Page 64 - kpiebook66024
P. 64
การตรวจสอบถ่วงดุลระหว่างฝ่ายนิติบัญญัติและฝ่ายบริหาร ภายใต้ระบบรัฐสภา การตรวจสอบถ่วงดุลระหว่างฝ่ายนิติบัญญัติและฝ่ายบริหาร ภายใต้ระบบรัฐสภา
ควบคุมการบริหารราชการแผ่นดินได้เนื่องจากฝ่ายบริหารจะดำรงอยู่ได้ก็ด้วย
ความไว้วางใจของรัฐสภา นอกจากนี้ ระบบรัฐสภาอังกฤษแต่เดิมก็ไม่ได้กำหนด
เคร่งครัดเรื่องการห้ามดำรงตำแหน่ง กล่าวคือ ไม่ได้มีการกำหนดให้สมาชิกรัฐสภา
จะต้องดำรงตำแหน่งสมาชิกรัฐสภาแต่เพียงอย่างเดียว จึงมักเกิดกรณีที่สมาชิกรัฐสภา
ไปดำรงตำแหน่งในฝ่ายตุลาการได้ จนมีการกล่าวว่า ฝ่ายตุลาการเองก็มีส่วนในการใช้
47
อำนาจนิติบัญญัติเช่นกัน
และเช่นเดียวกับการดำรงตำแหน่งรัฐมนตรีในฝ่ายบริหารกับสมาชิกรัฐสภา
ในฝ่ายนิติบัญญัติในคราวเดียวกัน กฎหมายอังกฤษก็ไม่ได้มีการบัญญัติห้ามการดำรง
ตำแหน่งในลักษณะดังกล่าวเช่นเดียวกัน และแม้ว่าต่อมาจะมีการบัญญัติ
พระราชบัญญัติคุณสมบัติต้องห้ามของสภาผู้แทนราษฎร ค.ศ. 1975 (The House of
Commons Disqualification Act 1975) ก็ได้กำหนดเฉพาะห้ามสมาชิก
สภาผู้แทนราษฎรไปดำรงตำแหน่งในฝ่ายตุลาการเท่านั้น แต่ไม่ได้กำหนดห้ามสมาชิก
สภาผู้แทนราษฎรดำรงตำแหน่งรัฐมนตรีในคราวเดียวกัน ซึ่งจริง ๆ แล้ว ถ้าหากพิจารณา
ความสัมพันธ์ระหว่างฝ่ายนิติบัญญัติและฝ่ายบริหารในระบบรัฐสภาของประเทศ
อังกฤษแล้ว ก็จะมีการให้เหตุผลว่า การกำหนดดังกล่าวที่ให้รัฐมนตรีมาจากสมาชิก
สภาผู้แทนราษฎรและยังคงสามารถเป็นสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรได้ ก็เท่ากับยิ่งทำให้
ฝ่ายบริหารมีจุดยึดโยงกับประชาชนมากยิ่งขึ้นเพราะรัฐมนตรีเป็นสมาชิกรัฐสภา
ที่มาจากการเลือกตั้ง จนมีการกล่าวว่า แทบจะพูดไม่ได้เลยว่าการแบ่งแยกการใช้
อำนาจอย่างเด็ดขาดนั้นมีอยู่ในระบบการเมืองของประเทศอังกฤษ 48
อย่างไรก็ตาม การกำหนดให้รัฐมนตรีสามารถดำรงตำแหน่งสมาชิกรัฐสภา
ได้ในคราวเดียวกันนั้น อาจจะไม่มีปัญหาเมื่อมีการใช้ระบบการปกครองดังกล่าว
ในวัฒนธรรมทางการเมืองของประเทศอังกฤษที่มีพรรคการเมืองใหญ่เพียง 2 พรรค
เท่านั้น แต่เมื่อนำระบบรัฐสภารูปแบบดังกล่าวมาปรับใช้กับประเทศที่มีพรรคการเมือง
หลายพรรค และยังมีผลการเลือกตั้งที่มักจะได้จัดตั้งรัฐบาลผสมบ่อยครั้ง ก็อาจทำให้
เกิดปัญหาได้ในสองมิติ (เช่นเดียวกับกรณีของประเทศไทยที่ได้กล่าวถึงไปแล้วในบทที่ 3)
นั่นคือ
47 Roger Masterman, 2011, ibid, p. 18
48 A. Tomskin, 2003, Public Law, Oxford : Clarendon Press, p.38
