Page 22 - kpiebook64015

จนกระทั่งในปี ค.ศ. 1998 รัฐสภาได้ออกพระราชบัญญัติการจดทะเบียนพรรคการเมืองขึ้นในปี พ.ศ. 2541

หรือ Registration of Political Parties Act 1998 และพระราชบัญญัติพรรคการเมือง การเลือกตั้งและการทำ
ประชามติ พ.ศ. 2543 หรือ Political Parties และ Political Parties, Elections and Referendums Act ในปี

ค.ศ. 2000 ซึ่งบังคับให้พรรคการเมืองต้องมีการจัดองค์กร รวมถึงธรรมนูญของพรรค ตลอดจนการบริหารจัดการ

การเงินของพรรคอย่างชัดเจน และแจ้งให้คณะกรรมการการเลือกตั้ง (electoral commissioner) ของสหราช
อาณาจักรรับทราบ กฎหมายดังกล่าวยังระบุหน้าที่และมาตรการในการควบคุมการระดมทุนและการใช้จ่ายเงินของ

พรรคการเมืองอีกด้วย โดยในส่วนนี้ Gauja เสนอ โดยอ้างงานของ Bogdanor ว่า ปัจจัยที่นำมาสู่การออก

กฎหมายลายลักษณ์อักษรเพื่อรับรองสถานะของพรรคการเมืองในสหราชอาณาจักรมีลักษณะเดียวกันกับที่เกิดขึ้นใน
ออสเตรเลียและแคนาดา นั่นคือเป็นผลลัพธ์ที่ได้รับอิทธิพลมาจากการโต้เถียงในเรื่องงบประมาณและการใช้จ่ายเงิน

ในทางการเมือง ซึ่งการออกกฎหมายในลักษณะนี้มีเจตนาที่จะแสวงหาวิธีการควบคุมการใช้จ่ายเงินงบประมาณ
ดังกล่าวของพรรคการเมือง มากกว่าที่จะเป็นกฎหมายซึ่งมีเจตนาจะยกระดับสถานะของพรรคการเมืองให้อยู่

เหนือกว่าสมาคมหรือองค์กรเอกชนอื่น ๆ อย่างแท้มาตั้งแต่จริง และแม้ว่ากฎหมายดังกล่าวจะมิได้บังคับให้ผู้ลง
26
สมัครรับเลือกตั้งจะต้องระบุพรรคการเมืองที่ตนสังกัด หรือบังคับว่าจะต้องมีรายละเอียดอะไรบ้างที่พรรคการเมือง
จำเป็นจะต้องระบุในเอกสารโครงสร้างการเงินรวมถึงธรรมนูญของพรรค โดยธรรมเนียมปฏิบัติในปัจจุบันคือผู้สมัคร

27
ที่ไม่ได้สังกัดพรรคจำเป็นจะต้องประกาศว่าตนเองลงสมัครในนามของผู้แทนราษฎรแบบอิสระ รวมถึงคณะกรรม
การการเลือกตั้งได้ “แนะนำ” ให้แต่ละพรรคการเมืองต้องระบุโครงสร้างของพรรคการเมืองที่อย่างน้อยจะต้อง

ประกอบไปด้วยสาขาพรรค ที่ประชุมใหญ่พรรค และองค์กรที่เกี่ยวข้องอื่น ๆ รวมถึงรายละเอียดและความถี่ของการ

ประชุมพรรค กระบวนการที่ใช้ในการตัดสินใจภายในพรรค การแต่งตั้งเจ้าหน้าที่ต่าง ๆ และสุดท้ายคือเป้าหมาย
และวิสัยทัศน์ของพรรคการเมือง เป็นต้น แต่สุดท้ายแล้วทั้งหมดนี้เป็นแค่เพียงข้อแนะนำที่กรรมการการเลือกตั้ง

เสนอให้แต่ละพรรคการเมืองพิจารณาเท่านั้น ถัดมาคือประเด็นเรื่องการออกกฎหมายควบคุมการสรรหาผู้สมัคร
28
รับเลือกตั้งของพรรคการ เมือง Gauja พบว่าในกรณีของออสเตรเลีย แคนาดา และสหราชอาณาจักร
29
มีลักษณะที่เหมือนกัน คือไม่มีกฎหมายควบคุมกระบวนการสรรหาและคัดเลือกผู้สมัครที่ชัดเจน เพราะ
พระราชบัญญัติทั้งสองฉบับ นั่นคือ Registration of Political Parties Act 1998 และ Political Parties,

Elections and Referendums Act 2000 ไม่ได้บังคับหรือระบุมาตรการที่จำเป็นหรือตายตัวใดใดในการสรรหาผู้
ลงสมัครรับเลือกตั้งของพรรคการเมืองแต่ละพรรค หรือแม้แต่มาตรการที่จะบังคับให้พรรคการเมืองแต่ละพรรค

30
จำเป็นต้องมีมาตรการดังกล่าว แม้ว่าการตัดสินข้อพิพาทในทางตุลาการที่เกิดขึ้นในกรณีต่าง ๆ ที่ตามมา (เช่น

26 Bogdanor, “The constitution and the Party system,” 717.

27 Gauja, Political Parties and Elections, 70.
28 Ibid., 71.
29 Ibid., 100.
30 Ibid., 103.

22