Page 46 - kpiebook66025

46 การรวมกลุ่มในรัฐสภาเพื่อกิจกรรมทางการเมืองของรัฐสภาอินโดนิเซีย

อินโดนีเซีย (Undang Undang Republik Indonesia Serikat : UUD RIS)

22
เป็นรัฐธรรมนูญแห่งสาธารณรัฐอินโดนีเซีย (Undang Undang Indonesia (UUD)
ช่วงปลายยุคสมัยประธานาธิบดีสุการ์โนเริ่มมีการสมาทานแนวคิด

แบบสังคมนิยมมาปรับใช้ในระบบการเมืองมากขึ้น ประธานาธิบดีสุการ์โนสนับสนุน
พรรคคอมมิวนิสต์อินโดนีเซียและด�าเนินกิจกรรมทางการเมืองไปตามแนวทาง

ประชาธิปไตยแบบชี้น�า หลังจากประกาศเช่นนั้นประธานาธิบดีสุการ์โนได้ประกาศ
ยกเลิกรัฐธรรมนูญปี 1950 และกลับมาใช้รัฐธรรมนูญปี 1945 พร้อมทั้งจัดตั้ง

สถาบันทางการเมืองของรัฐ 2 แห่ง นั่นคือสภาที่ปรึกษาประชาชนชั่วคราว (Majelis
Permusyawaratan Rakyat Sementara : MPRS) และสภาพิจารณาใหญ่ชั่วคราว

(Dewan Pertimbangan Agung Sementara : DPAS) และมีค�าสั่งประธานาธิบดี
ให้สมาชิกสภาผู้แทนราษฎรยุติปฏิบัติหน้าที่ ในวันที่ 24 มิถุนายน 1960 โดยแต่งตั้ง

สมาชิกสภาผู้แทนราษฎร (Dewan Perwakilan Rakyat Goyong Royong : DPR GR)
เข้ามาปฏิบัติหน้าที่แทน โดยมีหน้าที่หลักในการออกแถลงการณ์ทางการเมือง

รับเรื่องร้องทุกข์ของประชาชน และช่วยด�าเนินการประชาธิปไตยแบบชี้น�า นอกจากนี้
ยังมีตัวแทนจากกลุ่มการเมืองต่าง ๆ และผู้แทนระดับภูมิภาค นโยบายดังกล่าว

เป็นแนวความคิดของประธานาธิบดีสุการ์โนเพื่อให้สอดคล้องกับการด�าเนินกิจการ
23
ต่าง ๆ ในการพัฒนาประเทศ

ตามมาตรา 77 ในรัฐธรรมนูญปี 1945 ได้ระบุให้สมาชิกสภาผู้แทนราษฎร
ชั่วคราวมีสมาชิกทั้งหมด 236 คน โดย 148 คน มาจากรัฐสภาของสาธารณรัฐ

อินโดนีเซีย 29 คน มาจากวุฒิสภาของสาธารณรัฐ 46 คน มาจากกลุ่มคณะกรรมการ
แห่งชาติอินโดนีเซีย และ 13 คน มาจากเขตปกครองของยอกยาการ์ตา และ

ตามมาตรา 55 ของรัฐธรรมนูญได้ก�าหนดให้สมาชิกสภาผู้แทนราษฎรชั่วคราวอยู่ในวาระ
ได้ 4 ปี และได้รับการเลือกตั้งกลับมาอีกครั้ง ในการเลือกตั้งปี 1955 ผลจากการเลือกตั้ง

ปีดังกล่าวไม่มีพรรคการเมืองใดที่มีอิทธิพลเหนือในรัฐสภา จาก 272 ที่นั่งมาจาก
พรรคมัสยูมี (Masyumi Partai) 57 ที่นั่ง พรรคแห่งชาติอินโดนีเซีย (Partai Nasional

Indonesia : PNI) 57 ที่นั่ง องค์กรอิสลาม (Nahdlatul Ulama : NU) 45 ที่นั่ง

22 Dwi Erianto, “Parlemen Indonesia dari Masa ke Masa,”
23 Arief Nurrachman, “Sejarah Parlemen Indonesia,”