Page 214 - kpiebook67020
P. 214
213
ในกระบวนการนโยบายสาธารณะ ทั้งในขั้นเริ่มต้นของนโยบาย การก�าหนดสาระส�าคัญ
ของนโยบายและการน�านโยบายไปปฏิบัติ โดยพลเมืองเข้ามามีส่วนเป็นผู้กระท�า ขับเคลื่อน
เพื่อที่จะมีอิทธิพลต่อการตัดสินใจของเจ้าหน้าที่รัฐ ทั้งฝ่ายการเมืองและฝ่ายข้าราชการ
ประจ�า” (Parry, Mosley and Day, 1992 อ้างในถวิลวดี บุรีกุลและคณะ, 2563)
การมีส่วนร่วมจึงมีขอบเขตที่กว้างขึ้นจากการมีส่วนร่วมในกระบวนการทาง
การเมืองแบบตัวแทนขยายครอบคลุมไปสู่การมีส่วนร่วมในกระบวนการนโยบาย
อย่างไรก็ตามการมีส่วนร่วมทั้งสองรูปแบบนี้ ยังถือว่าเป็นการมีส่วนร่วมทางอ้อม
เนื่องจากเป็นการก�าหนดนโยบายมาจากส่วนบน (top down) คือรัฐ จากนั้นจึงให้
มีการรับฟังความคิดเห็นจากสาธารณะ หรือที่เรียกว่าการมีส่วนร่วมของสาธารณะ
(Public participation) ซึ่งไม่ใช่การให้ภาคประชาชนก�าหนดนโยบายจากความต้องการ
ของตนเอง หรือที่เรียกว่าการมีส่วนร่วมในการก�าหนดนโยบายจากส่วนล่าง (bottom
up) อันจะเป็นการกระจายอ�านาจให้ประชาชนมีส่วนร่วมในการก�าหนดนโยบายของ
ตัวเอง เพื่อให้ประชาชนมีอ�านาจในการตัดสินใจและการด�าเนินงานอยู่ที่ภาคประชาชน
ป้องกันการมีส่วนร่วมโดยประชาธิปไตยแบบตัวแทนซึ่งการตัดสินใจและการด�าเนินงาน
อยู่ที่นักการเมือง
การมีส่วนร่วมในความหมายใหม่
ในช่วงทศวรรษ 1990 การมีส่วนร่วมในการพัฒนาของภาคชุมชนได้ขยาย
ขอบเขตที่กว้างขวางมากขึ้น เพื่อตอบสนองต่อการเปิดกว้างของภาครัฐที่น�าเอาแนวคิด
การมีส่วนร่วมของประชาชนมาใช้ในการบริหารจัดการโครงการและแผนงาน โดยภาครัฐ
ใช้วิธีการนี้เพื่อท�าให้ประชาชนเข้ามามีอิทธิพลต่อนโยบายและการวางแผนในระดับ
ต่าง ๆ ส่งผลให้การมีส่วนร่วมของประชาชนมีความผูกพันใกล้ชิดกับรัฐมากขึ้น
เกิดมิติความสัมพันธ์ระหว่างรัฐกับการพัฒนาที่ประชาชนเข้ามามีส่วนร่วม ซึ่งเป็น
