Page 41 - kpiebook66013
P. 41
(ก) แนวคิดและหลักการสากลเกี่ยวกับการแรงงานที่บังคับให้
ประเทศไทยต้องน�าไปปฏิบัติ
ปฏิญญาสากลว่าด้วยสิทธิมนุษยชน (Universal Declaration of
Human Rights) (1) และสนธิสัญญาที่อยู่ในรูปของอนุสัญญา ข้อแนะ และพิธีสาร
ตราขึ้นโดยขององค์การแรงงานระหว่างประเทศ (3) คือเอกสารสองส่วนที่ประเทศไทย
ให้ความส�าคัญและตระหนักเสมอที่จะน�าหลักการและรายละเอียดซึ่งปรากฏอยู่ใน
เอกสารทั้งสองส่วนนั้นมาปรับใช้ เพื่อพัฒนาปรับปรุงบทกฎหมายตลอดจนแนวปฏิบัติ
ภายในให้สอดคล้อง อย่างไรก็ตาม ใน ค.ศ. 2015 รัฐสมาชิกสหประชาชาติรวมทั้ง
ประเทศไทยได้รับเอาวาระการพัฒนาที่ยั่งยืน (Sustainable Development Goals
(SDGs)) (2) อันประกอบความมุ่งหมาย 17 ด้าน ที่สหประชาชาติมุ่งใช้ให้เป็น
กรอบทิศทางการพัฒนาโลกหลัง ค.ศ. 2015 มาเป็นธุระในการด�าเนินกิจการ
ต่างๆ ภายในรัฐ
1) ปฏิญญาสากลว่าด้วยสิทธิมนุษยชน (Universal Declaration
of Human Rights) นับแต่วันที่ 10 ธันวาคม พ.ศ. 2491 ที่ประชุมสมัชชา
สหประชาชาติ สมัยสามัญ สมัยที่ 3 ได้มีข้อมติรับรองให้ปฏิญญาสากลว่าด้วย
สิทธิมนุษยชนเป็นเอกสารทางประวัติศาสตร์ในการวางรากฐานด้านสิทธิมนุษยชน
ระหว่างประเทศฉบับแรกของโลก ประเทศไทยเป็น 1 ใน 48 ประเทศแรกของโลก
ที่ร่วมรับรองปฏิญญาฉบับนี้ในการประชุมที่กรุงปารีส สาธารณรัฐฝรั่งเศส โดยที่
ประเทศไทยให้ความส�าคัญกับปฏิญญาฉบับนี้ตลอดมาโดยถือว่าเป็นหลักการ
พื้นฐานของมนุษย์ที่จะได้รับความเคารพในเรื่องต่างๆ ที่ไม่ควรถูกละเมิด
ซึ่งปรากฏเป็นเนื้อหารายละเอียดจ�านวน 30 ข้อ อย่างไรก็ตาม ส่วนที่เกี่ยวกับ
60
เรื่องแรงงานหรือสิทธิแรงงานซึ่งเป็นสิทธิมนุษยชนนั้นปรากฏอยู่หลายข้อด้วยกันคือ
ข้อ 7 หลักความเท่าเทียมและการไม่เลือกปฏิบัติ ข้อ 22 การเข้าถึงหลักประกัน
ทางสังคม ข้อ 23 สิทธิในการท�างาน สิทธิในการเลือกงาน สิทธิที่ได้รับค่าจ้าง
และค่าตอบแทนที่เพียงพอซึ่งเคารพต่อศักดิ์ศรีความเป็นมนุษย์ สิทธิในการตั้ง
60 กรมองค์การระหว่างประเทศ กระทรวงการต่างประเทศ, ปฏิญญาสากลว่าด้วยสิทธิมนุษยชน,
(กรุงเทพมหานคร : มปท.), 2551, หน้า 1 - 2.
41
