Page 61 - kpi18630
P. 61
แกว่งไปมาตรงรูจมูกบานๆ
พอยายพรเห็นผมก็ร้องขอกินน�้าผลไม้ ผมรีบเทน�้าองุ่นใส่แก้วให้ดื่ม
พออาการดีขึ้นแกก็เอาแต่ด่าลูกสาว ก่อนจะเล่าว่า ตอนบ่ายแกเคยกินผลไม้ทุกวัน
พอป้าพิณไม่อยู่เลยไม่มีคนจัดหาให้ ครั้นจะปอกเองก็กลัวมีดบาด ตอนเย็นความหิว
ตะกุยกระเพาะหนักเข้า จึงเดินไปหยิบจานใส่แยมโรลในตู้เย็น แต่ต้องใช้มือข้างหนึ่ง
ถือจาน เหลือมือเดียวเลยจับอุปกรณ์ช่วยเดินไม่ถนัด แล้วก็สะดุดขาตัวเองล้มลง
เลยนั่งหมดสภาพอยู่ตรงนั้น เพราะไม่สามารถพยุงตัวเองขึ้นมาได้
เป็นที่แน่ชัดแล้วว่าป้าพิณยังไม่กลับบ้าน หรือว่าหลังจากต�ารวจปล่อยตัว
แล้ว แกฉวยโอกาสไปเดินซื้อของในห้างสรรพสินค้าจนเพลิน ผมรีบโทรศัพท์หาคุณ
อาสารวัตร เพื่อสอบถามเหตุการณ์
“ผู้หญิงคนนั้นเอะอะอาละวาด ด่ากราดต�ารวจทั้งโรงพัก เลยถูกควบคุม
ตัวข้อหาดูหมิ่นเจ้าพนักงาน ต้องมีคนมาประกันถึงจะออกไปได้ ตอนบ่ายอาโทร.ไป
หา แต่เธอไม่รับสาย”
ไม่คิดว่าเรื่องราวจะบานปลายถึงเพียงนี้ แต่ผมไม่มีเวลาชี้แจงว่าก�าลังดู
หนังเพลิน ได้แต่ขอพูดกับป้าพิณอย่างกระวนกระวาย พอรู้ว่าผมโทรศัพท์ไป ป้าพิณ
รีบถามด้วยน�้าเสียงกระหืดกระหอบ
“ยายเป็นยังไงบ้าง”
“ไม่เป็นไรแล้วครับ” ผมเล่าครึ่งๆ กลางๆ
“แม่หนูกลับมาหรือยัง” ป้าพิณถามต่อ “ตอนบ่ายป้าขออนุญาตต�ารวจ
โทร.ไปหา แต่แม่หนูไม่รับสาย”
“ถึงบ้านแล้วครับ ได้ยินแม่บอกว่าแบตฯหมด เลยไม่ได้ติดต่อใคร” ผม
บอกไปตามความจริง
“ช่วยไปบอกแม่หนูให้มาฉีดอินซูลินสามสิบหกยูนิต ให้ยายแกด้วย ยาอยู่
ในขวดเล็กๆ จุกสีขาวแช่อยู่ตรงฝาตู้เย็น เข็มอยู่ในกล่องสีเขียวบนโต๊ะ ส�าลีกับ
แอลกอฮอล์อยู่ในตู้ยา จากนั้นอีกยี่สิบนาที ช่วยเวฟฯข้าวต้มกุ้งให้กินด้วย ขอบใจ
มากนะลูก” ป้าพิณสั่งอย่างร้อนรน ราวกับโดนปีศาจไล่ล่า
60 ÇÃó¡ÃÃÁàÃ×èͧÊÑé¹ “¾ÅàÁ×ͧ¡íÒÅѧä·Â”
01-288 Power of Thai People_Edit.indd 60 21/3/2561 BE 10:00
