Page 57 - kpi18630
P. 57
ความสยดสยอง ที่รูเล็กข้างรั้วฉายภาพให้เห็นอย่างชัดเจนได้ ผมจึงหยิบโทรศัพท์
มือถือ ถ่ายคลิปวีดีโอการกระท�าอันป่าเถื่อนของป้าพิณ ส่งไปให้คุณอาสารวัตร ซึ่ง
เป็นต�ารวจและเป็นเพื่อนรุ่นน้องของพ่อ ที่ย้ายมาประจ�าอยู่โรงพักเจ้าของท้องที่
พร้อมกับขอความช่วยเหลือแทนยายพร
“บ้านหลังนี้มีคนร้องเรียนหลายครั้งแล้ว ต�ารวจเคยไปชี้แจงกับลูกสาวให้
ละเว้นการกระท�าทารุณ แต่เห็นๆ อยู่ว่าไม่ได้ผล คงต้องน�าตัวมาตักเตือนให้เป็น
เรื่องเป็นราวซะที” คุณอาสารวัตรบอกผม
ยายพรร้องครวญครางอยู่สักพักก็เงียบเสียงลง ผมเดินไปเมียงมองที่รูเล็ก
ข้างรั้วอีกครั้ง พบว่าสองแม่ลูกกลับเข้าบ้านแล้ว เลยขึ้นไปข้างบนเตรียมตัวจะ
อาบน�้า ระหว่างนั้นได้ยินเสียงรถแล่นเข้ามาจอด พอรูดม่านหน้าต่างก็เห็นต�ารวจ
สายตรวจสองนาย พาตัวป้าพิณขึ้นรถไป ผมโทรศัพท์สอบถามไปทางโรงพักได้ความ
ว่า ถ้ายายพรผู้เป็นเจ้าทุกข์ไม่เอาเรื่อง อีกสักพักต�ารวจจะปล่อยตัวป้าพิณกลับ
พอแต่งตัวเสร็จ ผมเข็นรถมอเตอร์ไซค์ออก เพื่อจะไปเที่ยวกับเพื่อนตาม
ที่นัดกันไว้ แต่อดเป็นห่วงยายพรไม่ได้ เลยถอยรถมาหน้าบ้านแก เห็นหญิงชรายืน
เกาะรั้ว พลางโบกมืออยู่ข้างอุปกรณ์ช่วยเดินแบบสี่ขา
“จะไปไหนครับยาย” ผมเหวี่ยงขาลงจากรถ เดินไปหายายพร
“ยายไม่อยากกินไข่” ยายพรตอบด้วยสีหน้างุนงงพอๆ กับผม
“ผมถามว่ายายจะไปไหน” ผมพูดช้าลง
“ปลาไหลยายก็ไม่กิน”
ตายโหงแล้ว ยายพรคงหูตึงแน่ๆ ผมจึงถามด้วยเสียงอันดังกว่าเดิม
“ยายจะไปไหนครับ”
ปรากฏรอยยิ้มซื่อๆ บนใบหน้าเหี่ยวย่น
“ยายเผลอหลับไป พอตื่นขึ้นมา ไม่รู้นังพิณมันหายหัวไปไหน จะเที่ยงแล้ว
ยังไม่มาหาข้าวให้ยายเลย”
ฟังจากน�้าเสียงที่พูดถึงป้าพิณแล้ว เชื่อว่ายายพรคงไม่ปลื้มลูกคนเล็กสัก
เท่าไหร่ แน่ละ ยายพรอาจจะหูตึง แต่สมองยังดีอยู่ เพราะแกจ�าได้ว่าผมเป็นหลาน
56 ÇÃó¡ÃÃÁàÃ×èͧÊÑé¹ “¾ÅàÁ×ͧ¡íÒÅѧä·Â”
01-288 Power of Thai People_Edit.indd 56 21/3/2561 BE 10:00
