Page 56 - kpi18630

แล้วก็โดนผัวทิ้ง
หลังจากร้านอาหารปิดกิจการเมื่อแปดปีก่อน ผมก็ไม่เห็นป้าพิณท�างาน
อะไร นอกจากประพฤติตัวเป็นกาฝาก อาศัยกินอยู่กับยายพรฟรีๆ นับว่าลุงพจน์กับ

ป้าแพรวใจดีมาก ที่ยอมรับเลี้ยงน้องสาวจอมขี้เกียจอีกคน
ป้าพิณมีรูปร่างผอมบาง หน้าตาเคร่งเครียด พูดจาห้วนสั้น ชอบตวาดยาย
พรอยู่เสมอ เพื่อนบ้านมักเห็นแกน�าอาหารดีๆ เช่น ขาหมู เป็ดย่าง พะแนงไก่ หรือ
พวกขนมหวานที่พวกพี่ๆ ซื้อมา ไปแจกเด็กๆ บ่อยครั้ง
ชมรมตะกร้อในหมู่บ้านที่ผมเป็นสมาชิกอยู่ ลงความเห็นว่าป้าพิณอิจฉา

ที่เพื่อนบ้านชื่นชมแต่พวกพี่ๆ แกเลยน�าอาหารดีๆ ไปแจกคนอื่นเพื่อเอาหน้าบ้าง
แล้วปล่อยให้ยายพรกินอยู่อย่างอดๆ อยากๆ แต่ผมไม่เคยเล่าทัศนคติเชิงลบที่ได้ยิน
มาให้แม่ฟัง เพราะแม่เป็นคนคิดบวก เดี๋ยวก็หาข้ออ้างมาเข้าข้างป้าพิณอีกจนได้

“ยังไม่พออีกเหรอ อยากให้หนักมือกว่านี้ใช่มั้ย” ป้าพิณตะโกนลั่น
ผมรีบแหวกกิ่งโมก อันพร่างพราวไปด้วยดอกสีขาวหอมกรุ่น แนบหน้า
หล่อๆ ติดรูเล็กข้างรั้ว มองผ่านแปลงผักสวนครัวและกระถางชวนชมหลากสี ไปยัง
ลานหินอ่อนหน้าประตูบ้าน จึงได้เห็นเต็มสองตาว่า ป้าพิณก�าลังทารุณแม่บังเกิด
เกล้า ด้วยการใช้สองเท้าเหยียบย�่าไปบนร่าง ที่นอนคว�่าหน้าร้องโอดโอยของยายพร

ก่อนจะพลิกร่างท้วมให้นอนหงาย กระชากขาทั้งสองข้างสลับกันไปมาอย่างบ้าคลั่ง
เห็นแล้วก็อดโมโหไม่ได้ แต่ผมจะหยุดยั้งความรุนแรงตรงหน้าได้อย่างไร โดยไม่โดน
ป้าพิณด่ากราด หรือขว้างมีดปังตอข้ามรั้วมา

“เจ็บปวดทรมานเหลือเกินแล้ว เมื่อไหร่จะพ้นเวรพ้นกรรมซะที” ยายพร
คร�่าครวญอย่างน่าสงสาร
“เงียบไปเลยนะแม่” ป้าพิณตะเบ็งเสียงขู่ยายพร “เดี๋ยวพวกชาวบ้านก็จะ
มามุงดูหน้าประตูรั้วอีก”
จ�าได้ว่าครั้งหนึ่งเพื่อนบ้านฝั่งตรงข้าม ทนเห็นความโหดร้ายของป้าพิณไม่

ไหว เลยขู่จะเอาต�ารวจมาจับ แต่ยายพรห้ามไว้เพราะสงสารลูก วันนั้นผมรีบไป
มหาวิทยาลัย เลยไม่ทันดูว่าเหตุการณ์จบลงอย่างไร แต่วันนี้ผมไม่อาจเพิกเฉยต่อ

55
ʶҺѹ¾Ãл¡à¡ÅŒÒ

01-288 Power of Thai People_Edit.indd 55 21/3/2561 BE 10:00