Page 204 - kpiebook65072
P. 204
203
เนื่องจากอนุสัญญาทั้ง 2 ฉบับ ได้กำาหนดชัดเจนให้ความผิดฐาน
การทรมานและการกระทำาให้บุคคลสูญหายเป็นความผิดที่สามารถส่งผู้ร้าย
ข้ามแดนได้ รัฐภาคีจึงควรดำาเนินการดังกล่าวโดยคำานึงถึงคุณลักษณะของ
ความผิดที่สามารถส่งผู้ร้ายข้ามแดนได้ ตามที่สนธิสัญญาต้นแบบว่าด้วยการ
ส่งผู้ร้ายข้ามแดนได้แนะนำา ดังนี้
1. เป็นความผิดอาญาที่ผิดกฎหมายทั้งสองฝ่าย (Double
Criminality) กล่าวคือ ความผิดที่จะขอให้ส่งผู้ร้ายข้ามแดนนั้น
384
จะต้องเป็นความผิดที่ผิดกฎหมายอาญาของทั้งรัฐผู้ร้องขอและ
รัฐผู้รับคำาร้องขอ หากกรณีใดที่เป็นความผิดอาญาของรัฐหนึ่ง
แต่เป็นความผิดทางแพ่งในอีกรัฐหนึ่ง ก็จะไม่สามารถส่งผู้ร้าย
ข้ามแดนได้ ดังนั้น ในเรื่องนี้จึงสอดคล้องกับพันธกรณีที่อนุสัญญา
ทั้ง 2 ฉบับกำาหนดให้รัฐภาคีประกันว่าการทรมานและการกระทำา
ให้บุคคลสูญหายเป็นความผิดตามกฎหมายอาญาของตน
2. เป็นความผิดอาญาที่มีโทษจำาคุกหรือการจำากัดเสรีภาพอื่นตั้งแต่
หนึ่งปีหรือสองปีขึ้นไป กล่าวคือ ความผิดที่จะขอให้ส่งผู้ร้าย
385
ข้ามแดนนั้น จะต้องไม่เป็นความผิดเล็กน้อย (Non-Petty Offence)
โดยใช้อัตราโทษจำาคุกหรือการจำากัดเสรีภาพอื่น เช่น กักกัน กักขัง
เป็นมาตรวัดในการพิจารณา ทั้งนี้ เนื่องจากกระบวนการส่งผู้ร้าย
ข้ามแดนเป็นกระบวนการที่ใช้ทรัพยากรด้านเวลาและค่าใช้จ่าย
เป็นจำานวนมาก เช่น ค่าขนส่ง ค่าแปลเอกสาร ค่าธรรมเนียมการศาล
และอื่น ๆ ที่เกี่ยวข้อง จึงได้มีการกำาหนดอัตราโทษขั้นตำ่าไว้
384 Supra Note 377, Model Treaty, Art. 2(1).
385 Ibid.
inside_ .indd 203 14/9/2565 11:15:06
