Page 58 - kpi18630
P. 58
ย่า ซึ่งเป็นเพื่อนรักของแก ผมจึงเชื่อว่ายายพรรู้ตัวมาตลอดว่าโดนทรมาน แต่ด้วย
ความเป็นแม่แกจึงไม่อยากเอาเรื่องลูก เลยมาระบายอารมณ์ผ่านค�าเรียกขาน
แม้จะรู้ว่าป้าพิณอยู่โรงพัก เพื่อรับฟังค�าตักเตือนจากเจ้าหน้าที่ แต่ผมไม่
กล้าบอกความจริง กลัวยายพรจะตื่นตระหนก เลยคิดว่าจะหาข้าวให้หญิงชราผู้น่า
สงสารกินก่อน
“ป้าพิณคงไปตลาดน่ะครับ” ผมแกล้งออกความเห็น “ยายจะทานอะไร
เดี๋ยวผมขับรถไปซื้อให้ก็ได้”
“นังพิณท�ากับข้าวไว้แล้ว ช่วยอุ่นให้หน่อยได้มั้ย ยายหมุนหัวแก๊สไม่ไหว
ไอ้ตู้เวฟฯนั่นก็ใช้ไม่เป็น”
ขืนปล่อยให้ยายพรไปวุ่นวายกับเตาแก๊ส หรือเครื่องใช้ไฟฟ้าตามล�าพัง อาจ
เป็นอันตรายทั้งบ้านแกเองและบ้านข้างเคียง ผมจึงพยุงยายพรให้เดินกลับเข้าไปใน
ห้องรับแขก อันมีเก้าอี้ไม้มะค่าตัวยาวสองตัวตั้งฉากกัน บนโต๊ะกระจกตัวเตี้ย มี
ตะกร้าใส่เสื้อคอกระเช้ากับผ้าถุงพับซ้อนไว้ หมอนผ้าห่มกองสุมอยู่บนเก้าอี้
ผมไม่ทันได้ใส่ใจกับความรกรุงรัง เพราะกลิ่นปัสสาวะฉุนกึ้กจู่โจมเข้าจมูก
กลิ่นนั้นคงมาจากผ้าถุงชุ่มน�้าที่กองแหมะอยู่ใกล้ขาเก้าอี้ ผมสะบัดแขนออกจากมือ
เหี่ยวแห้งอย่างลืมตัว เพราะไม่แน่ใจว่ามือคู่นั้นผ่านการล้างมาหรือยัง แต่ยายพรไม่
สนใจท่าทีกระอักกระอ่วนของผม แกเดินผ่านห้องนั้นไปยังห้องโล่งๆ ซึ่งมีโต๊ะอาหาร
ตั้งอยู่
“ยายจะนั่งรออยู่ตรงนี้ หลานชายไปอุ่นกับข้าวให้หน่อยนะ”
ผมทิ้งยายพรไว้ที่โต๊ะ ซึ่งมีกล่องพลาสติกใส่ยาหลายชนิดวางอยู่ แล้วรีบ
เดินเข้าครัว กวาดตามองหากับข้าว อันเป็นแกงจืดผักกาดขาวกับเต้าหู้ไข่ ที่อยู่ใน
หม้อใบเล็กบนโต๊ะ ผมเปิดเตาแก๊สอุ่นจนเดือด ตักข้าวสวยใส่จาน ยกมาให้หญิงชรา
ซึ่งเอาแต่ชะเง้อมองไปทางประตู
“ขอบใจนะหลานชาย”
ผมผละจากยายพร เพื่อไปรินน�้าในตู้เย็น เลยถือโอกาสส�ารวจข้าวของที่
แช่อยู่ ตั้งแต่ไก่ กุ้ง หมู อาหารส�าเร็จรูปแช่แข็ง ขนมหวาน กระปุกไอศกรีม ผลไม้
57
ʶҺѹ¾Ãл¡à¡ÅŒÒ
01-288 Power of Thai People_Edit.indd 57 21/3/2561 BE 10:00
