Page 23 - kpiebook67035

สถาบันพระปกเกล้า
King Prajadhipok’s Institute

ทางสังคมในเชิงจิตวิสัยดังที่ Dreze and Sen (1991) ได้วิพากษไว้ว่าอาจไม่ได้สะท้อนถึง
ความขาดแคลนที่เกิดขึ้นจริง อย่างไรก็ดี งานวิจัยชิ้นนี้ไม่ได้มุ่งวัดความมั่นคงทางสังคมเชิงรายได้
หรือเศรษฐกิจ หากแต่เน้นศึกษาในเชิงว่ากิจกรรมที่เสริมสร้างทุนทางวัฒนธรรมส่งผลอย่างไร
บ้างต่อความมั่นคงทางสังคม จึงเป็นการให้ความหมายของความมั่นคงทางสังคมที่เหมาะสม
เป็นกรอบในการศึกษาวิจัยครั้งนี้
สำาหรับการทำาให้เกิดความมั่นคงทางสังคม Atkinson and Hills (1991) ได้ทบทวนการ
สร้างความมั่นคงทางสังคมในประเทศที่พัฒนาแล้ว ซึ่งมักประกอบด้วยกรอบสำาคัญสามประการ
ส่วนใหญ่เกี่ยวข้องกับการเสริมสร้างรายได้หรือความมั่นคงทางเศรษฐกิจ ได้แก่
1) ความช่วยเหลือทางสังคมที่ถูกออกแบบมาเพื่อบรรเทาความยากจน เพื่อเป็นการประกัน
่
รายได้พื้นฐาน หรือในยามฉุกเฉิน เช่น การให้การช่วยเหลือด้านรายได้ขั้นตำาในฝรั่งเศส หรือ
การให้สวัสดิการในอเมริกา เป็นต้น
2) การประกันสังคมที่เกี่ยวข้องกับการจัดหาความมั่นคงและการกระจายของรายได้
ตลอดชีวิต เช่น การจ่ายประกันสังคมแห่งชาติในอังกฤษ ผลประโยชนกรณีว่างงานในฝรั่งเศส
เป็นต้น
3) การกระจายความมั่นคงไปยังกลุ่มเป้าหมายเฉพาะ เช่น การจัดสรรผลประโยชนให้กับ
กลุ่มเด็ก หรืองบประมาณสนับสนุนที่เกี่ยวกับครอบครัวในอเมริกา เป็นต้น
ความจำาเป็นของการมีโครงการด้านความมั่นคงทางสังคมเหล่านี้ ประการแรกคือ ปัญหา
ทางสังคมมีการขยายวงกว้างและความขาดแคลนยังคงมีอยู่อย่างต่อเนื่อง ทำาให้เกิดสภาวะความ
ล้มเหลวต่อความสามารถและความจำาเป็นพื้นฐาน กับประการที่สอง เมื่อมีประเด็นอ่อนไหว
จะกระทบต่อความมั่นคงในสถานะความเป็นอยู่ ซึ่งภาวะอ่อนไหวอาจเป็นผลจากบริบท
เชิงบุคคลอย่างความเจ็บป่วยหรือการเสียชีวิตของเสาหลักของครอบครัว หรือไม่ก็เป็นผลจาก
ความผันผวนของบริบททางสังคมอย่างเช่น ความล้มเหลวทางการเพาะปลูก สงครามกลางเมือง
เป็นต้น (Dreze & Sen, 1991, p.10)
อย่างไรก็ตาม ไม่ว่าประเทศพัฒนาแล้วหรือประเทศกำาลังพัฒนาต่างมีข้อจำากัดหรืออุปสรรค
ในการดำาเนินนโยบายโครงการเพื่อเสริมสร้างความมั่นคงทางสังคม ประเทศกำาลังพัฒนาอาจ
พบข้อจำากัดในเชิงงบประมาณทำาให้ไม่สามารถผลักดันโครงการด้านประกันสังคมจนทำาให้คน
ในสังคมไม่รู้สึกถึงความปลอดภัยทางรายได้ หรืออาจมีข้อจำากัดในเชิงการบริหารงานของ
หน่วยงานรัฐอีกมากมายในขั้นตอนของการนำานโยบายไปสู่การปฏิบัติ ดังนั้น การเสริมสร้าง
ความมั่นคงทางสังคมในมิติใหม่ อาจไม่ใช่เพียงหน่วยงานรัฐ รัฐส่วนกลางที่จะเป็นผู้ออกนโยบาย

21