Page 9 - kpiebook67014
P. 9

ค่อนข้าง “ปลอม” ที่จะบ่งบอกว่าเป็นความมั่นคงทางสังคม ในมุมมองนี้ มาตรฐานความเป็นอยู่และความสามารถ
              ให้ได้มันมาต่างหากที่เป็นความมั่นคงทางสังคมอย่างแท้จริง

                     4) ความยากจนและความขาดแคลน เป็นมุมมองที่ได้รับการกล่าวถึงในการวัดความมั่นคงทางสังคม
              เพราะแม้แนวทาง “มาตรฐานความเป็นอยู่และความสามารถ” จะบ่งบอกความมั่นคงทางสังคมได้ในหลายสภาพ
              ปัญหา แต่ในกรณีศึกษาที่เกี่ยวข้องกับความยากจนมักจะพบความล้มเหลวของความสามารถที่จะได้มาซึ่งความ
              จ าเป็นขั้นต่ าของชีวิต อย่างความสามารถให้ได้มาซึ่งโภชนาหาร เสื้อผ้าที่สวมใส่สบาย การเสียชีวิตที่ป้องกันได้

              ฯลฯ ได้กลายมาเป็นตัวแปรของความมั่นคงทางสังคมแทน
                     แนวคิดว่าด้วยมั่นคงทางสังคมนั้น ให้ความรู้สึกถึงความมั่นคงปลอดภัยในชีวิต ตามนิยามและความหมาย
              ที่ Burgess & Stern และ Dreze & Sen ได้ให้ไว้ หากเมื่อค้นหาความหมายความมั่นคงทางสังคมในภาษาอังกฤษ
              คือ Social security จะพบว่ามีผู้ที่ท าการศึกษาในเรื่องนี้ไปในเชิงเศรษฐกิจ รายได้ การประกันสังคมในภาค

              แรงงาน เสียเป็นส่วนมาก ดังข้อสังเกตของ Atkinson & Hills (1991) ที่ท าการเปรียบเทียบบทเรียนจากนโยบาย
              ด้านความมั่นคงทางสังคมในประเทศพัฒนาแล้ว ส าหรับงานวิจัยนี้ ให้ความส าคัญกับความมั่นคงทางสังคมในมิติ
              ของสังคม โดยให้หมายถึง ความส าเร็จของกิจกรรมหรือการด าเนินการเพื่อให้เกิดความรู้สึกมั่นคงปลอดภัยในเชิง
              สังคม โดยพิจารณาได้จากความรู้สึกของคนที่อยู่ในสังคมนั้น ๆ ซึ่งเป็นการมองความมั่นคงทางสังคมในเชิงจิตวิสัย

              ดังที่ Dreze and Sen (1991) ได้วิพากษ์ไว้ว่าอาจไม่ได้สะท้อนถึงความขาดแคลนที่เกิดขึ้นจริง อย่างไรก็ดี งานวิจัย
              ชิ้นนี้ไม่ได้มุ่งวัดความมั่นคงทางสังคมเชิงรายได้หรือเศรษฐกิจ หากแต่เน้นศึกษาในเชิงว่ากิจกรรมที่เสริมสร้างทุน
              ทางวัฒนธรรมส่งผลอย่างไรบ้างต่อความมั่นคงทางสังคม จึงเป็นการให้ความหมายของความมั่นคงทางสังคมที่

              เหมาะสมเป็นกรอบในการศึกษาวิจัยครั้งนี้
                     ส าหรับการท าให้เกิดความมั่นคงทางสังคม Atkinson and Hills (1991) ได้ทบทวนการสร้างความมั่นคง
              ทางสังคมในประเทศที่พัฒนาแล้ว ซึ่งมักประกอบด้วยกรอบส าคัญสามประการ ส่วนใหญ่เกี่ยวข้องกับการ
              เสริมสร้างรายได้หรือความมั่นคงทางเศรษฐกิจ ได้แก่
                     1)  ความช่วยเหลือทางสังคมที่ถูกออกแบบมาเพื่อบรรเทาความยากจน เพื่อเป็นการประกันรายได้

                         พื้นฐาน หรือในยามฉุกเฉิน เช่น การให้การช่วยเหลือด้านรายได้ขั้นต่ าในฝรั่งเศส หรือการให้สวัสดิการ
                         ในอเมริกา เป็นต้น
                     2)  การประกันสังคมที่เกี่ยวข้องกับการจัดหาความมั่นคงและการกระจายของรายได้ตลอดชีวิต เช่น การ

                         จ่ายประกันสังคมแห่งชาติในอังกฤษ ผลประโยชน์กรณีว่างงานในฝรั่งเศส เป็นต้น
                     3)  การกระจายความมั่นคงไปยังกลุ่มเป้าหมายเฉพาะ เช่น การจัดสรรผลประโยชน์ให้กับกลุ่มเด็ก หรือ
                         งบประมาณสนับสนุนการที่เกี่ยวกับครอบครัวในอเมริกา เป็นต้น
                     ความจ าเป็นของการมีโครงการด้านความมั่นคงทางสังคมเหล่านี้ ประการแรกคือ ปัญหาทางสังคมมีการ

              ขยายวงกว้างและความขาดแคลนยังคงมีอยู่อย่างต่อเนื่อง ท าให้เกิดสภาวะความล้มเหลวต่อความสามารถและ
              ความจ าเป็นพื้นฐาน กับประการที่สอง เมื่อมีประเด็นอ่อนไหวจะกระทบต่อความมั่นคงในสถานะความเป็นอยู่ ซึ่ง
              ภาวะอ่อนไหวอาจเป็นผลจากบริบทเชิงบุคคลอย่างความเจ็บป่วยหรือการเสียชีวิตของเสาหลักของครอบครัว
              หรือไม่ก็เป็นผลจากความผันผวนของบริบททางสังคมอย่างเช่น ความล้มเหลวทางการเพาะปลูก สงครามกลาง

              เมือง เป็นต้น (Dreze & Sen, 1991, p.10)
                     อย่างไรก็ตาม ไม่ว่าประเทศพัฒนาแล้วหรือประเทศก าลังพัฒนาต่างมีข้อจ ากัดหรืออุปสรรคในการด าเนิน
              นโยบายโครงการเพื่อเสริมสร้างความมั่นคงทางสังคม ประเทศก าลังพัฒนาอาจพบข้อจ ากัดในเชิงงบประมาณท าให้
              ไม่สามารถผลักดันโครงการด้านประกันสังคมจนท าให้คนในสังคมไม่รู้สึกถึงความปลอดภัยทางรายได้ หรืออาจมี

              ข้อจ ากัดในเชิงการบริหารงานของหน่วยงานรัฐอีกมากมายในขั้นตอนของการน านโยบายไปสู่การปฏิบัติ ดังนั้น




                                                           - 6 -
   4   5   6   7   8   9   10   11   12   13   14