Page 45 - kpiebook66025

45

อ�านาจผู้น�าทางการเมืองมากขึ้น และมีส่วนร่วมในการอภิปรายข้อตกลงลิงกัตจารี

(Linggarjati) 20

ทว่าในช่วงแรกหลังประกาศเอกราช มีเหตุการณ์ปะทะและการไม่ยอมรับ

สาธารณรัฐอินโดนีเซีย ภายหลังที่เกิดเหตุการณ์เผชิญหน้า ท�าให้อินโดนีเซียแบ่งออกเป็น
7 เขต ภายใต้สหสาธารณรัฐอินโดนีเซีย (Republik Indonesia Serikat) และ 9 เขต

พื้นที่ปกครองพิเศษ สหสาธารณรัฐอินโดนีเซียมีรัฐธรรมนูญที่เป็นเสมือนกฎบัตรที่ลงนาม
โดยบรรดาผู้น�าท้องถิ่นจาก 16 รัฐ สหสาธารณรัฐอินโดนีเซียมีรัฐสภาที่ถูกแปรสภาพ

ภายใต้รูปแบบสภาผู้แทนราษฎร และสมาชิกวุฒิสภาแห่งสหสาธารณรัฐอินโดนีเซีย
(Senat RIS) ในวันที่ 15 กุมภาพันธ์ 1950 ภายใต้กฎหมายรัฐธรรมนูญพื้นฐานของ

สหสาธารณรัฐอินโดนีเซีย สมาชิกสภาผู้แทนราษฎรของสหสาธารณรัฐอินโดนีเซีย
มีสมาชิก 150 คนที่เป็นตัวแทนจากประชาชนอินโดนีเซีย ในขณะที่วุฒิสภามีลักษณะ

คล้ายกับสภาสูงภายใต้ระบบรัฐสภาสาธารณรัฐอินโดนีเซีย สมาชิกวุฒิสภาเป็นตัวแทน
จากเขตต่าง ๆ ของสหสาธารณรัฐอินโดนีเซีย ในแต่ละพื้นที่เขตละ 2 คนจึงท�าให้วุฒิสภา

มีสมาชิกทั้งหมด 32 คน เพราะมาจากทุกเขตพื้นที่ของสาธารณรัฐอินโดนีเซีย 21

หลังจากประธานาธิบดีสุการ์โนแต่งตั้งสมาชิกสภาผู้แทนราษฎร และ

สมาชิกวุฒิสภาจึงได้มีการจัดประชุมร่วมกันครั้งแรกในวันที่ 17 กุมภาพันธ์ 1950
การประชุมดังกล่าวจัดขึ้นเพื่ออภิปรายถึงต�าแหน่งของประธานและรองประธานอันเป็น

ตัวแทนของสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรและวุฒิสภา สถานะของสหสาธารณรัฐอินโดนีเซีย
ด�ารงอยู่ได้ไม่เกิน 1 ปี เพราะหลังจากนั้นอินโดนีเซียมีการรวมเป็นประเทศเดียวกันในวันที่

17 สิงหาคม 1950 กลายเป็นสาธารณรัฐอินโดนีเซียจนกระทั่งปัจจุบัน ก่อนหน้านี้ในวันที่
14 สิงหาคม 1950 รัฐสภาแห่งสาธารณรัฐอินโดนีเซียได้มีการออกแบบรัฐธรรมนูญ

ปี 1950 และในช่วงที่มีการบังคับใช้รัฐธรรมนูญปี 1950 นั้น สมาชิกสภาผู้แทนราษฎร
และวุฒิสภา มีการผ่านร่างกฎหมายไม่น้อยกว่า 28 ฉบับ 1 ในนั้นคือ กฎหมาย 7/1950

เป็นการเปลี่ยนเนื้อหาในรัฐธรรมนูญเกี่ยวกับรูปแบบการปกครองจากสหสาธารณรัฐ

20 ข้อตกลงลิงกัยจารี เป็นข้อตกลงเพื่อยุติความขัดแย้งระหว่างเนเธอร์แลนด์กับอินโดนีเซีย
โดยอังกฤษเข้ามาช่วยไกล่เกลี่ย ซึ่งเนเธอร์แลนด์ยอมรับอ�านาจรัฐของรัฐบาลอินโดนีเซียในเกาะชวา
และเกาะสุมาตรา
21 Andri Setiawan, “Membaca Ulang Sejarah Parlemen Indonesia,”