Page 93 - kpi20889

บทที่ 4 การดําเนินงานของโรงเรียนโรงเรียนจีนในรัชสมัยพระบาทสมเด็จพระปกเกลาเจาอยูหัว 82

2 บาท แพงที่สุดที่เคยปรากฏคือเดือนละ 4 บาท ถูกสุด 1 บาท คาเลาเรียนอาจจะแตกตางกันในแตละ

ระดับชั้น หรือขึ้นอยูวากินอยูหลับนอนที่โรงเรียนหรือไม แตที่ไมเก็บคาเลาเรียนเลยก็มี เชน ในกรณีของ
โรงเรียนหวาหนําที่ไมมีการเก็บคาเลาเรียนนักเรียนเพราะตองการชวยเหลือเด็กนักเรียนที่ขาดแคลนทุนทรัพย

26
ไมสามารถเขาเรียนเพื่อการศึกษาได25
อยางไรก็ดี เปนที่นาสังเกตวา คาเลาเรียนในชวงป พ.ศ. 2470-2475 (ค.ศ. 1927-1932) โดยเฉลี่ย
เพิ่มสูงขึ้น จากเดิมที่สวนใหญจะเก็บเดือนละ 2 บาท ก็ขึ้นเปน 3 บาท แพงที่สุด 5 บาท สันนิษฐานวาเปน

27
เพราะคาครองชีพที่สูงขึ้น รวมถึงผลกระทบจากปญหาเศรษฐกิจในสมัยรัชกาลที่ 726
แมวาจะมีความพยายามในการหารายไดใหกับโรงเรียน แตทวา หลายโรงเรียนก็ยังมีรายไดไมพอกับ
รายจาย ดังที่ อัมพร เอี่ยมสุรีย กลาวไวในหนังสือ เหียกวงเอี่ยม: วีรชนจีนโพนทะเล ถึงผลกระทบจากการขาด

แคลนรายไดของโรงเรียนซิงมิ้ง

โรงเรียนซิงมิ้งในกรุงเทพฯ กอตั้งขึ้นในป พ.ศ. 2470 ตอนเริ่มเปดโรงเรียนมีนักเรียนเพียง

40-50 คนเทานั้น เก็บคาเลาเรียนเดือนละ 3 บาท โรงเรียนจึงมีรายไดเพียงเดือนละ 150 บาท เงิน

จํานวนนี้พอจายคาเชาเทานั้น จึงมีปญหาขาดเงินหมุนเวียนเปนประจํา ครูที่โรงเรียนแหงนี้ตองทํางาน
หนักมาก รายไดก็ไมพอคาครองชีพ หนําซ้ําโรงเรียนยังไมมีเงินจายเงินเดือนอยูบอย ๆ ชีวิตความ

เปนอยูของครูเหลานี้ลําบากยากเข็ญมาก ครูบางคนจึงถึงกับอาศัยโรงเรียนเปนที่พักพิง ตกกลางคืนก็

ปูเสื่อนอนกันเอาตามระเบียงโรงเรียนนั่นเอง27
28

4.2.5 การเปดรับสมัครนักเรียนของโรงเรียนจีน

โดยทั่วไป โรงเรียนจีนแมจะเปดสอนภาษาจีนเหมือนกัน แตภาษาจีนที่สอนก็จะเปนภาษาจีนทองถิ่น

ตามแตละโรงเรียนแตกตางกันไป ขึ้นอยูกับวาผูที่ตั้งโรงเรียนนั้นเปนคนสัญชาติอะไร และโดยปกติ โรงเรียน
ไหนสอนภาษาจีนทองถิ่นใด นักเรียนที่มาเรียนก็จะนักเรียนสัญชาตินั้น ดังเชนโรงเรียนซินหมิน (ที่ไดกลาวถึง

ในบทที่ 2) ที่แมไมจํากัดวารับนักเรียนจีนชาติใด แตเนื่องจากสอนเปนภาษาแตจิ๋ว จึงทําใหนักเรียนสวนใหญ

เปนชาวแตจิ๋วไปดวย ซึ่งในที่สุดแลว โรงเรียนแตละโรงเรียนเปนของกลุมภาษาไหน ก็จะสอนนักเรียนที่อยูใน
กลุมภาษาเดียวกันนั้น ๆ ซึ่งแสดงใหเห็นถึงการแบงแยกทางกลุมภาษาของชาวจีนในสยามอยางชัดเจน แมจะ

26 สมาคมศิษยเกากวองสิว, รําลึกโรงเรียนแม (ม.ป.ท., ม.ป.ป.), 10.
27 รวิพรรณ จารุทวี, โรงเรียนจีนในมณฑลกรุงเทพฯ พ.ศ. 2461-2475, 115.
28 อัมพร เอี่ยมสุรีย, เหียกวงเอี่ยม: วีรชนจีนโพนทะเล, แปลโดย เสาวคนธ รัตนวิจิตราศิลป (กรุงเทพฯ: บานพระ

อาทิตย, 2548), 98.