Page 18 - kpiebook67035
P. 18

การเสริมสร้างความมั่นคงทางสังคมของชาติเพื่ออนาคตประชาธิปไตยไทย
           กรณีศึกษาการใช้ทุนทางวัฒนธรรม
           เพื่อเสริมสร้างภูมิคุ้มกันทางสังคมในพื้นที่เทศบาลตำาบลเชียงคาน

          ชุมชนและการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมที่จะสามารถพัฒนาเศรษฐกิจในพื้นที่ควบคู่ไปการเผยแพร่
          ทุนทางวัฒนธรรมที่มีไปสู่คนภายนอก
             สำาหรับงานวิจัยชิ้นนี้ มีจุดมุ่งหมายหลักในการเสริมสร้างความมั่นคงทางสังคมโดยใช้ทุน
          ทางวัฒนธรรมที่มีในพื้นที่ โดยมีเทศบาลตำาบลเชียงคาน อำาเภอเชียงคาน จังหวัดเลย เป็นพื้นที่
          กรณีศึกษานำาร่อง เนื่องจากเทศบาลตำาบลเชียงคานเป็นพื้นที่การพัฒนาเมืองที่มีขนาดเหมาะสม
          ระดับการพัฒนาทางเศรษฐกิจยังไม่มากเกินไปดังเช่นเมืองท่องเที่ยวขนาดใหญ่ อีกทั้งยังมี
          คุณลักษณะทางวัฒนธรรมที่สำาคัญ ได้แก่ มีพื้นที่ติดต่อกับเขตภูทอกและภูหมอน ซึ่งเป็นเขตพื้นที่
          ป่าสงวนและมีพื้นที่ติดกับแม่น้ำาโขง มีสถานที่สำาคัญและประเพณีที่เป็นเอกลักษณของพื้นที่ อีกทั้ง
          ยังเป็นแหล่งท่องเที่ยวที่ได้รับความนิยมอย่างมากทั้งในและต่างประเทศ (องคการบริหาร
          การพัฒนาพื้นที่พิเศษเพื่อการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืน, 2564)
             เชียงคานเป็นพื้นที่ที่มีประวัติศาสตรความเป็นมาที่เชื่อมโยงกับวัฒนธรรมซึ่งมีการพัฒนา
          เปลี่ยนแปลงไปตามเงื่อนไขทางสังคม การเมือง เศรษฐกิจและการท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ โดย
          กระบวนการปรับเปลี่ยนพื้นที่สู่การเป็นพื้นที่ท่องเที่ยวเชิงศิลปะและวัฒนธรรมเกิดจากกระแส
          ของการจัดการท่องเที่ยวโดยชุมชนและท้องถิ่น ซึ่งเชื่อกันว่าจะสามารถสร้างความยั่งยืน
          ให้กับแหล่งท่องเที่ยวได้ ภายใต้อัตลักษณของพื้นที่ทางศิลปะและวัฒนธรรมเชียงคาน ที่มี
          ประวัติศาสตรเฉพาะชุมชน ภูมิทัศนวัฒนธรรม ความโบราณของเรือนชายโขง ความเรียบง่าย
          และความงดงามของวิถีชีวิตและพิธีกรรมที่สัมพันธกับศาสนาและความเชื่อ (ไทยโรจน พวงมณี,
          2559) อย่างไรก็ตาม เมื่อการท่องเที่ยวเชียงคานได้รับความนิยมมากขึ้น ส่งผลให้เกิดการ
          เปลี่ยนแปลงขึ้นในชุมชน เกิดปรากฏการณทำาให้วัฒนธรรมท้องถิ่นให้เป็นสินค้าเพื่อการท่องเที่ยว
          (ณัฐพล มีแก้ว, 2555) ในขณะเดียวกันการเปลี่ยนวัฒนธรรมให้กลายเป็นสินค้ามีส่วนทำาให้
          วัฒนธรรมไม่สามารถที่จะใช้กับชีวิตต่อไปได้อีก ทำาให้วัฒนธรรมหมดพลังที่จะเปลี่ยนแปลง
          อย่างสร้างสรรคต่อไป (นิธิ เอียวศรีวงศ, 2536) ซึ่งลักษณะดังกล่าวของเทศบาลตำาบลเชียงคาน
          มีความท้าทายทางทุนวัฒนธรรมทั้ง 3 รูปแบบ ได้แก่ เป็นสิ่งที่ฝังอยู่ในตัวคนหรือกลุ่มคน รูปลักษณ
          และตัวตน กับความเป็นสถาบัน ว่ามีปัจจัยใดที่ควรให้ความสำาคัญ และจะพัฒนาพื้นที่อย่างไร
          ให้คงความมั่นคงทางสังคมตามระบอบประชาธิปไตยด้วย
             การเสริมสร้างความมั่นคงทางสังคมโดยใช้ทุนทางวัฒนธรรมที่มีในพื้นที่เทศบาลตำาบล
          เชียงคาน จึงเป็นแนวทางการใช้ทุนทางวัฒนธรรมที่มี ไปต่อยอดอย่างสร้างสรรค ภายใต้อัตลักษณ
          ส่งเสริมภูมิปัญญา ศิลปะ วัฒนธรรม ขนบธรรมเนียมและจารีตประเพณีอันดีงามของคนในท้องถิ่น
          อันเป็นการสอดคล้องกับหลักสิทธิของบุคคลและชุมชนตามบทบัญญัติของรัฐธรรมนูญ



           16
   13   14   15   16   17   18   19   20   21   22   23