Page 60 - kpi18630

ยายเยี่ยวราดเลอะเทอะไปหมด เดินเข้าส้วมไม่ทัน แข้งขาไม่ดีกลัวหกล้ม เดี๋ยวนัง
พิณกลับมาค่อยให้มันเอาผ้าถุงไปซัก”
ผมจ�าเป็นต้องพายายพรเดินช้าๆ ผ่านห้องรับแขกเหม็นคลุ้ง ทันทีที่ก้าว

ขาพ้นออกมา ยายพรก็ขอให้ผมกลับไปหยิบหมอนกับที่นอนบางๆ ออกมาปูหน้า
ระเบียง ผมเหลือบเห็นยาอีกตะกร้า คงเป็นยากินตอนเย็น
“ถ้าเจอนังพิณกลางทาง บอกให้มันรีบกลับด้วยนะ หายหัวไปไหนก็ไม่
บอก” ยายพรสั่งก่อนเอนตัวลง
เข้าใจว่าป้าพิณคงอายที่ต�ารวจมาเอาตัวไป จึงไม่อยากปลุกยายพรขึ้นมาบ

อกว่าจะไปไหน ป่านนี้แกคงก�าลังเดินทางกลับ ผมไม่ได้โทรศัพท์ถามคุณอาสารวัตร
เพราะจะรีบไปหาเพื่อน
ผมกินข้าวกลางวันตอนบ่ายโมงครึ่ง ดูหนัง แล้วก็เดินดูอุปกรณ์กีฬา กว่า

จะกลับถึงบ้านก็เกือบหกโมง แวะไปดูที่รูเล็กข้างรั้ว เห็นทุกอย่างเงียบสงบก็หาย
ห่วง คิดว่าป้าพิณคงดูแลยายพรด้วยความละมุนละม่อมขึ้น
สิบนาทีต่อมา แม่กลับมาถึงก็บอกว่า เพื่อนที่อยู่สมุทรสาครให้กุ้งแห้งมา
เยอะ แม่ไม่ได้โทรศัพท์ถามป้าพิณว่าต้องการอะไรบ้าง เพราะแบตเตอรี่หมด เมื่อ
เช้าลืมชาร์จ แม่เลยแบ่งกุ้งแห้งใส่ถุงให้ผมน�าไปให้ คิดว่าป่านนี้แกคงจัดการกับไอ้

กองผ้าเหม็นคลุ้งเรียบร้อยแล้ว ผมคว้าถุงกุ้งแห้งวิ่งเหยาะๆ ไปหน้าบ้านยายพร กด
กริ่งเรียกอยู่หลายครั้ง ไม่มีใครโผล่หน้าออกมา ขยับประตูเล็กเห็นว่าไม่ได้ล็อก เลย
ถือวิสาสะเดินเข้าไป

พอประตูห้องรับแขกอันมืดตึ๊ดตื๋อเปิดออก ผมก็โดนกลิ่นเหม็นหึ่งฟาดจมูก
อย่างแรง คราวนี้คงไม่ได้มีแต่ของเหลวแล้ว ผมค่อยๆ คล�าทางไปเปิดไฟ เห็นกอง
ผ้าถุงปิดทับของเสียเละเทะ อย่างไม่ค่อยมิดชิดนัก ผมรีบสาวเท้าต่อไปยังห้องอาหาร
เปิดไฟกลางห้อง แล้วก็ต้องตกใจ เมื่อเห็นยายพรนั่งเอาหลังพิงฝาผนังอย่างอ่อน
เปลี้ย รอบตัวมีขนมหกเกลื่อน จานใบเล็กกระเด็นคว�่าอยู่ใต้โต๊ะ กองทัพมดดาหน้า

กันเข้ามาขนเสบียงอย่างย่ามใจ ผมทิ้งถุงกุ้งแห้ง ตรงเข้าประคองร่างหญิงชรา
“ยายเป็นอะไรไปครับ” ผมเอื้อมมือไปหาหลอดยาดมในตะกร้า ก่อนจะ

59
ʶҺѹ¾Ãл¡à¡ÅŒÒ

01-288 Power of Thai People_Edit.indd 59 21/3/2561 BE 10:00