Page 106 - kpi12821
P. 106
แนวทางปรับปรุงกฏหมายเกี่ยวกับการยุบพรรคการเมือง
(3) พรรคการเมืองต้องมีความตั้งใจจริงในอันที่จะดำเนินการให้บรรลุ
เป้าหมายทางการเมือง อันได้แก่ การมีส่วนในการสร้างเจตจำนง
ทางการเมืองของปวงชนอย่างต่อเนื่อง และการเข้าสู่อำนาจรัฐด้วย
การส่งสมาชิกลงสมัครรับเลือกตั้งสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรแห่ง
สหพันธ์หรือสภามลรัฐ
2.2 เอกสิทธิ์ของพรรคการเมือง
การรวมกลุ่มทางการเมืองใดเข้าด้วยองค์ประกอบทั้งสามประการตามบท
นิยามพรรคการเมืองดังกล่าวแล้ว ย่อมถือเป็นพรรคการเมืองตามกฎหมาย
พรรคการเมือง และได้รับเอกสิทธิ์ตามรัฐธรรมนูญและสิทธิประโยชน์ต่างๆ ตาม
กฎหมายอื่นๆ ที่เกี่ยวข้อง และด้วยความที่รัฐธรรมนูญให้เอกสิทธิ์แก่พรรคการเมือง
ในแง่ที่ว่าจะถูกยุบเลิกได้ก็แต่โดยคำวินิจฉัยของศาลรัฐธรรมนูญแห่งสหพันธ์เท่านั้น
42
ฝ่ายปกครอง หรือแม้แต่ศาลอื่นๆ ก็ไม่อาจประกาศความไม่ชอบด้วยรัฐธรรมนูญของ
43
พรรคการเมืองและสั่งยุบพรรคการเมืองได้ และตราบใดที่ยังมิได้มีคำวินิจฉัยของศาล
รัฐธรรมนูญประกาศความไม่ชอบด้วยรัฐธรรมนูญของพรรคการเมืองใด รัฐจะแทรกแซง
หรือเลือกปฏิบัติแก่การกระทำหรือการใช้สิทธิประโยชน์โดยชอบของพรรคการเมือง
กรรมการ เจ้าหน้าที่ และสมาชิกของพรรคโดยเฉพาะที่กระทำในนามของพรรค
การเมืองนั้นมิได้ เช่น สถานีวิทยุและโทรทัศน์ของรัฐจะเลือกปฏิบัติต่อพรรคการเมือง
44
45
ที่ผู้บริหารของสถานีกังวลว่าอาจเป็นภยันตรายมิได้ อย่างไรก็ตาม ลำพังแค่การระบุไว้
ในรายงานของกระทรวงมหาดไทยแห่งสหพันธ์ว่าพรรค NPD อาจเป็นภัยคุกคามต่อ
หลักการพื้นฐานของระบอบเสรีประชาธิปไตยและรัฐธรรมนูญ เพียงเท่านี้ ยังไม่ถือ
เป็นการดำเนินการที่ละเมิดเอกสิทธิ์ของพรรคการเมืองตามรัฐธรรมนูญ เพราะรายงาน
ดังกล่าวมิได้มีผลทางกฎหมาย (Rechtlich–no legal effect) ต่อพรรคการเมือง
42 Carl J. Schneider, เรื่องเดิม, น. 529 – 530; Karl Doehring, “The Special Character of the
Constitution of the Federal Republic of Germany as a Free Democratic Basic Order,” ใน Ulrich
Karpen (ed.), The Constitution of the Federal Republic of Germany, (Baden-Baden: Nomos
Verlagsgesellschaft, 1988), น. 40.
43 บุญศรี มีวงศ์อุโฆษ, เรื่องเดิมเชิงอรรถที่ 20, น. 65; Paul Franz, เรื่องเดิม, น. 62 – 64; และ Dan
Gordon, เรื่องเดิม, น. 374.
44 BVerfGE 13, 46 (52); BVerfGE 41, 399; BVerfGE 6, 84; อ้างถึงใน Paul Franz, เรื่องเดิม, น. 63 – 65.
45 BVerfGE 7, 99 (107) อ้างถึงใน Paul Franz, เรื่องเดิม, น. 64; และ BVerfGE 47, 198 อ้างถึงใน
Donald P. Kommers, เรื่องเดิม, น. 224 – 227.
