Page 101 - kpi12821

ณรงค์เดช สรุโฆษิต

พรรค SRP (Sozialistische Reichspartei Deutschlands – Socialist Reich Party

of Germany) ซึ่งตั้งขึ้นเมื่อปี 1949 ทดแทนพรรคนาซีดั้งเดิม (Nazi Party) ของฮิต
เล่อร์ที่มีชื่อเรียกตามทางการว่า พรรคกรรมการเยอรมันแนวชาติสังคมนิยม
(Nationalsozialistische Deutsche Arbeiterpartei –The National Socialist
German Workers’ Party - NSDAP) จะถูกศาลรัฐธรรมนูญแห่งสหพันธ์ประกาศในปี
ค.ศ. 1952 ว่าเป็นพรรคการเมืองที่มิชอบด้วยรัฐธรรมนูญ สั่งให้ยุบพรรค และห้ามมิให้

25
มีพรรคการเมืองอื่นดำเนินการแทนที่พรรค SRP โดยผู้ฝ่าฝืนจะมีความผิดอาญา แต่
กระบวนการที่จะยุบพรรคที่มีอุดมการณ์แนวนาซีใหม่ที่ดำเนินการอยู่ ณ ปัจจุบัน คือ
พรรคชาติประชาธิปไตยแห่งเยอรมนีหรือ NPD (National demokratische Partei

Deutschlands – The National Democratic Party of Germany) ก็ยังไม่ประสบ
ผลสำเร็จ แม้ว่ารัฐบาลได้พยายามดำเนินการเพื่อยุบพรรคดังกล่าวของตามข้อเรียกร้อง
26
ของประชาชนแล้ว ดังจะได้กล่าวถึงโดยละเอียดต่อไป

1.3 กฎหมายเกี่ยวกับพรรคการเมือง

ด้วยความที่รัฐธรรมนูญเยอรมันฉบับก่อนๆ ไม่ปรากฏบทบัญญัติเกี่ยวกับ

พรรคการเมืองเลย ทั้งๆ ที่พรรคการเมืองมีบทบาทในระบบการเมืองเยอรมันอย่าง
27
มาก ทั้งในด้านการสร้างเจตจำนงทางการเมืองของประชาชน ความมีเสถียรภาพของ
Solingen โปรดดู John Leslie, “Unification and Parties of the Far Right,” ใน Christopher Allen (ed.),
Transformation of the German Political Party System, (Washington DC: Berghahn Book,
1999), น. 118-132; และ Report on Ongoing and Planned Measures and Activities of the
Federal Government Aimed at Combating Right-wing Extremism, Xenophobia, Anti-
Semitism and Violence pursuant to Subpara. 21 of the Resolution by the German
Bundestag of 30 March 2001 (Doc.No. 14/5456), น. 61 – 66 และ 74 – 77; โปรดดู เว็บไซต์กระทรวง
มหาดไทยรัฐบาลแห่งสหพันธรัฐ <http://www.en.bmi.bund.de/>
25 BVerfGE 2, 1; โปรดดูรายละเอียดในหัวข้อ 5.2 และ 5.6 (ถัดไป)

26 BVerfGE 107, 339; Markus Thiel, “Germany,”ใน Markus Thiel (ed.), The ‘Militant
Democracy’ Principle in Modern Democracies, (Surrey: Ashgate, 2009) น. 122 และโปรดดู
รายละเอียดในหัวข้อ 4.6 (ถัดไป)

27 Carl J. Schneider, “Political Parties and The German Basic Law of 1949,” The Western
Political Quarterly, (Vol. 10, No. 3, Sep., 1957) น. 527 – 528; ยกเว้นรัฐธรรมนูญ ฉบับไวมาร์ (Die
Verfassung des Deutschen Reichs - Weimar Imperial Constitution of 1919) ที่มีมาตรา 130 วรรคหนึ่ง
บัญญัติเกี่ยวกับพรรคการเมืองในเชิงปฏิเสธว่า“ข้าราชการเป็นข้าราชการของประชาชนทั้งปวง ไม่ใช่ของ
พรรคการเมืองใดพรรคการเมืองหนึ่ง”; โปรดดู บุญศรี มีวงศ์อุโฆษ, เรื่องเดิมเชิงอรรถที่ 20, น. 65; Helmut
Steinberger, เรื่องเดิม, น. 155; และ Donald P. Kommers, The Constitutional Jurisprudence of the
Federal Republic of Germany, (Durham: Duke University Press, 2 ed, 1997), น. 200 – 201.
nd