Page 13 - รายงานฉบับสมบูรณ์
P. 13

บทที่ 2

                                        แนวคิดที่เกี่ยวข้องกับการยุบพรรคการเมือง



                       การยุบพรรคการเมืองเป็นการกระท าให้พรรคการเมืองสิ้นสภาพลงโดยไม่สมัครใจ กรอบความคิดเรื่อง

               การยุบพรรคการเมืองนั้นเกี่ยวพันกับสามแนวคิดด้วยกัน ประการแรกสุดคือความส าคัญของพรรคการเมืองต่อ
               ประชาธิปไตย การที่กฎหมายให้อ านาจรัฐยุบพรรคการเมืองได้นั้นไม่ใช่เพราะพรรคการเมืองไม่ส าคัญ หากแต่

               รัฐตระหนักดีถึงบทบาทและอ านาจของพรรคการเมืองต่อการพัฒนาประชาธิปไตยในสังคมนั้น ๆ ประการที่สอง
               คือแนวคิดประชาธิปไตยป้องกันตนเอง (militant democracy) ที่ยืนยันสิทธิของรัฐที่จะป้องกันระบอบ

               ประชาธิปไตยจากการกระท าใด ๆ ที่บ่อนท าลายระบอบที่ยึดถืออยู่ หากผู้ที่บ่อนท าลายระบอบประชาธิปไตย

               นั้นคือพรรคการเมือง หนึ่งในมาตรการที่เลือกใช้ได้คือการยุบพรรคการเมือง สุดท้าย มาตรการยุบพรรค
               การเมืองเกี่ยวพันกับแนวคิดเรื่องตุลาการภิวัตน์ ที่อนุญาตให้อ านาจตุลาการเข้ามาตรวจสอบข้อพิพาททาง

               การเมือง

                       บทที่ 2 นี้จะส ารวจแนวคิดทั้งสาม ซึ่งเป็นฐานคิดของมาตรการยุบพรรคการเมือง เริ่มจาก

               ความสัมพันธ์ระหว่างพรรคการเมืองกับประชาธิปไตย พรรคการเมืองท าหน้าที่อะไรบ้างในการปกครองระบอบ
               ประชาธิปไตย ที่มาและพัฒนาการทางทฤษฎีของหลักประชาธิปไตยป้องกันตนเอง โดยเฉพาะอย่างยิ่ง

               เหตุใดประชาธิปไตย ซึ่งเป็นการปกครองที่ควรจะยอมรับความแตกต่างหลากหลายทางความคิด จึงปฏิเสธ

               แนวคิดบางประการและปิดกั้นไม่ให้เผยแพร่ สุดท้าย คือที่มาและประเภทของตุลาการภิวัตน์


               2.1 พรรคการเมืองกับประชาธิปไตย


                       หลักการพื้นฐานของประชาธิปไตย คือ การปกครองโดยประชาชนผู้เป็นเจ้าของอ านาจอธิปไตย

               (government by the people) กฎหมายและนโยบายต้องตราขึ้นโดยประชาชนหรือความเห็นชอบ

                            6
               ของประชาชน  อย่างไรก็ดี ถึงแม้ระบบกฎหมายรัฐธรรมนูญในปัจจุบันจะรับรองสิทธิในการมีส่วนร่วม
               ทางการเมืองของประชาชนเอาไว้ และเปิดโอกาสให้ประชาชนได้เข้าร่วมกับประชาธิปไตยทางตรง (direct

               democracy) อาทิ การเข้าชื่อเสนอกฎหมาย การเข้าชื่อถอดถอนผู้ด ารงต าแหน่งทางการเมือง การท าประชา
               พิจารณ์ และการลงคะแนนประชามติ มาตรการดังกล่าวไม่สามารถใช้ได้เสมอไปในการก าหนดนโยบายและ

               การนิติบัญญัติทั่ว ๆ ไป ดังนั้น รูปแบบประชาธิปไตยที่นานาอารยประเทศยอมรับกันเป็นหลักในปัจจุบัน คือ

               ประชาธิปไตยแบบผู้แทน (representative democracy) ซึ่งประชาชนคัดเลือกผู้แทนของตนเพื่อเข้าไป
               ท าหน้าที่ตรากฎหมาย และนโยบายสาธารณะต่าง ๆ สิทธิในการจัดตั้งหรือเข้าร่วมพรรคการเมืองได้รับ








               6  บวรศักดิ์ อุวรรณโณ, กฎหมายมหาชน เล่ม ๑ วิวัฒนาการทางปรัชญาและลักษณะของกฎหมายมหาชนยุคต่าง ๆ (ส านักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์
               มหาวิทยาลัย: 2548) 54-55.


                                                                                                   ~ 10 ~
   8   9   10   11   12   13   14   15   16   17   18