W. Simons, “The Logic of Egalitarian Norms,” Boston University Law Review, (Vol. 80,
June, 2000, น. 693 – 771) น. 706 – 709; Thomas Fleiner และ Lidija R. BastaFleiner, Constitutional
Democracy in a Multicultural and Globalised World, (Heidelberg: Springer-Verlag, 2009)
น. 170 – 171.

74 เรียกว่า ความเสมอภาคของการใช้กฎหมายอย่างเท่าเทียมกัน โปรดดู บรรเจิด สิงคะเนติ, เรื่องเดิม,
น. 183; และโปรดดู ร.ธ.น., ม. 4, ม. 26, และ ม. 27; อนึ่ง ในทางกฎหมายสิทธิมนุษยชนระหว่างประเทศได้มี
การแยกคำอธิบายระหว่างหลักความเสมอภาคต่อหน้ากฎหมาย (Equal before the law) ออกจาก การได้รับ
ความคุ้มครองอย่างเสมอภาคตามกฎหมาย (Equal protection of the law) ซึ่งในกรณีหลังนี้รวมถึงการบังคับ
ใช้กฎหมายที่ส่งผลกระทบในทางลบ (adverse effect) ด้วย; โปรดดู Nihal Jayawickrama, Judicial
Application of Human Rights Law : National, Regional, and International Jurisprudence,
(Cambridge: Cambridge University Press) น. 824 – 825; ซึ่งผู้เขียนเห็นว่า การพิพากษาคดีโดยไม่คำนึงถึง
ข้อเท็จจริงเฉพาะรายเป็นการละเมิดหลักการได้รับความคุ้มครองอย่างเสมอภาคตามกฎหมาย.

75 คดีพรรคชาติไทย, เรื่องเดิม, น. 93 (คำชี้แจงของผู้ถูกร้อง) ซึ่งแม้แต่ศาลเองก็ระบุว่า “เป็นเรื่องที่น่า
เห็นใจอยู่มาก”; โปรดดู น. 99; ความเห็นของศาลเช่นนี้ ทำให้ต้องขบคิดต่อไปอีกว่า กฎหมายกับความยุติธรรม
อะไรสำคัญกว่ากัน; โปรดดู ธานินทร์ กรัยวิเชียร, เรื่องเดิม, น. 36 – 42.