Page 217 - kpi20764
P. 217
216
ประกอบความเชื่อเท่านั้น ดังนั้น ความเชื่อจึงเป็นองค์ประกอบสำาคัญ
ในการเปิดเผยข้อมูล ถ้าลูกจ้างมีเหตุผลในความเชื่อแต่มีความผิดพลาด
หรือความบกพร่องของเหตุผลที่ตนเชื่อ ก็มิได้ส่งผลให้ความเชื่อของลูกจ้าง
กลายเป็นความเชื่อที่ไม่มีเหตุผลไปได้ ตัวอย่างเช่น
คดี Darnton V. University of Surrey ซึ่งศาลอุทธรณ์คดีแรงงาน
230
ได้วินิจฉัยไว้ว่าการที่จะ พิจารณาถึงการเปิดเผยข้อมูลตามเงื่อนไขและ
องค์ประกอบของกฎหมาย ต้องประกอบด้วย ลูกจ้างได้ยิน หรือได้รับรู้
ข้อมูลที่มีการรายงานโดยบุคคลอื่นมาสู่ตนเอง ซึ่งถือได้ว่าเป็นการประเมิน
ความถูกต้องแม่นยำาของข้อมูลตามสิ่งที่ปรากฏหรือรับรู้โดยมิได้วิเคราะห์
ประเมินความถูกต้องของข้อมูลจากกระบวนการหรือแหล่งข้อมูลอื่นเลย
อันจะช่วยในการพิจารณาหรือเป็นปัจจัยสนับสนุนให้เกิดความเชื่ออย่าง
มีเหตุผล ซึ่งเท่ากับว่าหากมีการกระทำาผิดจรรยาบรรณแห่งอาชีพเกิดขื้น
โดยการกระทำาผิดจรรยาบรรณนั้น แม้มิได้เป็นการละเมิดหรือฝ่าฝืนต่อ
หน้าที่ตามกฎหมาย หากแต่การเปิดเผยข้อมูลได้ปฏิบัติตามเงื่อนไขและ
องค์ประกอบตามที่กฎหมายกำาหนด โดยผู้เปิดเผยข้อมูลมีความเข้าใจว่า
ความเชื่อของตนมีเหตุผลเหมาะสมเพียงพอแล้วก็ส่งผลให้การเปิดเผย
ข้อมูลได้รับความคุ้มครองตามกฎหมาย
คดีดังกล่าวแสดงให้เห็นว่าระดับการพิสูจน์ความเชื่ออย่างมีเหตุผล
ตามกฎหมาย PIDA นี้อยู่ในระดับ ที่ตำ่ากว่าความหมายโดยตรงของคำาว่า
“ความเชื่ออย่างมีเหตุผล” แต่อยู่ในระดับที่เป็นเพียง “แนวโน้มที่จะแสดง
ออกมาให้ปรากฏ” เท่านั้น ซึ่งก็เปรียบได้แค่การมีข้อสงสัยอย่างมีเหตุผล
โดยระดับความเชื่อที่เป็นเพียงความสงสัยอย่างมีเหตุผลเคยปรากฏอยู่
230 reported at [2003] ICR 615 EAT (also reported at [2003] IRLR 133)
inside_WhistleBlower_c1(cs5).indd 216 13/2/2562 16:41:48
